Το σήμα σύμβολο “Δεν ξεχνώ” δημιουργήθηκε το πρωί της 14ης Αυγούστου 1974, την ημέρα που ημέρα που ο «Αττίλας 2» έκοψε την Κύπρο στα δύο.
Δημιουργός του είναι ο συγγραφέας και διαφημιστής Νίκος Δήμου (ο γνωστός αρθογρ’αφος σε δημοφιλή περιοδικά αυτοκινήτου και πληροφορικής), ο οποίος όταν το άκουσε από το ραδιόφωνο, οραματίστηκε την Κύπρο μαχαιρωμένη και την «γραμμή του Αττίλα» (Πράσινη Γραμμή), σαν μία ροή πηγμένου αίματος που σιγόσταζε.
Το “Δεν Ξεχνώ” κυκλοφόρησε παντού αμέσως! Τυπωμένο σε τοίχους, αφίσες, εφημερίδες και περιοδικά, σε αυτοκόλλητα και τετράδια, χαραγμένο στη συνείδηση όλων εκείνων που βίωσαν την τραγωδία του Αττίλα. Τυπώθηκε σε χιλιάδες αυτοκόλλητα, στάλθηκαν αντίτυπα στις εφημερίδες, μεταφράσθηκε το σύνθημα σε πολλές γλώσσες και στάλθηκε σε πολλά μέρη του κόσμου όπου υπήρχαν Έλληνες (Ελλαδίτες και Κύπριοι) φοιτητές.
Ο εμπνευστής του Νίκος Δήμου, συγγραφέας, διαφημιστής και δημοσιογράφος, είχε την ιδέα στην διαφημιστική εταιρία του, για ένα σήμα που θα έδειχνε τη Μεγαλόνησο λαβωμένη να αιμορραγεί… Έτσι… δημιουργήθηκε το “Δεν Ξεχνώ” με ίδια έξοδα. Αν και η διαφήμιση είχε στο κάτω μέρος πολύ διακριτικά, το σήμα της εταιρίας του, ελάχιστοι το πρόσεξαν. Έπειτα, άρχισαν να τυπώνονται αυτοκόλλητα, τα οποία μοιράζονταν εντελώς δωρεάν, με τον κόσμο να συρρέει μαζικά για να παραλάβει έστω κι ένα από αυτά.
Ο ίδιος γράφει στην προσωπική του ιστοσελίδα ndimou πώς εμπνεύστηκε το “Δεν Ξεχνώ”:
«Το σήμα σύμβολο “Δεν ξεχνώ” δημιουργήθηκε το πρωί της 14ης Αυγούστου 1974 την ημέρα που ο δεύτερος Αττίλας έκοψε την Κύπρο στα δύο. Ακούγοντας τα νέα στο ραδιόφωνο, οραματίστηκα την Κύπρο μαχαιρωμένη και την γραμμή του Αττίλα σαν μία ροή πηγμένου αίματος που σιγόσταζε. Όταν έφτασα στο γραφείο μου (τότε είχα την διαφημιστική εταιρία) κάλεσα τον διευθυντή του σχεδιαστηρίου, τον Διονύση Γεωργιόπουλο, του έδωσα ένα χάρτη της Κύπρου, την ιδέα και το κείμενο. Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία.
Τυπώσαμε χιλιάδες αυτοκόλλητα, τα στείλαμε στις εφημερίδες και κατακλυσθήκαμε από αιτήσεις. Τυπώσαμε όσα μπορούσαμε, κάναμε αντίγραφα της μακέτας και τα δίναμε σε όποιον ήθελε να τυπώσει για λογαριασμό του, μεταφράσαμε το σύνθημα σε πολλές γλώσσες (μας το ζητούσαν, μαζί με μακέτες, Έλληνες φοιτητές από όλο τον κόσμο). Πήραμε εκατοντάδες γράμματα – το σημαντικότερο από τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.
Τώρα το σήμα-σύμβολο έχει γίνει κοινό κτήμα – ελάχιστοι άνθρωποι γνωρίζουν την προέλευσή του. Αλλά για μένα είναι κάτι πολύ προσωπικό: ένας φόρος τιμής και αγάπης στα μέρη εκείνα της Κύπρου – Κυρήνεια, Μπελλαπάις, Σαλαμίνα, Αμμόχωστο – που είχα επισκεφθεί και αγαπήσει τρία χρόνια πριν την εισβολή.»
Νίκος Δήμου – Βιογραφικό
Ο Νίκος Δήμου γεννήθηκε στην Αθήνα. Τελείωσε το Κολλέγιο Αθηνών, ενώ παράλληλα σπούδαζε γαλλική φιλολογία στην Αθήνα. Την περίοδο 1954-1960 σπούδασε φιλοσοφία και αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Το 1962 ξεκίνησε να εργάζεται στο χώρο της διαφήμισης και το 1965, ίδρυσε δική του διαφημιστική εταιρία. Εκτός από επαγγελματικές εμπορικές διαφημίσεις, η εταιρία συμμετείχε σε κοινωφελείς πρωτοβουλίες (το σήμα «Δεν ξεχνώ» για την Κύπρο). Από το 1983, ο Ν. Δήμου ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή.
Το 1979 άρχισε να δημοσιογραφεί με επώνυμες στήλες στα περιοδικά Επίκαιρα, 4Τροχοί, Τέταρτο, Φωτογράφος, Status, Odyssey, RAM, Car, καθώς και στις εφημερίδες Το Βήμα, Καθημερινή, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και Έθνος της Κυριακής. Διατήρησε πολυετείς συνεργασίες με ειδικές στήλες σε περιοδικά αυτοκινήτου και πληροφορικής.
Στην τηλεόραση, παρουσίασε εκπομπές διαλόγου. Ξεκίνησε με την εκπομπή Μία ταινία – μία συζήτηση και επανήλθε, το 1987, με την εκπομπή Διάλογοι, το 1991 με τις Περιπέτειες Ιδεών και, το 1999, με τις Μεγάλες Παρεξηγήσεις. Στο χώρο του ραδιοφώνου, υπηρξε μέλος της ιδρυτικής ομάδας του 9.84 FM. Αργότερα παρουσίασε εκπομπές και στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ. Στο ενεργητικό του έχει δύο δημοσιογραφικά βραβεία (Ιπεκτσί και Μπότση).
Πέραν των παραπάνω, έχει ένα πλούσιο συγγραφικό του έργο, καθώς έχει εκδώσει περίπου 60 βιβλία, όπου περιλαμβάνονται συνοπτικά βιβλία όπου αναλύει και κρίνει την ελληνική πραγματικότητα, πεζά έργα, στοχαστικά έργα, ποιητικά βιβλία, μεταφράσεις ποιημάτων, δοκίμια, αλλά και αυτοβιογραφίες.
Το πιο δημοφιλές βιβλίο είναι το «Η δυστυχία τού να είσαι Έλληνας» που έχει ανατυπωθεί 31 φορές στην Ελλάδα και μεταφραστεί και εκδοθεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά και βουλγαρικά.
