Ποια… δημοκρατική πορεία της Τυνησίας σταμάτησε ο πρόεδρος της;

ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΤΥΝΗΣΙΑ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Λουκόπουλος, Αντιστράτηγος ε.α., Γεωστρατηγικός Αναλυτής και Εκτελεστικός Διευθυντής στο «Παρατηρητήριο Ευρωμεσογειακής Ασφάλειας και Συνεργασίας» 

 

«Δεν έμαθαν τίποτα, δεν κατάλαβαν τίποτα» ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφθηκα παραφράζοντας την γνωστή ρήση του Ταλλεϋράνδου για του Βουρβόνους, διαβάζοντας τις ανταποκρίσεις αλλά και τις αναλύσεις κάποιων δυτικών ΜΜΕ και δεξαμενών σκέψης αντίστοιχα, για τις τελευταίες εξελίξεις στην Τυνησία ή αν θέλετε για το light «Πραξικόπημα ή όχι του προέδρου Καΐς Σαγιέντ! Και αυτό γιατί εμμέσως πλην σαφώς ταυτίζουν την Δημοκρατία με το Ενάχντα ένα κόμμα Ισλαμικό, κεκαλυμμένη έκφραση της Μουσουλμανικής Αδελφότητος που σημειωτέον στις εκλογές του 2019 δεν ξεπέρασε το 25% της λαϊκής ψήφου κατέχοντας 52 από τις 217 έδρες του Βουλής της Τυνησίας.

Μετά από τα «τόσα και τόσα» που έχουν γίνει στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής από τον ακραίο ισλαμισμό, και τον αποσταθεροποιητικό ρόλο της Μουσουλμανικής Αδελφότητος ακόμα και με την προβιά της «μετριοπαθούς» της έκφρασης όπως προβάλλεται το Ενάχντα ή Νάχντα όπως το λένε οι ίδιοι οι Τυνήσιοι κάποιοι είτε κάποιοι βρίσκονται σε ψευδή μακαριότητα είτε το Κατάρ και η Τουρκία κάνουν «καλή δουλειά»! Πως είναι δυνατόν να αναφέρονται αυτοί οι «κάποιοι» στην δημοκρατική τάξη της χώρας, όταν τα μέλη της είναι εμποτισμένα με την βασική παρακαταθήκη του ιδρυτή της Χασάν αλ Μπάνα: «Ο Αλλάχ είναι ο στόχος μας, το Κοράνι είναι το Σύνταγμα, o Προφήτης είναι ο ηγέτης μας, η Τζιχάντ είναι ο δρόμος μας και θάνατος για χάρη του Αλλάχ είναι η επιθυμία μας!».

Όντως η Τυνησία είναι η αραβική χώρα που βρίσκεται από όλες τις άλλες εγγύτερα στην Ευρώπη τόσο γεωγραφικά όσο και σε νοοτροπία για τους λόγους που ανέφερα σε μία πρώτη ανάλυση για τις εξελίξεις στο Liberal την προηγούμενη εβδομάδα. Πρέπει να υποστηριχθεί στην ενίσχυση των θεσμών της προκειμένου να απομονωθούν όλα τα ριζοσπαστικά στοιχεί που στο όνομα της Δημοκρατίας υπονομεύουν την ίδια την Δημοκρατία και ουδόλως δέχονται στο όνομα του Ισλάμ… αντίλογο. Χαρακτηριστικό δείγμα είναι το τι συνέβη μέσα στο Κοινοβούλιο τον προηγούμενο Ιούνιο.

Αφού είχε τελειώσει την ομιλία της στη Βουλή η πρόεδρος του κοσμικού κόμματος FDP (Al-Dustur al-Hurr) Αμπίρ Μουσσί, που κατέχει 17 έδρες με 7% της λαϊκής ψήφου, δύο άνδρες βουλευτές του Ισλαμικού Συνασπισμού που κυβερνούσε μέχρι και την 26 Ιουλίου, της επιτέθηκαν χαστουκίζοντας την και πετώντας της νερό με τον πρόεδρο του Κοινοβουλίου και αρχηγό του Ενχάντα Ρασίντ Γκανούσσι να μην επεμβαίνει! Αιτία; H κριτική που άσκησε η Μούσσι κατά της κυβέρνησης για μία συμφωνία που υπέγραψε με το Κατάρ και την σταδιακή ισλαμοποίηση της πολιτικής της Τυνησίας. Παρενθετικά εδώ να πούμε ότι η Αμπίρ Μούσσι έχει δεχθεί πολλές απειλές για την ζωή της και στο Κοινοβούλιο μπαίνει με αλεξίσφαιρο γιλέκο και κράνος … μοτοσικλετιστή ενώ κύκλοι την θεωρούν και υποστηρικτή του δικτάτορα Μπεν Αλί.

Όσοι από την Δύση εγκαλούν τον πρόεδρο Σαγιέντ ότι ανέκοψε την… δημοκρατική πορεία της χώρας λόγω της άσκησης του δικαιώματος που του δίνει το άρθρο 80 του Συντάγματος της Τυνησίας, έχουν παραλείψει για τους δικούς τους λόγους να αναφερθούν στην παρατεταμένη κακοδιοίκηση, στα σκάνδαλα διαφθοράς, στην αναποτελεσματικότητα της αντιμετώπιση οξείας οικονομικής κρίσης λόγω κατακόρυφης μείωσης του τουρισμού (κυρία πηγή εθνικών εσόδων) και στην παντελή ανεπάρκεια αντιμετώπισης της πανδημίας (ο πρωθυπουργός έπαιζε τένις μπροστά στις κάμερες με Τυνήσιο πρωταθλητή ενώ επικρατούσε χάος στα εμβολιαστικά κέντρα) από την υβριδική Κυβέρνηση Συνασπισμού στην οποία κυριαρχούσε το ισλαμιστικό Ενχάντα. Δεν μιλάμε για την βήμα-βήμα ισλαμοποίηση τη ζωής. Ούτε βέβαια επισημάνθηκε το για πόσες ημέρες πριν τις αναγγελίες του Σαγιέντ για αποπομπή της κυβερνήσεως και την αναστολή λειτουργίας του Κοινοβουλίου γίνονταν μεγάλες διαδηλώσεις στην Τύνιδα κατά της κυβέρνησης.

Η ευρύτερη περιφέρεια της Μεσογείου χρειάζεται μία σταθερή και δημοκρατική κοσμική χώρα και για αυτό. Σε μία ασταθή Τυνησία μπορούν να αναπτυχθούν πολλά εκκολαπτήρια ισλαμιστικής τρομοκρατίας (ήδη υπάρχουν οι βάσεις), ενώ παράλληλα ελλοχεύει ο κίνδυνος να γίνει εφαλτήριο μεταναστευτικών ροών προς την Ευρώπη. Για τον λόγο αυτό η ΕΕ ας αφήσει τα μεγάλα λόγια περί Δημοκρατίας και τα τσεκ που κόβει (1 δις 2013-2020) και ας στηρίξει έμπρακτα τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις με τεχνογνωσία και το απαραίτητο προσωπικό.

Οι ΗΠΑ είναι επίσης ενεργές που πέρα από την βοήθεια που παρέχει στην Τυνησία για την αντιμετώπιση της πανδημίας (500.000 εμβόλια και πάνω από 1 εκ λίτρα οξυγόνου) με ανάλογη βοήθεια να έχει στείλει και η Γαλλία, είναι θετική και στην χορήγηση δανείου ύψους 4 δις δολαρίων από το ΔΝΤ κάτι που μαζί με τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις θα βοηθήσουν την χώρα να αποφύγει το χάος.

Πρόσφατες έρευνες φέρουν την συντριπτική πλειοψηφία του λαού της Τυνησίας, η οποία αποτελείται κυρίως από μία συνεκτική και δραστήρια μεγάλη αστική τάξη, να εγκρίνει τις ενέργειες του Προέδρου Σαγιέντ και οραματίζεται μία σύγχρονη λειτουργική δημοκρατία. Αυτή είναι η μία, η μεγάλη Τυνησία που όμως στην πολιτική της έκφραση βρέθηκε στις τελευταίες εκλογές διηρημένη. Η άλλη, αριθμητικά σαφώς μικρότερη αλλά καλύτερα οργανωμένη, οραματίζεται μία καθαρά Ισλαμιστική Τυνησία.

Αυτήν την… άλλη Τυνησία την εκφράζει ο αρχηγός του Ενάχντα και πρόεδρος της Βουλής ο 78χρονος Ρασίντ Γκανούσσι ο οποίος παλαιότερα είχε υποστηρίξει Τζιχάντ κατά του Ισραήλ. Αφού απέτυχε να κινητοποιήσει τους οπαδούς του κατά του προέδρου, κατανόησε ότι οι συσχετισμοί δεν είναι υπέρ του και ζητάει πλέον «εθνικό διάλογο» και πρόωρες κοινοβουλευτικές αλλά και προεδρικές εκλογές.

Αναντίρρητα υπάρχουν και σοβαρές διεθνοπολιτικές επιπτώσεις όπως αναλύθηκαν στο σχετικό άρθρο μας στο Liberal την 27 Ιουλίου που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη. Το μόνο που θα επισημάνω και σε αυτό το άρθρο είναι ότι καλό θα ήταν στην Ελλάδα να παρακολουθήσουμε την κατάσταση με βάση τα εθνικά μας συμφέροντα και να μην δούμε την πολιτική κρίση στην Τυνησία και τις πιθανές μελλοντικές εξελίξεις μέσα από έναν «λιγκαλισμό». Καλό είναι να αποφεύγεται η επανάληψη επιχειρημάτων των συμπαθούντων και σχετιζομένων με την Μέση Ανατολή όπως η Τουρκία και το Κατάρ.

Οι διεθνείς σχέσεις χαρακτηρίζονται καλώς ή κακώς από μία διάχυτη κυνικότητα όπως συνηθίζω να λέω και τα συμφέροντα είναι αυτά που τις διαμορφώνουν. Οτιδήποτε αποδυναμώνει την επιρροή της Τουρκίας στην ευρύτερη περιφέρεια, μίας επιθετικής Τουρκίας η οποία συνιστά απειλής ασφαλείας για τη χώρα μας είναι προς το συμφέρον μας. Το γεγονός ότι χώρες με τις οποίες διατηρούμε στρατηγική συνεργασία και έχουμε συναντίληψη σχετικά με το περιβάλλον ασφαλείας όπως η Αίγυπτος και τα ΗΑΕ, στηρίζουν τις επιλογές του προέδρου Καΐς Σαγιέντ εκτιμάται ότι μας λέει πολλά.

 

 

 

Πηγή: Liberal.gr

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ