Στα τέλη του 1944 η εξέλιξη του πολέμου ήταν δυσμενέστατη για τη Γερμανία. Στις τραγικές εκείνες συνθήκες γεννήθηκε η ιδέα για το Ηe 162 Salamander.
Το Υπουργείο Αεροπορίας εξέδωσε τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους μια προκήρυξη για την κατασκευή ενός φτηνού, «αναλώσιμου» αεριωθουμένου μαχητικού, που θα ήταν ικανό να αναπτύσσει ταχύτητα 750 χ.α.ω, θα ήταν οπλισμένο με δύο πυροβόλα των 30 χλστ. και θα μπορούσε να τεθεί σε παραγωγή την 1η Ιανουαρίου του 1945.
Σήμερα όλοι θα γελούσαν στο άκουσμα των προδιαγραφών.
Τον Σεπτέμβριο του 1944 όμως ο γερμανικός λαός ήταν έτοιμος να πραγματοποιήσει και θαύματα αν αυτό ήταν απαραίτητο.
Στην προκήρυξη του υπουργείου απάντησε η Ηeinkel με το Ηe 162 Salamander, το οποίο πολλές φορές αναφέρεται ως Volkjager ή Μαχητικό του Λαού.
Αυτό το εκπληκτικό αεροσκάφος ήταν κατά μεγάλο μέρος κατασκευασμένο από ξύλο με τον κινητήρα τοποθετημένο στο πίσω άνω τμήμα της ατράκτου, μεταξύ των δύο καθέτων σταθερών. Η σχεδίαση του ολοκληρώθηκε στις 30 Οκτωβρίου και το πρωτότυπο πέταξε στις 6 Δεκεμβρίου.
Το πρώτο σκάφος παραγωγής εμφανίστηκε την πρώτη εβδομάδα του Ιανουαρίου.
Μια μοίρα της Λουφτβάφφε που στάθμευε κοντά στα σύνορα με τη Δανία είχε εφοδιαστεί με έναν αριθμό He 162 αλλά, όπως και οι περισσότερες άλλες μοίρες της Λουφτβάφφε, εκείνη την εποχή, δεν διέθετε καύσιμα για να τα χρησιμοποιήσει.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η Λουφτβάφφε υπέφερε περισσότερο από τους άλλους κλάδους των Γερμανικών ενόπλων δυνάμεων από την αναποφασιστικότητα και τον «εμφύλιο» πόλεμο μεταξύ των διαφόρων προσώπων και υπηρεσιών.
Τον πρώτο χρόνο του πολέμου απολάμβανε πλήρη αεροπορική υπεροχή, όπου και αν εμφανιζόταν.
Αν η σχεδίαση και η κατασκευή των διαφόρων αεριωθουμένων αεροσκαφών, που σχεδιάζονταν ήδη από τον Σεπτέμβριο του 1939, προχωρούσε εξ’αρχής με την ταχύτητα που επιδείχθηκε στο τελευταίο τρίμηνο του 1944 και 1945, τότε οι Σύμμαχοι σίγουρα θα ένιωθαν πολύ καλά το κόστος σε αεροσκάφη και προσωπικό που θα τους επέφεραν οι μαζικές αεροπορικές επιδρομές κατά της Γερμανίας το 1943-44.
