Γράφει ο Στέλιος Φενέκος, Υποναύαρχος ΠΝ ε.α.
Αρκετοί εκφράζουν την άποψη ότι το Διεθνές Δίκαιο είναι απαξιωμένο, και ακόμη χειρότερα κάποιοι άλλοι ότι δεν υπάρχει Διεθνές Δίκαιο μπροστά στην σκληρή ισχύ των μεγάλων χωρών.
Η πραγματική αξία ενός πράγματος στην οικονομία φαίνεται όταν αυτό αποσυρθεί από την αγορά. ΄
Έτσι και το Διεθνές Δίκαιο, ας σκεφθούμε να το βγάλουμε από την εξίσωση, να δούμε πως θα ήταν ο κόσμος χωρίς αυτό (καλύτερος ή χειρότερος;).
Είναι γεγονός ότι υπάρχει αδυναμία εφαρμογής του σε συγκεκριμένες περιπτώσεις μεγάλων χωρών που το ερμηνεύουν στρεβλά και με βάση το συμφέρον τους.
Προσέξτε, ούτε αυτές το αρνούνται, δεν λένε π.χ. στα παλιά μου τα παπούτσια το διεθνές δίκαιο, αλλά κάποιες φορές το ερμηνεύουν συμφεροντολογικά.
Η Ρωσία π.χ. αναγνώρισε πρώτα την αυτονομία του Ντονμπάς και μετά επικαλέσθηκε το Διεθνές Δίκαιο, ότι κλήθηκε δηλαδή για να παρέμβει, λόγω των επιθέσεων από Ναζιστικά σώματα και λόγω της μη εφαρμογής της συμφωνίας του Μίνσκ, και επίσης επικαλείται ότι υπήρχε δέσμευση από πλευράς ΗΠΑ (μετά την πτώση του τείχους) και της Ουκρανίας νομοθετικά, για μη ένταξή της στο ΝΑΤΟ.
Οι Αμερικανικές παρεμβάσεις (ΙΡΑΚ, Κουβέϊτ, Αφγανιστάν κλπ) βασίσθηκαν σε ερμηνείες του διεθνούς δικαίου, όπως και το ΝΑΤΟ και η ΕΕ βασίσθηκαν στο ΔΔ στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας και σε άλλες υποστηρικτικές επιχειρήσεις σε διάφορες περιοχές.
Δεν είπαν ότι αδιαφορούμε για το Διεθνές Δίκαιο και επιβάλλουμε την σκληρή μας ισχύ αδικαιολόγητα, αλλά αντιθέτως το επικαλέσθηκαν (ναι στρεβλά και διασταλτικά μερικές φορές).
Δεν το ακύρωσαν όμως, το αντίθετο προσπάθησαν να βρουν με ερμηνείες ερείσματα σε αυτό για να δικαιολογήσουν τις δράσεις τους.
Δεν θα αναφερθώ στις πολλές σημαντικές αποφάσεις κυρώσεων, επιβολής ποινών, αποτροπής γενοκτονιών, ειρηνευτικών προσπαθειών και διαχείρισης ανθρωπιστικών κρίσεων επί τη βάσει του Διεθνούς Δικαίου σε πολλά μέρη του κόσμου, που φανερώνουν την σημαντικότητά του.
Η παρούσα επίθεση (χαρακτηρίσθηκε ως τέτοια από την ΓΣ/ΟΗΕ παρά τις Ρωσικές προσπάθειες), όπως και η ετοιμότητα των Διεθνών Δικαστηρίων για να καταδικάσουν την επίθεση, για κατάπαυση του πυρός και για να συγκεντρωθούν στοιχεία ώστε να επιβληθούν ποινές για εγκλήματα πολέμου (ΔΔΔ και ΔΠΔ της Χάγης) δείχνουν την αναγκαιότητά που υπάρχει για καθολική αποδοχή του του και για μηχανισμούς εφαρμογής του.
Είναι ζωτικό για την ανθρωπότητα και για την ειρήνη να δούμε την παρούσα επίθεση ως ευκαιρία για να το ενισχύσουμε αντί να το απαξιώνουμε επικαλούμενοι την “νομιμότητα” της αλόγιστης σκληρής ισχύος.
Περισσότερα άρθρα από το Στέλιο Φενέκο:
