Γράφει ο Ιωσήφ Τσιμισκής
”Αιρετικότερος του Έρωτα”
Πρόειται για το ”Άσμα Ασμάτων”, το οποιο δεν ειναι τίποτε αλλο παρα ίσως η έκφραση του επικού έρωτα του Βασιλιά Σολομόντα προς την Σουλαμιτιδα. Άλλοι διαφωνούν οτι το ποίημα δεν γράφτηκε επι βασιλείας Σολομόντα αλλα αργότερα. Πάντως όποτε και να είναι γραμμένο επειδη υπάρχει ενας υπερχειλίζοντας ερωτισμός για την εποχή του, βρήκαν μια καλή δικαιολογία τοσο οι Ιουδαίοι οσο και εμείς οι Χριστιανοί να θεωρήσουμε το ποίημα αλληγορικό και οχι κυριολεκτικά ερωτικό. Η αλληγορία δεν είναι τίποτε αλλο απο μια καλή λογοκρισία για να καταστεί ο έρωτα ως αποδιοπομπαίο τράγος, ωσαν να πρόκειται για ποινικά θανάσιμο αμάρτημα.
Είναι όντως δύσκολο να διαβάζουν στίχους ερωτικούς οι συντηρητικοί μελετητές των γραφών όπως:
”Η αγκάλη σου είναι πιο καλή από το κρασί/ κι η ευωδία των μύρων σου απ’ όλα τα αρώματα./ Μέλι στάζει απ’ τα χείλη σου νύφη/ μέλι και γάλα κάτω από τη γλώσσα σου/ κι η ευωδιά της φορεσιάς σου σαν την ευωδιά του Λιβάνου».
Μάλλον σε εμφραγματική κατάσταση θα υποβληθεί το μυοκαρδίο του άνευ λόγου και αιτίας συντηρητικού μελετητή των ιερών γραφών, όταν διαβάζει τους πάρα πάνω στίχους απο την εποχή του Σολομόντα έως και την εποχή του Donald Trump.
”Ως βουκολικό ποίημα το «Άσμα Ασμάτων» περιέχει εικόνες που θα ξένιζαν μια κοπέλα των ημερών μας, αν άκουγε τον αγαπημένο της να παρομοιάζει τα μαλλιά της με «…κοπάδι γίδια / που ροβολούν απ’ το Γαλαάδ», τα δόντια της «… προβατίνες κουρεμένες / που ανέβηκαν απ’ το λουτρό», ενώ τα στήθη της «δυο νεβροί/ δίδυμοι της ζαρκάδας/ που βόσκουν μες στα κρίνα».
Μια κόρη δροσερή, τα στήθη της σαν δίδυμα ζαρκάδια που βόσκουν μες στα κρίνα. Ένα βοσκόπουλο λεβέντης, σβέλτος τρέχει στα βουνά σαν ελαφόπουλο. Αγαπιούνται με αγάπη πανίσχυρη σαν τον θάνατο, «κραταιά ως θάνατος αγάπη», και σαρκικό πάθος σε ένα από τα ωραιότερα κείμενα της παγκόσμιας γραμματείας που εξέχουσα θέση εχει το Άσμα Ασμάτων της Βίβλου.
Υπάρχει μια προκατάληψη και ενας ελλοχεύον υπερσυντηρητισμός που δεν μας επιτρέπει να αποδεχτούμε ετσι ”ξερά” και πρωτόγονα αυτο το ποίημα, που αν είναι δυνατόν τόσο ο Ιουδαισμός οσο και ο Χριστιανισμός το σέβονται και το κατατάσσουν σε περίοπτη θέση. Ο Ιουδαϊσμός στην ομάδα των βιβλίων της Εβραϊκής Βίβλου, τα «Αγιόγραφα», ενώ σύμφωνα με τη Χριστιανισμό, στη δεύτερη ομάδα, στα «Ποιητικά-διδακτικά» βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης. Τώρα γιατι ενα ”Αγιόγραφο” και ενα ”διδακτικό βιβλίο” πρέπει να του προσκολλήσουμε έννοιες αλληγορικες είναι ακατανόητο έως και εξοργιστικό μαζι.
Γράφτηκε το Άσμα Ασμάτων σε εβραϊκή-αραμαΐζουσα (σημιτική) γλώσσα και μεταφράστηκε στην ελληνιστική από τους «Εβδομήκοντα», μια επιτροπή από Ιουδαίους ελληνιστές. Ο Γιώργος Σεφέρης το έχει αποδώσει χαρισματικά
Ισως ο ερωτας ειναι τελικα το μονο ανθρώπινο συναίσθημα που κανεις δεν μπόρεσε ποτέ να περιγράψει με λογια, προφανώς γιατι δεν υπάρχουν λογια παρα μονο εγκεφαλικές χημικές δράσεις .
ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ τὸν ἔρωτα μόνο στὴν ἀπόσταση τῆς ἀποτυχίας. Πρὶν τὴν ἀποτυχία δὲν ὑπάρχει γνώση· ἡ γνώση ἔρχεται πάντα μετὰ τὴ βρώση τοῦ καρποῦ. Σὲ κάθε ἔρωτα ξαναζεῖ ἡ ἐμπειρία τῆς γεύσης τοῦ παραδείσου καὶ τῆς ἀπώλειας τοῦ παραδείσου. Σπουδάζουμε τὸν ἔρωτα μόνον ἐξόριστοι ἀπὸ τὴν πληρότητα τῆς ζωῆς ποὺ αὐτὸς χαρίζει.
Στὴν ἐμπειρία τοῦ ἔρωτα εἴμαστε ὅλοι πρωτόπλαστοι. Ἡ πείρα τῶν ἄλλων δὲν μᾶς μαθαίνει τίποτα γιὰ τὸν ἔρωτα. Εἶναι γιὰ τὸν καθένα μας τὸ ἀρχέγονο καὶ μέγιστο μάθημα τῆς ζωῆς, ἡ ἀρχέγονη καὶ μέγιστη ἐξαπάτηση. Μέγιστο μάθημα, γιατὶ σπουδάζουμε στὸν ἔρωτα τὸν τρόπο τῆς ζωῆς. Καὶ μέγιστη ἐξαπάτηση, ἀφοῦ αὐτὸς ὁ τρόπος ἀποδείχνεται ἀνέφικτος γιὰ τὴν ἀνθρώπινη φύση μας.
(Σχόλια του Χρήστου Γιανναρά απο το Άσμα Ασμάτων)
Η αλληγορία που ισχυρίζονται οτι κρύβεται πισω απο το Άσμα Ασμάτων οι ερωτοφοβικοί μελετητές του, είναι οτι η φερόμενη συζυγική αγάπη σε αυτό το ποίημα, ανάμεσα σε έναν άνδρα και μια γυναίκα απεικονίζει τη σχέση Θεού-Ισραήλ ως αναφορά τον Ιουδαϊσμο και Χριστού-Εκκλησίας όσον αφορά τον Χριστιανισμό. Έτσι το περιεχόμενο του βιβλίου κατανοήθηκε τόσο από τους Ιουδαίους, όσο και από τους Χριστιανούς, ως αλληγορική έκφραση των σχέσεων αυτών.
Ποια είναι η δική μου άποψη; Συγγνώμη αλλά θα επαναλάβω ευθαρσώς, και ας γίνω απο αντιπαθής, αιρετικός έως ανίερος την λατρεμένη μου φράση ” Κολοκύθια με την Ρίγανη”.
Ο έρωτας δεν χρειάζεται περικοκλάδες, αφήστε τον ήσυχο και μην τον στρεβλώνεται με αλληγορίες. Τούτος ο κόσμος και κατ εντολην του Θεού και αυξήθηκε και πληθύνθηκε. Άλλος τρόπος πλην του έρωτα δεν υπήρχε ή δεν ήθελε ο ίδιος Θεός να υπάρξει . Δεν είναι ντροπή ούτε ο σωματικός έρωτας, ιδίως δε οταν αυτός ο έρωτας κάποια στιγμή μετουσιώνεται σε αγάπη.
Τώρα αυτοί που με δική του επίγνωση και για τους δικούς τους λόγους θέλουν να απόσχουν αυτού του συναισθήματος και να αφιερώσουν του εαυτούς τους οχι στον ανθρώπινο έρωτα αλλά στον θείο έρωτα και τους σέβομαι αλλά και υποκλίνομαι ενώπιον της επιλογής και της αγιωσύνης τους. Μα αυτός δεν είναι ο κανόνας, είναι μια άγια εξαίρεση για αυτούς που ισως εχει επιλέξει η Θεία Δύναμις.
Διότι και ο Θεός που είναι αγάπη και αυτός μας είμαι την αγάπη .
«Ο Θεός αγάπη εστί και ο μένων εν τη αγάπη εν τω θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ» (Α΄ Ιωάν. 4, 16).
Όπως δε έλεγε ο ίδιος ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος ευθαρσώς χωρίς ναι μεν αλλά ομως, οπως άλλωστε αξίζει σε έναν άγιο άνθρωπο και μια χαρισματική προσωπικότητα:
«ο Θεός τούς έρωτας τούτους εγκατέσπειρε»
Αν έχουμε καταλάβει η φράση ”Άσμα Ασμάτων” σημαίνει το τραγούδι των τραγουδιών , δηλαδή το υπέρτατο όλων, δεν επιδέχεται παραλλαγές και αλληγορίες. Είναι γνήσιο.
Ο έρωτας είναι μια απο τις μεγαλύτερες ευλογίες του Θεού στον άνθρωπο για να του απαλύνει το πόνο της πτώσης με ενα πόνο γλυκύτερο, τουλάχιστον ετσι θαρρώ εγώ.
