Οι πρόσφατες εξελίξεις με την απέλαση των Ρώσων διπλωματών και η αντίδραση των Ρωσικών υπηρεσιών κατέδειξαν το “περίεργο” καθεστώς των ελληνορωσικών σχέσεων.
Η σαφής και άνευ αμφιβολίας συμμετοχή της Ελλάδας στο δυτικό κόσμο, με ότι κι αν αυτό σημαίνει, ποτέ δεν ήταν από μόνη της ικανή να διαταράξει τις ισορροπίες με τη Ρωσία, μετά την κατάρευση της Σοβιετικής Ένωσης.
Ο παράγοντας της θρησκευτικής διπλωματίας και ειδικά η προσπάθεια του Πατριαρχείου της Μόσχας να αποτελέσει συνεκτικό στοιχείο για τους ορθόδοξους πληθυσμούς, είναι δεδομένο που οι Ελληνικές κυβερνήσεις οφείλουν να εκτιμούν αναλόγως. Η παρούσα κυβέρνηση, δια του ΥΠΕΞ Νίκου Κοτζιά, έδειξε πως γνωρίζει καλά τη σημασία αυτής της παραμέτρου των Ελληνορωσικών σχέσεων και χειρίστηκε, μέχρι τώρα, άριστα το όλο θέμα.
Η δραστηριοποίηση αρκετών Ρώσων επιχειρηματικά στην Ελλάδα, αλλά και η υπόγεια χρηματοδότηση αρκετών έργων με Ελληνορωσικό ενδιαφέρον είναι επίσης ένα γεγονός. Οι τομείς του τουρισμού, της αγοράς ακινήτων αλλά και εσχάτως και της τεχνολογίας, έχουν άρωμα Ρωσικής επένδυσης και μάλιστα γενναίας.
Εκεί που το πράγμα χάλασε είναι στη συμφωνία των Πρεσπών, η οποία όμως ήταν η κορυφή του παγόβουνου, δεδομένου πως τον τελευταίο καιρό η κυβέρνηση και ο ίδιος ο Νίκος Κοτζιάς δείχνουν να αποφεύγουν τα πολλά πολλά με τη Ρωσική πλευρά. Αιτία ήταν οι πιέσεις αλλά και τα ανταλλάγματα (τα οποία δε γνωρίζουμε) που χρησιμοποιήθηκαν από τις ΗΠΑ προκειμένου να “πείσουν” την κυβέρνηση να διαλέξει καθαρά στρατόπεδο, όπως κι έγινε.
Μια καλή εξήγηση θα ήταν ίσως πιο βολική, αλλά ο Νίκος Κοτζιάς και για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, προτίμησε το πυροτέχνημα της απέλασης των διπλωματών με σαφείς αιχμές πως έπαιξαν ρόλο στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία, γεγονός που δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Άλλα όμως μήπως δεν ήταν οι Ρώσοι εκείνοι που χρηματοδότησαν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και δεν είχαν εμπλακεί αρκετά σε διάφορες κυβερνητικές αποφάσεις, όπως καλή ώρα στην ιστορία με τα τηλεοπτικά με προεξάρχοντα τον Ιβάν Σαββίδη;
Οι εξηγήσεις που δόθηκαν από το Νίκο Κοτζιά, ανεπίσημα και παρασκηνιακά, φαίνεται πως ήταν ικανές να “λύσουν” την παρεξήγηση και να ξαναφέρουν κοντά τις δύο πλευρές με τη Μόσχα ν’ αναγνωρίζει τη δύσκολη θέση που είχε περιέλθει η Ελληνική κυβέρνηση και να κάνει πίσω στις διπλωματικές κυρώσεις που αρχικά είχε αποφασίσει. Κι εδώ φαίνεται πως κάποιοι Εκκλησιαστικοί κύκλοι έπαιξαν κι αυτοί το ρόλο τους, και ειδικά μέσω του αρμόδιου υφυπουργού κ. Αμανατίδη.
Μένει να δούμε πως θα εξελιχθεί η όλη ιστορία καθότι για τη Ρωσική πλευρά η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ δεν είναι καθόλου ευχάριστη και αποτελεί ενοχλητικό στοιχείο για το ρόλο της Ρωσίας στην ενεργειακή αγορά της Ευρώπης αλλά και σε άλλα επιχειρηματικά συμφέροντα – βλέπε Σερβία. Μια τέτοια εξέλιξη ενδεχομένως να φέρει τους Ρώσους πιο κοντά στην Ελλάδα, έχοντας πάντα το ρίσκο των αντιδράσεων της οποιασδήποτε Ελληνικής κυβέρνησης όταν δέχεται πίεση από τις ΗΠΑ.
