Γράφει ο Κωνσταντίνος Λουκόπουλος, Αντιστράτηγος ε.α., Γεωστρατηγικός Αναλυτής και Εκτελεστικός Διευθυντής στο «Παρατηρητήριο Ευρωμεσογειακής Ασφάλειας και Συνεργασίας»
Η Αμερικανική Διοίκηση στην παρούσα παγκόσμια κρίση λόγω του πολέμου στην Ουκρανία ενισχύει την Τουρκία, μία χώρα που συνεχίζει να διατηρεί στενές σχέσεις με την Ρωσία (ουσιαστικά της κάνει πλάτες) και διαφοροποιείται σημαντικά από την στάση της λεγόμενης Δύσης.
Η Τουρκία ασκεί παρόμοια της Ρωσίας αναθεωρητική και εξαναγκαστική πολιτική εναντίον μίας άλλης χώρας, της Ελλάδος η οποία είναι συνεπέστατή με την στάση της Συμμαχίας και της Πολιτικοοικονομικής Ένωσης των οποίων είναι μέλος και φυσικά με την συμπεριφορά της η Τουρκία απειλεί την σταθερότητα στην περιοχή και την συνοχή της ΝΑ πτέρυγας του ΝΑΤΟ.
Τι κερδίζει άραγε η Ελλάδα με την αναντίρρητα σωστή στάση της στο “Ουκρανικό καθόσον η υποστήριξη της διεθνούς νομιμότητας δεν είναι “αλά καρτ” και ποια είναι η ενίσχυση και η πρακτική “επιβράβευση” της από την Ουάσιγκτον;
Με το να δώσει όπλα στην χώρα που την απειλεί και αμφισβητεί όχι μόνο κυριαρχικά μας δικαιώματα αλλά και την ίδια μας την κυριαρχία σε τμήματα της επικράτειας μας:
Μέσω Τουρκίας ή μέσω Αλεξανδρούπολης γίνεται η προώθηση Συμμαχικών Στρατευμάτων προς Ρουμανία και Βουλγαρία;
Η κ. Νιούλαντ συνάντησε Πρωθυπουργό, ΥΠΕΞ, ΥΠΑΜ και μαζί και τον ΑΓΕΕΘΑ και δεν ακούσαμε κάτι που να αφορά αποδοχή εθνικών θέσεων αλλά μάθαμε για τους διθυράμβους για τον ρόλο της Τουρκίας.
Δηλαδή αν δεν είχαμε και τόσο ισχυρό…. γεωπολιτικό αποτύπωμα τι θα γινόταν;
Επαναλαμβάνω το γνωστό μότο της Ρωσικής Διπλωματίας: “Mην χαρίζεις κάτι όταν αυτό μπορείς να το πουλήσεις”!
Περισσότερα άρθρα από τον Κωνσταντίνο Λουκόπουλο:
ΑΠΟΨΕΙΣ – ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΣ
