Η αποδόμηση του εθνικού κράτους και της ιστορίας του

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου , Ιστορικού- Διεθνολόγου *

“(Λίγο πριν) τους Βαλκανικούς Πολέμους η Ελλάδα εποφθαλμιούσε (!!!!!!) εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας”, τάδε έφη Ιστορικός στη νέα “ιστορική” σειρά ενός μεγάλου, ελληνικού τηλεοπτικού σταθμού.

Δε θα αναφερθώ σε επιμέρους απόψεις των συμμετεχόντων στη συζήτηση της εκπομπής που εστίαζε από τη δημιουργία της Μεγάλης Ιδέας του Ελληνικού Κράτους μέχρι το διωγμό των Ελλήνων από την Πατρίδα τους. Καθώς, δεν θα αναφερθώ, όχι για κάποιον συγκεκριμένο λόγο, αλλά επειδή παρουσιάστηκε μία και μόνο πτυχή της Ιστορίας, αλλά και της Διπλωματικής Ιστορίας, καθώς δεν αναφέρθηκε διόλου πως η επιγέννηση και η διαμόρφωση των εθνικών κρατών και ως εκ τούτου των εθνικών Ιδεών τους ήταν μία συνθήκη που άρχισε να επικρατεί μετά το Διαφωτισμό και τη Γαλλική Επανάσταση στα πλαίσια της ίδρυσης εθνικών κρατών… και η παρουσίαση μόνο μίας πτυχής, θεωρώ ότι είναι τελείως αδόκιμο επιστημονικά όταν αναφερόμαστε στην Ιστορική Επιστήμη.

Επίσης, αυτό που κατάλαβα με βάση τα λεγόμενα της πλειονότητας των Ιστορικών που μίλησαν, ήταν ότι η Ελλάδα μετά την Εθνική της Επανάσταση βγήκε επιθετικά, διεκδικώντας εδάφη που κάθε άλλο παρά της ανήκαν, όπως ανάλογα έπραξαν και τα υπόλοιπα Κράτη της Βαλκανικής (!!!).

Καθώς οι Ιστορικοί που μίλησαν στο επεισόδιο για τη Μακεδονία των Βαλκανικών Πολέμων αναφέρθηκαν σε μία πανσπερμία εθνών και θρησκευτικών δογμάτων στη Μακεδονία των αρχών του 20ου αι. και πριν τους Βαλκανικούς Πολέμους, δεν μίλησαν, ωστόσο, όπως θα ανέμενε κανείς για το έπος του Μακεδονικού Αγώνα.

Αντίθετα αναφέρθηκαν σε έναν άτυπο, εξελληνισμό (!!!!!) των ανθρώπων που διαβιούσαν στο μακεδονικό έδαφος μέσα από τα σχολεία που ίδρυσε το ελληνικό κράτος, ενώ παράλληλα αναφέρθηκε ότι δεν υφίστατο εθνική συνείδηση των κατοίκων και ότι η υπαγωγή σε κάποια από τα έθνη που διαβιούσαν στην περιοχή ήταν αποτέλεσμα ενός πλήθους παραγόντων.

Προφανώς ξεχάστηκαν οι αγώνες των Μακεδόνων κατά τη διάρκεια του 1821, μάλλον ο Εμμανουήλ Παππάς ήταν αποκύημα της ιστοριογραφικής, εθνικής μας μυθοπλασίας ή ο Γεωργάκης Ολύμπιος… Και επίσης, φυσικά, έχει ξεχαστεί ότι λχ. τόσο η Φιλόπτωχος Αδελφότητα Ανδρών Θεσσαλονίκης, όσο και η Φιλόπτωχος Αδελφότητα Κυριών Θεσσαλονίκης, δύο από τα παλαιότερα Σωματεία της Μακεδονίας (και εκ των υστέρων του Ελληνικού Κράτους) συστάθηκαν με σκοπό την αφύπνιση και των ξεσηκωμό των Ελλήνων εναντίον των Οθωμανών, καθώς δεν είχαν μόνο προνοιακό χαρακτήρα.

Είναι γνωστό ότι στη Μακεδονία υφίσταντο και άλλες εθνοτικές και θρησκευτικές ομάδες, εκτός από την ελληνική, όμως θα περίμενα σε μία σειρά ιστορική να αναφερθεί ο ρόλος της Βουλγαρικής Εξαρχίας στην περιοχή τόσο της Δυτικής Μακεδονίας όσο και της Ανατολικής Μακεδονίας, αναγκάζοντας τους ιερείς και μητροπολίτες των συγκεκριμένων περιοχών ήδη από το 1876 να στέλνουν διαρκή διαβήματα για την προστασία των ελληνικών πληθυσμών από τον εκβουλγαρισμό τους που προωθούνταν με ταχύτατους ρυθμούς.

Γιατί, μάλλον οι Ιστορικοί που μίλησαν στη σειρά αναφερόμενοι στον τεχνηέντως από το Ελληνικό Κράτος “εξελληνισμό” των ομάδων που διαβιούσαν στην περιοχή, ίσως ξέχασαν μία βασική παράμετρο στα λεγόμενά τους, να κάνουν ένα μικρό συσχετισμό για το από το πότε και μετά υπήρξε η “έκρηξη” ίδρυσης των σχολικών ιδρυμάτων στη Δυτική (κυρίως) και Ανατολική Μακεδονία. Επίσης, ξέχασαν, ίσως από την πίεση του τηλεοπτικού χρόνου, να μας αναφέρουν για το Μοναστήρι (που σήμερα ανήκει στη χώρα των Σκοπίων), το βλαχόφωνο εκεί στοιχείο που ήταν πρωτεργάτης του εθνικού, μακεδονικού μας αγώνα, επίσης ξέχασαν να μας πούνε για τη ρουμανική προπαγάνδα, όπως και την ιταλοβουλγαρική με σκοπό να πληγεί το αρβανίτικο, ελληνικό στοιχείο της Δυτικής Μακεδονίας.

Δυστυχώς, το ελληνικό κράτος ειδικά για τη Μακεδονία ενήργησε πάρα πολύ αργά, ώστε να προστατεύσει τους ελληνικούς πληθυσμούς του, και κάθε άλλο παρά ενήργησε με γνώμονα για τον “εξελληνισμό” ομάδων που δεν ανήκαν στο ελληνικό γένος… Θεωρώ, ότι το πλέον επικίνδυνο είναι να παρουσιάζεται με “επιστημονικό” τρόπο μία ιστορική πτυχή από το ο, τι κάποιος να βγει ευθέως και να πει, ότι δεν την παραδέχεται.

Αν και κάποιοι από τους Ιστορικούς που μίλησαν στη συγκεκριμένη εκπομπή έχουν χιλιόμετρα στα πανεπιστημιακά έδρανα και αμφιθέατρα και κάθε άλλο παρά αμφισβητείται αυτό, όμως η Ιστορία των Ελλήνων, και το γνωρίζουν πολύ καλύτερα από εμένα, είναι πολύ συγκεκριμένη και δεν μπορεί ούτε να παραγραφεί ούτε να αλλοιωθεί!!! Και ευτυχώς η Θεσσαλονίκη έχει πολύ μεγάλες βιβλιοθήκες, όπως αυτή της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης όπου υφίσταται πρωτότυπο, αρχειακό υλικό εκείνης της περιόδου.

Όσον αφορά τώρα τη λέξη “εποφθαλμιούσε”. Καλώς ή κακώς η Ελλάδα δεν εποφθαλμιούσε εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, γιατί πολύ απλά αυτά τα εδάφη δεν ανήκαν στο οθωμανικό κράτος, αλλά ήταν αποτέλεσμα ΚΑΤΟΧΗΣ από το οθωμανικό κράτος… Ως εκ τούτου, και θα ήταν καλό να είμαστε προσεκτικοί με την επιστημονική ορολογία… οι Ελληνες προσδοκούσαν την απελευθέρωση εδαφών που διαβιούσαν συμπαγείς ελληνικοί πληθυσμοί… Άλλωστε, στην Ελληνική Επανάσταση υπήρξε οργανωμένη ενέργεια από τη Σμύρνη για εκεί ξεσηκωμό παράλληλα με τον ξεσηκωμό του 1821 (να σημειώσουμε εκτός των άλλων μία πτυχή που δεν είναι ευρύτατα γνωστή).

Η Ελλάδα δεν έχασε τα εδάφη της Μικρά Ασίας από στρατιωτικές αστοχίες, άσχετα με το γεγονός ότι η πλειονότητα αυτών που καταδικάστηκε για τη Μικρασιατική Εκστρατεία ήταν ανώτατοι αξιωματικοί. Είναι γνωστό ότι τα στρατιωτικά αποτελέσματα στο μικρασιατικό έδαφος είχαν έρεισμα τις πολιτικές αποφάσεις ήδη από το 1915 των ελληνικών πολιτικών και πολιτειακών ηγεσιών της και κυρίως, θα ήταν καλό διαρκώς να λέγεται από τους Ιστορικούς, για το ρόλο των “συμμάχων” μας και την απόφασή τους (και κυρίως των Αγγλογάλλων) να δημιουργήσουν ένα de jure κράτος, προκειμένου να ανακόψουν το ιταλικό από την ευρύτερη γεωγραφική περιοχή.

Όμως, δυστυχώς, αυτά δεν ακούστηκαν στη συγκεκριμένη εκπομπή. Και το υλικό που το αναδεικνύει όλο αυτό είναι τεράστιο, αρκεί και μόνο να γίνει μία έρευνα στο Ιστορικό και Διπλωματικό Αρχείο του Ελληνικού ΥπΕξ.


Περισσότερα άρθρα από την Άννα Κωνσταντινίδου:

ΑΠΟΨΕΙΣ – ΑΝΝΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ


 

 *Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός – Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα ΑΠΘ (Νομικής Σχολής και Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ), Εξωτερική Συνεργάτιδα της Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και της Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ