Το ταξίδι του Δαρβίνου που θεμελίωσε τη Θεωρία της εξέλιξης των ειδών

το ταξιδι του δαρβινου

Σαν σήμερα, στις 27 Δεκεμβρίου 1831, ο Κάρολος Δαρβίνος ξεκινά το ταξίδι, μετά από το οποίο θα διατυπώσει τη θεωρία της εξέλιξης των ειδών.

Η ερευνητική εκστρατεία με το πλοίο Beagle ξεκίνησε από το Πλύμουθ και διήρκεσε πέντε χρόνια, για την αναζήτηση στοιχείων, που τον βοήθησαν να διατυπώσει τη θεωρία της εξέλιξης και να εισηγηθεί τη θεωρία της φυσικής επιλογής.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΔΑΡΒΙΝΟΥ ΧΑΡΤΗΣ
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΔΑΡΒΙΝΟΥ

Στα Νησιά του Πράσινου Ακρωτηρίου παρατήρησε ζώνες κελυφών στρειδιών να  διατρέχουν τα βράχια, υποδηλώνοντας ότι κάποτε η ξηρά ήταν καλυμμένη από τη θάλασσα.

Στο Σαλβαδόρ και τη Βραζιλία μελέτησε τα τροπικά δάση με την πλούσια χλωρίδα και πανίδα.

Στο Ρίο ντε Τζανέιρο μελέτησε έντομα και σκουλήκια.

Στην Αργεντινή έγινε γνώστης της αλληλοεξόντωσης μεταξύ των τοπικών φυλών και έγραψε για τη διαφορά μεταξύ άγριου και πολιτισμένου ανθρώπου. Ανακάλυψε τεράστια οστά εξαφανισμένων θηλαστικών, κρανία, και οστά από ρινόκερους, μαστόδοντους και γιγάντιους βραδύποδες.

Στην Ουρουγουάη ανακάλυψε ένα θηλαστικό μεγέθους αλόγου με μακρύ πρόσωπο με ένα κρανίο μήκους 71 cm.

Στα Όρη των Άνδεων, οι παρατηρήσεις του Δαρβίνου επιβεβαίωσαν ότι η γη ανέβαινε, ενώ η θάλασσα κατέβαινε.

Ακολούθησαν τα Νησιά Φώκλαντ, και η Χιλή, όπου ο Δαρβίνος ανέβηκε στους πρόποδες των Άνδεων και θαύμαζε το ηφαιστειακό όρος Osorno να εκρήγνυται. Στη Χιλή έζησε επίσης και ένα μεγάλο σεισμό Όμως αυτό που του έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το ότι τα στρώματα των μυδιών, όλων νεκρών, ήταν τώρα ψηλά που σήμαινε ότι η γη είχε ανέβει. Οι γεωλογικοί σχηματισμοί ήταν το αποτέλεσμα δράσης σωρευτικών δυνάμεων, η ήπειρος ανασηκωνόταν λίγα εκατοστά κάθε φορά.

Ακολούθησε εξερεύνηση στο Περού και μετά στα ηφαιστειακά Νησιά Γκαλαπάγκος, όπου εκεί  σέρνονταν θαλάσσια ιγκουάνα και γιγάντιες χελώνες.

πλοιο beagle
Το πλοίο Beagle

Το ταξίδι της επιστροφής έγινε μέσω  Ταϊτής, Νέας Ζηλανδίας και Αυστραλίας. Στα Νησιά Κόκος  στον Ινδικό Ωκεανό, όπου παρατήρησε τους κοραλλιογενείς ύφαλους να κάθονταν στις κορυφές του βουνού  ο Δαρβίνος ολοκλήρωσε τη θεωρία του για τον σχηματισμό υφάλων.

Στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας, ο Δαρβίνος μελέτησε τη σταδιακή γεωλογική εξέλιξη και τη συνεχή  αλλαγή της απολιθωμένης ζωής.

Επέστρεψε στο Πλύμουθ στις 2 Οκτωβρίου 1836.

Η Θεωρία της Εξέλιξης των Ειδών

Οι θεμελιώδεις αρχές της θεωρίας της εξέλιξης του Δαρβίνου που είναι γνωστή ως δαρβινισμός, είναι οι εξής:

Λόγω του μεγάλου αριθμού των απογόνων που δημιουργούνται από κάθε είδος έμβιων όντων σε ένα δεδομένο περιβάλλον, προκαλείται αγώνας για επιβίωση ανάμεσα στα διάφορα είδη με αποτέλεσμα να διατηρούνται σχετικά σταθερές οι αναλογίες τους.

Στον αγώνα για επιβίωση των ατόμων κάθε είδους επικρατούν τα καταλληλότερα άτομα, εκείνα δηλαδή που είναι καλύτερα προσαρμοσμένα στο δεδομένο περιβάλλον που ζουν.

Λόγω της μεγαλύτερης προσαρμοστικότητάς τους έχουν και μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης και δημιουργίας απογόνων. Κατά συνέπεια τα κληρονομικά χαρακτηριστικά των ατόμων που είναι καλύτερα προσαρμοσμένα μεταβιβάζονται σε μεγαλύτερο αριθμό απογόνων από εκείνα στα οποία μεταβιβάζονται τα χαρακτηριστικά των ατόμων που διαθέτουν μικρότερη προσαρμοστικότητα.

Η διαφοροποίηση αυτή οδηγεί σ’ ένα δυναμικό πρότυπο κληρονομικότητας που με τη βαθμιαία συγκέντρωση νέων κληρονομικών ιδιοτήτων καταλήγει τελικά στη δημιουργία νέων ειδών καλύτερα προσαρμοσμένων στο περιβάλλον καθώς διαθέτουν λόγω της διαδικασίας της επιλογής κληρονομικές ιδιότητες των πιο ευπροσάρμοστων ατόμων.

Γι’ αυτό και η θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου είναι γνωστή και ως θεωρία της φυσικής εξέλιξης των ειδών (ΠΗΓΗ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ,τ. 3).

Ή πιο απλά, η εξέλιξη των βιολογικών ειδών, προκύπτει από τη φυσική επιλογή των κληρονομικών παραλλαγών που ευνοούν την επιβίωση των ατόμων στον αγώνα τους για εξασφάλιση τροφής και αναπαραγωγή.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ