Γράφει ο Γιάννης Παρασκευάς, Συνταγματάρχης ε.α.
Ποτέ δεν υπήρξα αντίθετος με την χρησιμοποίηση των ΕΔ προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, όταν οι ανάγκες το απαιτούν και ο υπόλοιπος κρατικός μηχανισμός αδυνατεί να ανταπεξέλθει σε κάποια έκτακτη και πιεστική ανάγκη (δασικές πυρκαγιές, σεισμοί, πλημμύρες, πάσης φύσεως συμφορές από φυσικά ή μη αίτια).
Είναι άλλωστε φυσικό επακόλουθο. Μόνο οι ΕΔ διαθέτουν ΑΜΕΣΑ, σημαντικό αριθμό ανθρώπων και ποικιλία εξειδικευμένων τεχνικών μέσων, καθώς και την ανάλογη πειθαρχία κι ετοιμότητα, ώστε να επεμβαίνουν τάχιστα εκεί όπου άλλοι οργανισμοί αδυνατούν. Σε τελική ανάλυση οι ΕΔ είναι μέρος του κρατικού μηχανισμού. Είναι εργαλείο του κράτους.
Αλλά όλα έχουν ένα όριο. Και το όριο έχει ξεπεραστεί. Και το όριο είναι εκεί όπου η συμμετοχή σε μια έκτακτη κατάσταση επηρεάζει πλέον τη λειτουργία για την οποία, εξαρχής, δημιουργήθηκαν οι ΕΔ.
Η είδηση: Στρατιωτικοί γίνονται οδηγοί σχολικών λεωφορείων για παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες
Αδυνατεί το κράτος άραγε, να προσλάβει 69 εποχιακούς ωρομίσθιους υπαλλήλους οδηγούς; Αδυνατεί να αποσπάσει πχ 2 οδηγούς από ΚΑΘΕ υπουργείο κι όχι μόνο από το ΥΠΕΘΑ;
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Δεν αδυνατεί. Απλώς, ως συνήθως, κάποιος αναρμο-αρμόδιος δημόσιος υπάλληλος, από τον οποίο και πάλι δεν ζητηθεί καμία ευθύνη, (από το φόβο των συνδικαλιστών εργατοπατέρων), αδράνησε, ώστε το θέμα των οδηγών σχολικών λεωφορείων, να φτάσει πλέον στο απροχώρητο, αφού ήδη ξεκίνησε η σχολική χρονιά.
Οπότε, πώς θα λύσουμε το πρόβλημα; Εύκολο! Θα την πληρώσουν τα συνήθη υποζύγια.
Όχι. Δεν είμαι από αυτούς που μυξοκλαίνε, γιατί το κατακαημένο αναξιοπαθόν στρατιωτικό προσωπικό ταλαιπωρήθηκε από το «κακό» και «ανάλγητο» κράτος. Άλλωστε ας μην κρυβόμαστε. Όχι 69, αλλά … 1069, εθελοντές θα βρεθούν για να οδηγούν ένα σχολικό 2 φορές την ημέρα και μετά να πηγαίνουν σπίτι, μακριά από ασκήσεις, υπηρεσίες, διοικητές, επιθεωρήσεις κλπ.
Όμως κάποιες μονάδες θα στερηθούν αυτούς τους οδηγούς. Στην πράξη κάποιο φυλάκιο δεν θα εφοδιαστεί έγκαιρα, διότι κάποια στιγμή, οι κινήσεις δεν θα βγαίνουν. Κάποιος άλλος οδηγός δεν θα μπορεί να πάρει τη δικαιούμενη άδειά του, γιατί κάποιος άλλος είναι στο σχολικό. Κάποια προβλεπόμενη συντήρηση, δεν θα γίνει σωστά, διότι κάποιος θα πρέπει να συντηρήσει 4 οχήματα, αντί για 2 (για 1 δεν συζητάμε πια …).
Και το χειρότερο, ο μη γένοιτο, σε κάποιον αιφνιδιαστικό συναγερμό σε κάποια μονάδα του Έβρου, οι «μετανάστες», μπορεί να φτάσουν στο φράκτη και να τον περάσουν, διότι, οι δικοί μας, καθυστέρησαν, επειδή έψαχναν …. οδηγό.
Επιτέλους, κάποια στιγμή απαιτείται σοβαρότητα. Όχι από τους πολιτικούς. Από την ηγεσία των ΕΔ, που ανέχεται τέτοιες απαράδεκτες γελοίες και ανούσιες καταστάσεις.
Διαφορετικά αγαπητοί μου στρατηγοί, για το προσωπικό των ΕΔ υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό στον κρατικό μηχανισμό…. Έχουμε ικανότατες κι ωραιότατες νοσηλεύτριες να εργαστούν ως συνοδοί σε παιδιά με ειδικές ανάγκες στα σχολεία…. Έχουμε ικανότατο υγειονομικό προσωπικό για το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι»…. Έχουμε ικανότατους και πολύ πειθαρχημένους καταδρομείς για να κάνουν τη συγκομιδή των ροδακίνων στους νομούς Ημαθίας και Πέλλας, όπου οι αγρότες μας, δεν βρίσκουν Πακιστανούς εργάτες…. Ας μη μιλήσω για την απαράμιλλη ικανότητα του ελληνικού μηχανικού στις πάσης φύσεως κατασκευές. Θα μπορούσα να γράφω για ώρες, αλλά ποιο το νόημα;
Απλώς δεν βγάζει νόημα, να αγοράζουμε υπερσύγχρονα αεροσκάφη, φρεγάτες, κορβέτες, drones, άρματα και τεθωρακισμένα οχήματα κι από την άλλη, να αποδυναμώνουμε τις μάχιμες μονάδες με πάσης φύσεως υποχρεώσεις που ανήκουν σε άλλους.
Ρίξτε μια ματιά στην Ουκρανία. Μόνα τους, τα καράβια και τα αεροπλάνα, ΔΕΝ κερδίζουν πολέμους.
Αλλά μάλλον δεν μας νοιάζουν οι πόλεμοι. Μάλλον μας νοιάζουν περισσότερο τα ψηφαλάκια…
Περισσότερα άρθρα από τον Γιάννη Παρασκευά:
