Του Γεώργιου Χατζηθεοφάνους, Υποστράτηγου ε.α.*
Αντί άλλων σχολίων παραθέτω δύο αποσπάσματα από το βιβλίο μου ΕΘΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ: Πρόταση για ένα νέο θεσμικό πλαίσιο για τις ευθύνες και τις συνέπειες της κακής διαχείρισης της κρίσης των Ιμίων… το να θυμόμαστε απλά δεν αρκεί…
«Εξαιρετικά σημαντικό είναι, επίσης, οι πάσης φύσεως εμπλεκόμενοι στη διαδικασία διαμόρφωσης, έγκρισης και εφαρμογής της Πολιτικής Εθνικής Άμυνας και Ασφάλειας να έχουν τις απαραίτητες γνώσεις και να είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι γι’ αυτό. Ένας από τους τρεις τρόπους που ένας ηγεμόνας μπορεί να επιφέρει δεινά στον στρατό του είναι η συμμετοχή του στις στρατιωτικές υποθέσεις όταν αγνοεί τα πάντα γι’ αυτές, λέει ο Σουν Τζου.
Ο Κλαούζεβιτς θεωρεί πως απαιτείται η εξοικείωση του Αρχιστρατήγου με την πολιτική οπτική και ταυτόχρονα η εξοικείωση των πολιτικών αρχών με τα στρατιωτικά ζητήματα έτσι ώστε οι στόχοι του πολέμου και οι πολιτικοί σκοποί να προσαρμόζονται στις στρατιωτικές δυνατότητες. Πρέπει ο Αρχιστράτηγος να έχει πολιτική αντίληψη ώστε ο πόλεμος να αντιστοιχεί πλήρως στις προθέσεις της πολιτικής (πολιτικός σκοπός του πολέμου) και ο Πολιτικός να είναι εξοικειωμένος με τα στρατιωτικά θέματα ώστε η πολιτική να είναι πλήρως προσαρμοσμένη στα μέσα του πολέμου.
Είναι γνωστά τα προβλήματα που προέκυψαν και που ακόμη συζητιούνται γύρω από το ζήτημα αυτό στην κρίση των Ιμίων και δεν θα πρέπει να επαναληφθούν εάν ποτέ προκύψει η ανάγκη διαχείρισης μιας νέας κρίσης. Η σύγκρουση μεταξύ πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας προέρχεται, σύμφωνα πάντα με τον ιδιόρρυθμο αυτόν και πνευματικά ανεξάρτητο, όπως τον χαρακτηρίζει ο Παναγιώτης Κονδύλης, Πρώσο Στρατηγό και συγγραφέα Καρλ Φον Κλαούζεβιτς, από τη μη κατανόηση των στρατιωτικών θεμάτων (δυνατοτήτων) από την πρώτη ή/και της πολιτικής κατάστασης από τη δεύτερη. Η εκπαίδευση λοιπόν θα πρέπει να αφορά και στη διαχείριση κρίσης» ….
«Η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, η οποία ανέδειξε την αποφασιστικότητα της Τουρκίας στην υποστήριξη των ζωτικών της συμφερόντων και την ικανότητα των ενόπλων της δυνάμεων να εκτελέσουν με επιτυχία μια τέτοια επιχείρηση, έμελλε να αποτελέσει το κυρίαρχο γεγονός πάνω στο οποίο διαμορφώθηκαν οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Η Τουρκία με τον αέρα του νικητή ήγειρε αξιώσεις και στο Αιγαίο και η Ελλάδα πάντα υπό τον φόβο μιας νέας Τουρκικής επιχείρησης, αυτή τη φορά στο Αιγαίο, επέλεγε τον κατευνασμό.
Η κρίση των Ιμίων του 1996, στην οποία η Τουρκία μας υπενθύμισε την αποφασιστικότητά της και την ικανότητα των ενόπλων της δυνάμεων, λειτούργησε ουσιαστικά ως εργαλείο συντήρησης αυτού του πλαισίου πάνω στο οποίο οικοδομήθηκαν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις από το 1974 μέχρι σήμερα» …
Με επιβεβαίωσε το 2020 ο φερόμενος ως πατέρας της Γαλάζιας Πατρίδας Τούρκος Ναύαρχος Τζεμ Γκουρντενίζ με συνέντευξή του στο ΒΗΜΑ της Κυριακής όπου μεταξύ άλλων είπε :
«Σε συνέχεια της κρίσης των Ιμίων, ένα νέο κεφάλαιο άνοιξε σχετικά με τα 153 νησιά, νησίδες και βράχους στο Αιγαίο που δεν παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα με διεθνείς συνθήκες».
Δεν ξέρω τι έγινε από τότε αλλά ελπίζω να έχουν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα για να μην έχουμε άλλα ΙΜΙΑ. Θα είναι τραγική εξέλιξη για τα Εθνικά μας Συμφέροντα.
Όχι άλλοι νεκροί ήρωες και χαμένες πατρίδες!
Περισσότερα άρθρα από το Γεώργιο Χατζηθεοφάνους:
ΑΠΟΨΕΙΣ – ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΑΤΖΗΘΕΟΦΑΝΟΥΣ
*Ο Γιώργος Χατζηθεοφάνους είναι Υποστράτηγος ε.α.-Οικονομολόγος και συγγραφέας του βιβλίου «Εθνική Στρατηγική-Πρόταση για ένα νέο θεσμικό πλαίσιο» η δεύτερη έκδοση του οποίου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ι.ΣΙΔΕΡΗ».
