Του Κωνσταντίνου Θ. Λαμπρόπουλου, Ανώτερου Στρατηγικού Αναλυτή, Εταίρου του Κέντρου Μελετών Ασφάλειας της Γενεύης
Ο στρατηγικός στόχος της Τουρκίας υπήρξε ο έλεγχος της Κύπρου από το 1956 κ έπειτα. Οι Τουρκοκύπριοι ήταν το όχημα.
Αναρωτιέμαι όποιοι μιλούν για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία σήμερα, τα δεδομένα τα κοιτάζουν?
Τη δεκαετία του 70 είχε νόημα αυτή η στρατηγική εφόσον θέλαμε να φύγουν τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής αναίμακτα. Δηλαδή να μην επιχειρήσουμε στρατιωτικά να πάρουμε πίσω τα καταληφθέντα εδάφη.
Αποδείχθηκε ουτοπία βεβαίως καθώς ότι καταλαμβάνεται με τα όπλα πολύ δύσκολα ανακτάται με διπλωματία.
Στην περίπτωση των Τούρκων ο φιλοναζιστής πρώην πρωθυπουργός Μαχμούτ Σαντί Ιρμάκ το έθεσε ως εξής: Το τουρκικό μπαΐράκ δεν υποστέλλεται ποτέ όπου επιβάλλεται δια των όπλων.
Αυτή τη στιγμή οι τουρκοκύπριοι αριθμούν λιγότερους από 100 χιλιάδες ενώ οι έποικοι αριθμούν κοντά στις 150 χιλιάδες.
Συν το γεγονός οτι ένα σημαντικό κομμάτι των τουρκοκυπρίων αν όχι η συντριπτική πλειοψηφία ταυτίζονται με τις πολιτικές της Άγκυρας.
Πλέον δεν έχει σημασία τι πραγματικά επιθυμούν οι τουρκοκύπριοι ο Τατάρ είναι μαριονέτα του Ερντογάν.
Υποτεθείσθω οτι ξεκινάνε οι συνομιλίες εκ νέου που θα πρέπει να τεθούν αυστηρότατοι όροι από εμάς για να καταστεί εφικτό αυτό.
Θα μιλάμε για διζωνική δικοινοτική ξέροντας οτι πλέον στην Κύπρο ουσιαστικά η απέναντι πλευρά είναι η Τουρκία κ όχι οι τουρκοκύπριοι?
Γνωρίζοντας οτι πάγια επιδίωξη της Άγκυρας είναι ο στρατηγικός έλεγχος της Κύπρου?
Γνωρίζοντας κυρίως οτι η Τουρκία ως negotiation mentality δεν τηρεί καμία συμφωνία παρά λειτουργεί υπονομευτικά αμέσως μετά την υπογραφή της?
Το παράδειγμα της Λωζάννης είναι το πλέον ξεκάθαρο.
Επί 98 χρόνια η Τουρκία παραβιάζει την Συνθήκη εκμεταλλευόμενη τις συγκυρίες και δημιουργώντας κυρίως η ίδια τις συνθήκες υπονόμευσης της Συνθήκης.
Ποτέ δεν απαντήσαμε ουσιαστικά ως Ελληνισμός.
Δεχόμαστε τετελεσμένα, πότε τη δεκαετία του 30, πότε με τα Σεπτεμβριανά του 1955, πότε το 1964, τώρα με την Αγιά Σοφιά και την αποψίλωση του ελληνικού αποτυπώματος στην Πόλη τα τελευταία χρόνια.
Business as usual.
Αυτό το business as usual δίνει στην Τουρκία το πρόσφορο έδαφος να ελίσσεται και να αποφεύγει πλήγματα που θα την πιέσουν πραγματικά.
