Μέσα στο γενικό χαμό που φανερώνει την ένδεια του κρατικού μηχανισμό ν’ αντιμετωπίσει κρίσεις, ψάχνουμε να βρούμε υπεύθυνους. Όχι για να τους αποδώσουμε τις ευθύνες που τους αναλογούν αλλά για να αναλάβουν την “αμαρτία” του κόσμου. Ένας τύπος που φταίει για όλα και από πάντα είναι ο Αρχηγός ΓΕΣ Αλκιβιάδης Στεφανής.
Βάλλεται συστηματικά και με εμπάθεια από μερίδα του τύπου, από τότε που ανέλλαβε τα καθήκοντά του, αλλά και από πρόσωπα της κυβέρνησης εσχάτως. Επειδή δεν είναι ο τύπος των χαμηλών τόνων και του γραφείου, πάσχει και ολίγον από την ασθένεια του “ακάθιστου” αλλά κυρίως έχει γίνει ενοχλητικός γιατί δε του βρίσκουν έυκολα ψεγάδι, έχει στοχοποιηθεί.
Η μπογιά κάποιων δεν περνάει όσο πέρναγε παλιότερα. Κι αυτό έχει συνέπειες, πολύπλευρες και εξαιρετικά οδυνηρές. Κάποιοι “ειδικοί” των παραθύρων και της μόστρας και κάποιοι άλλοι τιμητές των πάντων έχουν κυρήξει “τζιχάντ” εναντίον του Αρχηγού. Όποιος δουλεύει κάνει και λάθη, όποιος κάνει ΜΟΝΟ κριτική την κάνει πάντα καλά. Το πρόβλημα είναι πως έχουμε σύγχυση ρόλων. Οι ειδικοί στα στρατιωτικά θέματα είναι οι στρατιωτικοί, δεν είναι οι συντάκτες αμυντικών θεμάτων που κυνηγάνε αποκλειστικότητες, κλίκς και δημόσια εικόνα.
Ο ίδιος ο Α/ΓΕΣ γνωρίζει καλά το παιχνίδι αλλά και την προσωπική αξία του. Δεν πάσχει από μετριοφροσύνη. Το λέει και το δείχνει με κάθε ευκαιρία. Ακόμα κι αν τον αποστρατεύσουν κάτι θα κάνει. Αυτοί που του τη “λένε” τι κάνουν στη ζωή τους, από που έχουν έσοδα και με ποιό τρόπο κινούνται; Ρητορικά ερωτήματα. Σε καμία περίπτωση δεν εννοούμε πως ο Α/ΓΕΣ θα πρέπει να μείνει στο απυρόβλητο, ίσα ίσα που έχει αποδείξει πως είναι ανοιχτός και στη κριτική αλλά και στις προτάσεις. Και στον προσωπικό πόλεμο ανοιχτός είναι γιατί ξέρει τι ψάρια πιάνει σε σχέση με κάτι “τίποτες” με ύφος χιλίων καρδιναλλίων.
