Πώς μια ρωμαϊκή επιστολή για τους αρχαίους Έλληνες πριν 2.000 χρόνια, δείχνει πως από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα, δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα στη νοοτροπία μας.
Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΤΣΙΟΣ– Υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ. ε.α.
Περί το 20 π.χ. όταν οι Ρωμαίοι εξουσίαζαν τον τότε γνωστό κόσμο και βέβαια την Ελλάδα, ο συγκλητικός Μενένιος Άπιος απέστειλε επιστολή στον νεαρό φίλο του , ανθύπατο Ατίλιο Νάβιο ο οποίος είχε τοποθετηθεί στην Αχαία, ως Διοικητής, προκειμένου να τον βοηθήσει στα καθήκοντά του για την καλύτερη αντιμετώπιση και χειρισμό των Ελλήνων.
Του γράφει λοιπόν ο ύπατος Άπιος [σταχυολόγησα από το σύνολο της επιστολής, τα πλέον ενδιαφέροντα, τα οποία αφενός μεν δείχνουν ότι από τότε δεν άλλαξε τίποτα στη συμπεριφορά των νεοελλήνων που δείχνει την συνέχεια της ιστορικής καταγωγής μας και το ότι φθάσαμε εδώ που φθάσαμε εξ αιτίας των ίδιων ελαττωμάτων μας ως φυλής] :
”Οι Έλληνες είναι πιο εγωιστές από εμάς και από όλα τα έθνη. Ο Έλληνας είναι άτομο αδέσμευτο,αυθαίρετο,ατίθασο και ελεύθερο. Υψώνει το εγώ του Αυτοί πρώτοι οι Έλληνες σκέφθηκαν πηγαία. Χάρη σε αυτούς σκεφτόμαστε και εμείς.Βλέπουμε με τα μάτια τα δικά τους.
Η σκέψη των Ελλήνων δεν μπαγιατεύει, είναι πάντα επίκαιρη και δροσερή. Το μυαλό των Ελλήνων είναι η πηγή του καλού και του κακού. Το μυαλό τους δημιούργησε ιδανικά πολιτικά συστήματα,αλλά το εγώ τους καταστρέφει ακόμη και έργα και Πολιτείες.
Ο Έλληνας περιφρονεί το Νόμο. Δεν παραδέχεται άλλη κρίση μόνο τη δικιά του. Δεν πιστεύει στο Νόμο,παρά μόνο αν τον συμφέρει ατομικά. Αλλάζουν Νόμους κάθε τόσο και αν δεν μπορούν, τους αντιμετωπίζουν εχθρικά, μεταχειριζόμενοι τη βία,η δόλο. Επινοούν σοφικιστικούς λόγους και οι Νόμοι τους γίνονται ράκη.
Ο Έλληνας έχει αδύνατη μνήμη στα δεινά των πολιτικών. Είναι ευκολόπιστος. Δεν είναι σταθερός. Είναι ανυπόμονος. Μόλις δυσκολέψουν λίγο τα πράγματα,κάνει μεταρρυθμίσεις στους Νόμους. Για να σαγηνεύσεις την εκκλησία του Δήμου, δώσε υποσχέσεις και θα τους έχεις με το μέρος σου. Με αυτές χορταίνουν οι Έλληνες.
Ανάμεσα σε λίγους Έλληνες θα βρείς εύκολα ένα Αλκιβιάδη που επάνω από την πατρίδα του ο Έλληνας βάζει το εγώ του,το ατομικό του συμφέρον. Για τους Έλληνες δίκαιος είναι ένας Νόμος , αν τους εξυπηρετεί. Όμως οι Έλληνες στον κατήφορο είναι πρωταγωνιστές,δηλαδή προς το κακό σπεύδουν γρηγορότερα,ενώ προς το καλό οδοιπορούν αργά.
Ο Έλληνας δεν χαίρεται για τον έπαινο των άλλων,όμως επιχαίρει για τον ψόγο του άλλου. Είναι εγωκεντρικός. Η συναδέλφωση στους Έλληνες γίνεται όταν συμπίπτουν τα συμφέροντά τους. Ο Έλληνας εφηύρε τρόπους να εκδηλώνει τον φθόνο του,να γκρεμίζει τον καλύτερό του.Από τη δολοφονία προτιμά τη συκοφαντία.
Ο Έλληνας πιστεύει μόνο στη δική του γνώμη,ο δε ηγέτης δεν θέλει να ακούσει και τη γνώμη των άλλων ,γιατί θέλει μόνο το δικό του όνομα να ταυτισθεί με το έργο. Οι Έλληνες πάσχουν από εγωπάθεια γι αυτό και εμείς οι Ρωμαίοι που ήμασταν κατώτεροί τους, καταφέραμε και πήραμε την εξουσία από τα χέρια τους,ενώ αυτοί ήταν κοσμοκράτορες.
Η πολιτική σκέψη λείπει. Ο ένας πολιτικός φθείρει τον άλλο μέχρι εξόντωσής του με συνεχή σύγκρουση.
Οι Έλληνες έχουν δυνατή σκέψη και αγωνιστική διάθεση. Όμως έχουν άρρωστο χαρακτήρα.Δεν ενώνονται για να γίνει ένα έργο, αυτοκαταστρέφονται. Γι αυτό οι Έλληνες υπέφεραν δεινά και θα υποφέρουν στο μέλλον κακά,τα οποία θα οφείλονται στη φιλοπρωτία,που είναι η νόμιμη θυγατέρα του εγωισμού τους.
Μήπως υπερβάλω για αυτά που λέω για το θαυμαστό γένος των Ελλήνων ; Αλλά και αυτοί που διάβασαν τον Αριστοφάνη,τον Δημοσθένη,τον Ευριπίδη,τον Θεόφραστο,τον Επίκουρο,τον Ζήνωνα και τον Χρύσιππο,βεβαιώνουν περίπου τα ίδια, άρα δεν είμαι άδικος.
Όταν οι Έλληνες ζητούν ισότητα,δεν είναι διότι θέλουν Δικαιοσύνη,αλλά ο άλλος να μην υπερέχει από αυτούς. Ο Έλληνας γεννιέται με τη τάση της υπεροχής. Οι Έλληνες είναι αφεντάδες της γνώσης ,επαινούν τη δική τους αρετή και υποτιμούν τα κατορθώματα των άλλων.
Οι Έλληνες έχουν πάθη. Οι περισσότεροι δεν διδάσκονται από τα λάθη των κυβερνητών και κάνουν τα ίδια λάθη και θα συνεχίσουν να τα κάνουν. Οι Έλληνες δεν αφήνουν τον ηγέτη να κυβερνήσει, αλλά θέλουν οι γύρω του να κυβερνούν εκ του αφανούς.
Έχουν όμως και τις καλές πλευρές τους.
Έχουν προοδεύσει στο λόγο,στη σοφία,στη ποίηση,στις τέχνες,στις επιστήμες,στο εμπόριο και στον πόλεμο ακόμη και από όλα αυτά αναβλύζει η δόξα τους.
Τους Έλληνες να μην τους κατηγορείς μπροστά τους, γιατί αν ξυπνήσει η υπερηφάνεια τους γίνονται αμείλικτοι διώκτες. Οι Έλληνες έχουν υπεροψία,αλλά και φιλοτιμία πρωτοφανή.
Άφησε τον Έλληνα να φωνάζει,να θορυβεί,να εκφράζει τη πολιτική του μανία,έως εκεί που δεν θίγονται τα συμφέροντα της αυτοκρατορίας μας.
Να χρησιμοποιείς αυτούς που διαφωνούν εναντίον εκείνων που αντιδρούν.
Οι διαταγές προς τους Έλληνες δεν ωφελούν , χρησιμοποίησε τον διάλογο,ακόμη τρέφονται με την οπτασία των περασμένων μεγαλείων τους.”
