Ο Δρ. Δημήτρης Σταθακόπουλος Τουρκολόγος και Νομικός αποκρυπτογραφεί με συνέντευξή του στο ArmyNow.gr τις τελευταίες εξελίξεις με την Τουρκία και που θέλει ο Ερντογάν να οδηγήσει τα γεγονότα
Μέχρι που μπορεί να φτάσει και πόσο αντέχει ο Ερντογάν για να υλοποιήσει τα σχέδιά του και ποια είναι αυτά; Μπορεί και Πως η Ελλάδα να τον αντιμετωπίσει και να βάλει φραγμό στα σχέδιά του; Υπάρχει ενδεχόμενο στρατιωτικής σύρραξης; Μπορεί να υπάρξει άλλη λύση και ποια είναι πιο συμφέρουσα για την Ελλάδα; Μπορούν οι μεγάλες δυνάμεις να ασκήσουν πίεση;
Στα καίρια αυτά ερωτήματα και πολλά ακόμα απαντάει Δρ. Δημήτρης Σταθακόπουλος σε συνέντευξή του στο ArmyNow.gr επιχειρώντας να φωτίσει τον στρατηγικό τρόπο που κινείται και λειτουργεί η Τουρκία και ο Ερντογάν το τελευταίο διάστημα και το οποίο όπως εδώ και καιρό με επιμονή επισημαίνει είναι «απόλυτα προβλέψιμο». Κάτι το οποίο αναλύει και στο πρόσφατο βιβλίο του με τίτλο «Το προβλεπτό και το απρόβλεπτο στις Ελληνο-Τουρκικές σχέσεις» που πλέον έχει γίνει ιδιαίτερα επίκαιρο.
Ολόκληρη η Συνέντευξη:
Ερωτ.: Τελικά, μέχρι πού μπορεί να φθάσει ο Ερντογάν;
Απ.: Θα φτάσει μέχρι εκεί που οι αντοχές και οι συμμαχίες του επιτρέπουν.
Ας δούμε λοιπόν τι «φανερά χαρτιά» έχει:
Μέλος των G20, μέλος του ΝΑΤΟ, δεν έχει διαρρήξει ακόμα σχέσεις με ΗΠΑ, έχει καλές σχέσεις με Ρωσία, Ιράν, Κίνα, ( με επενδύσεις στη χώρα του ), μετέχει με 6,45% στο τεράστιο κεφάλαιο της IsBD ( Ισλαμικής Τράπεζας Επενδύσεων ), που το ΔΝΤ χαρακτηρίζει ως την ίσως υγιέστερη Τράπεζα Παγκοσμίως με μηδέν ρίσκα, η οποία Τράπεζα τον στηρίζει όπως και το Κατάρ.
Στα εκάστοτε προβλήματα της Ανατολικής Μεσογείου, της ευρύτερης ανατολής, του Περσικού κόλπου, η Τουρκία ήταν είναι και θα είναι σημαντικός παράγοντας. Δεν την απαξιώνουν οι τρίτοι, ούτε πρόκειται. Όσο τους «κάνει τη δουλειά» ο Τούρκος Πρόεδρος, δεν έχουν και λόγο να τον υπονομεύσουν εσωτερικά, για αλλαγή του.
Με τις συνθήκες Λονδίνου – Ζυρίχης ( 1959 ), η Τουρκία είναι εγγυήτρια δύναμη στην Κύπρο, μαζί με την Ελλάδα και την Αγγλία και επομένως επιμελείται (εμείς το λέμε προκαλεί ) ως εγγυήτρια για τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων.
Τουρκικές εταιρίες έχουν τεράστιες επενδύσεις (Μαρίνες, Τουρισμό, τηλεφωνία, τηλεοπτικές παραγωγές, ιδιωτικά και δημόσια έργα, ως υπεργολάβοι ) στην Ελλάδα και επομένως «παρεμβαίνουν» στην ακόμα προβληματική οικονομία μας.
Επίσης δεν πρέπει να παραβλέπεται το θέμα της προσπάθειας Τουρκοποίησης των Ελλήνων Μουσουλμάνων της Θράκης και το κατά πόσον το μοντέλο «Κοσόβου» και η συμφωνία των Πρεσπών, θα μπορούσαν μαζί με τις ΕΟΖ (ελεύθερες οικονομικές ζώνες), να λειτουργήσουν ως «δούρειος ίππος» στην περιοχή.
Στο εσωτερικό του , ο Τούρκος Πρόεδρος, δείχνει ακόμα ισχυρός, αφού έχει εκκαθαρίσει Κεμαλιστές και Γκιουλενιστές, παρά τις κινήσεις Γκιούλ, Νταβούτογλου, Μπαμπατζάν. Μην αποκλείσουμε την περίπτωση , στα επόμενα χρόνια, να δούμε προσεταιρισμό του Ιμάμογλου από τον Τούρκο Πρόεδρο, όσο απίθανο και ν’ ακούγεται σήμερα.
Επιπλέον των «φανερών» και προφανών, σίγουρα υπάρχει και η μυστική διπλωματία και σχέσεις , που βασικά αγνοούμε, έστω και εάν πιθανολογούμε.
Αν κάποιος εν συντομία αθροίσει τα παραπάνω βλέπει πως ο Τούρκος Πρόεδρος έχει πολλές εναλλακτικές και πεδία να παίξει, ΔΕΝ είναι καθόλου στριμωγμένος και καθόλου απρόβλεπτος, αλλά πλήρως προβλέψιμος και ότι λέει το κάνει. Μην βαυκαλιζόμαστε, τα πάντα είναι συμφέρον και συναλλαγή. Ο «επιτήδειος Ουδέτερος» (βλ. ομώνυμο βιβλίο του Frank Weber, 1985, εκδ. ΓΕΣ, για την Τουρκία ) , θα βρει τον τρόπο να βρεθεί στο τραπέζι των κερδισμένων και να συνδυάσει και τα δύο!
Η Ελλάδα, με το υψηλό φρόνημα των ΕΔ και την εκπαίδευση/εμπειρία τους, διατηρώντας το sea power ( θαλάσσια ισχύ ) και τις συμμαχίες της, δεν θα έπρεπε να φοβάται τίποτα, εν τούτοις το Πολιτικό προσωπικό της, διακατέχεται διαχρονικά από φανερά φοβικά σύνδρομα. Δεν θα έπρεπε. Μπορεί να αφοπλίζει την Τουρκία με διπλωματικές παρεμβάσεις και επίδειξη ισχύος και ενότητας, χωρίς να κάνει πολεμική σύγκρουση (εξάλλου κανέναν δεν συμφέρει στην παρούσα κάτι τέτοιο). Έχω ενδοιασμούς εάν η χώρα μας Πολιτικά το κάνει και το εννοεί αυτό, αν και υπάρχει μια τάση αντιμετώπισης πλέον, της Τουρκίας με δική μας ατζέντα , χωρίς να κυνηγάμε την ατζέντα που θέτει η Γείτονα.
Παρά τους βερμπαλισμούς της άλλης πλευράς και τις απειλές σε όλα τα μέτωπα, πιστεύω πως δεν θα έχουμε κάποιο επεισόδιο στυλ Ιμίων , ή εισβολής στην Κύπρο (έδαφος ), απευχόμενος τυχόν ατύχημα/ δυστύχημα.
Αναφορικά με την γεώτρηση στην Κυπριακή ΑΟΖ, θεωρώ πως απλώς επιχειρεί στην περιοχή, δηλώνοντας παρουσία επιμέλειας για να κάτσει στο τραπέζι διαπραγματεύσεων σε λίγο καιρό ( 2020 -2023 , πιθανή επίλυση Κυπριακού).
Στην ένσταση πως παραβιάστηκε η Κυπριακή ΑΟΖ, η Τουρκία αντιτείνει τη σχέση που έχει με το ψευδοκράτος, η οποία τη «νομιμοποιεί » ως εγγυήτριά τους να το κάνει. Το ίδιο επιχειρεί και με το MOU που έκανε με τη Λιβύη.
Η Επίλυση σε μια τέτοια αντιδικία, (Κύπρος, υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ) δεν θα γίνει με απλές ρηματικές δηλώσεις, κυρώσεις ή/και πόλεμο, αλλά σε τραπέζι διαπραγματεύσεων. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, η Τουρκία μόνο κερδισμένη έχει να βγει. Αυτή τη στιγμή δεν έχει κάτι, ενώ από το τραπέζι, θα φύγει με κάποιο κέρδος – Αλισβερίσι πλήρες !
Ερωτ.: Υπάρχει περίπτωση να οδηγηθούμε σε στρατιωτική σύρραξη;
Απ. : Όπως ανέφερα και παραπάνω δεν το πιθανολογώ. Παρά τους βερμπαλισμούς και τις απειλές σε όλα τα μέτωπα, πιστεύω πως δεν θα έχουμε. Εξάλλου είμαστε «σύμμαχοι» στο ΝΑΤΟ. Αν συγκρουστούμε, ουσιαστικά αμφότεροι διαλύουμε το ΝΑΤΟ.
Η Τουρκία έναντι όλων δεν θα είναι ποτέ και ότι κάνει το κάνει με την ανοχή/συναίνεσή τους ( πχ Κύπρο, Συρία, εσχάτως με Λιβύη και προσπαθεί και με την Ελλάδα).
Ερωτ.: Μπορεί να υπάρξει διπλωματική ή δικαστική λύση; Και αν ναι ποια; πχ Χάγη;
Απ.: Πάντα υπάρχουν διπλωματικές λύσεις. Ακόμα και οι πόλεμοι στο τέλος με διπλωματικές συμφωνίες τελειώνουν.
Οι συνολικές λύσεις που θέλει η Τουρκία είναι: F35, S400, γεωτρήσεις και οφέλη υπέρ των Τουρκοκυπρίων (δηλ της ιδίας), συνεκμετάλλευση του Αιγαίου , Λιβυκού και «Κοσοβοποίηση» της Θράκης, καθώς και να χαίρει παγκόσμιου κύρους ως «νέα Οθωμανική αυτοκρατορία» (εδώ υπάρχει και η φιλοδοξία του Τούρκου Προέδρου να γίνει ο νέος ιστορικός ηγέτης που θα αντικαταστήσει τα πορτραίτα του Κεμάλ με τα δικά του!) – Θα την αφήσει η Δύση , αλλά ακόμα και η Ρωσία, η Κίνα, το Ισραήλ να κάνει η Τουρκία κάτι τέτοιο;
Λόγω της ιστορικής εμπειρίας , δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στους συμμάχους μας. Εύκολα θα μας πίεζαν να εκχωρήσουμε αρκετά από τα παραπάνω σ’ ένα διπλωματικό τραπέζι λύσεων, εφόσον θα ήταν πρωτίστως για το συμφέρον τους, ειδάλλως θα είναι (όπως πάντα σύμμαχοι στα λόγια, χωρίς ουσιαστική υπέρ μας παρέμβαση.
Ερωτ.: Ποια θα ήταν η συμφέρουσα διπλωματική λύση για την Ελλάδα;
Απ.: Υπ’ αυτές τις συνθήκες, καμία!!! Θεωρώ πως δεν πρέπει να κάτσουμε τώρα σε τραπέζι προαποφασισμένων λύσεων, παρότι Πολιτικοί μας, όλων των κομμάτων, κινδυνολογούν για απώλειες και δυσάρεστες λύσεις.
Πιστεύω, το ροκάνισμα του χρόνου, η αλλαγή του κέντρου βάρος της θεματολογίας και της ατζέντας που θέτει η γείτονα, στιγμιαία μας ωφελούν για να ισχυροποιηθούμε απέναντί της.
Σε βάθος χρόνου, παρακολουθώντας τις εξελίξεις (και στα εσωτερικά της Τουρκίας) , ίσως έχουμε καλύτερα αποτελέσματα συζητήσεων προς το συμφέρον μας. Όχι όμως στην παρούσα που η Τουρκία ως καταπατητής μας διαταράσσει κατοχή και νομή κυριαρχίας με σκοπό δια “χρησικτησίας ” να παγιώσει de facto καταστάσεις ( πχ Κύπρο/ Ίμια και παλαιότερα Αλεξανδρέτα Συρίας) , που ενώπιον δικαστηρίου θα επιδιώξει να νόμιμοποιήσει την παρουσία της και de jure.
Είμαι υπέρ του άμεσου διαλόγου με την Τουρκία για το κοινό μας συμφέρον και όχι των τρίτων διαμεσολαβητών, στις δε περιπτώσεις που θα είναι (και είναι) κακόπιστη η γείτονα , το μόνο που αντιλαμβάνεται και σέβεται ως «τίμια στάση» απέναντί της, είναι η ενότητά μας, το σθένος, η ισχυρή στρατιωτικά και διπλωματικά Ελλάδα, με δυνατή οικονομία και συμμαχίες ισότιμες και όχι εξαρτώμενες όπως είμαστε σήμερα! Δηλαδή η Τουρκία σέβεται τον ισχυρό.
Ερωτ.: ΗΠΑ και ΕΕ μπορούν να ασκήσουν πίεση στον Ερντογάν;
Απ.: Αν το θέλουν φυσικά, αλλά το θέλουν; Πολύ αμφιβάλω. Καμία κύρωση δεν της έχουν επιβάλει, όπως άμεσα έκαναν στα Ρωσο-Ουκρανικά!
Επιχειρηματίες και επιστήμονες των ΗΠΑ, της ΕΕ, της Κίνας, της Ρωσίας, του Αραβικού κόσμου και όχι μόνον, εργάζονται και επενδύουν στην Τουρκία, που «κρατάει» και εκατομμύρια προσφύγων. Πόσο έτοιμοι είναι οι παραπάνω να φτάσουν σε ρήξη με την Τουρκία και να υποστούν βαριές μεταναστευτικές και οικονομικές συνέπειες από τις επενδύσεις τους στην Τουρκία; Νομίζω στην παρούσα χρονική στιγμή, καθόλου.
