Είναι δικαιολογημένη η αντίδραση του Στρατηγού Κωσταράκου;

Είναι σωστή η αντίδραση του Στρατηγού Κωσταράκου; Ήταν σωστός ο τρόπος και η στόχευση στους Α/ΓΕΕΘΑ – Α/ΓΕΝ; Μήπως άλλος έπρεπε να είναι ο στόχος;

 

 

Η ελληνική κοινωνία βιώνει μια κρίση που την έχει φέρει πολλά χρόνια πίσω, στην εποχή της μιζέριας και της ψωροκώσταινας. Κάποιοι από εμάς, που είμαστε λίγο μεγαλύτεροι σε ηλικία θυμόμαστε εποχές που υπήρχε ανέχεια, δυσκολίες στην επιβίωση και μια κοινωνία διχασμένη που είχε περάσει έναν εμφύλιο πόλεμο, μια χούντα και μια εθνική καταστροφή, αυτή της Κύπρου. Σαφώς δυσκολότερες εποχές αλλά με ανθρώπους πιο σκληρούς, πιο πεισματάρηδες και πιο αγωνιστές.

Η οικονομική αλλά κυρίως η κοινωνική κρίση που τη ζούμε στο πετσί μας και την καθημερινότητά μας δε μας επιτρέπει να δούμε τη “μεγάλη εικόνα”. Την εικόνα της Ελάδας στο εξωτερικό, την εικόνα ενός κράτους ερειπίου που αγωνίζεται να σταθεί στα πόδια του. Οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά λειτούργησαν καταδικαστικά για την ελληνική κοινωνία και έφεραν πολλά δεινά. Οι κυβερνήσεις Τσίπρα – Καμμένου βασισμένες σε λαϊκίστικα συνθήματα και συνεχείς κωλοτούμπες, έγιναν πρόθυμοι υπηρέτες των δανειστών προκειμένου να επιβιώσουν πολιτικά κι έσπρωξαν ακόμα χαμηλότερα την ελληνική κοινωνία.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας υπέστησαν κι αυτές ανυπολόγιστη ζημιά καθότι μπήκαν από νωρίς στο μάτι του κυκλώνα. Κάτι η διαφθορά που χαρακτήριζε τα εξοπλιστικά στο παρελθόν, κάτι το ποσοστό του ΑΕΠ που πήγαινε για τις αμυντικές δαπάνες και δεν κόλλαγε στους κεντροευρωπαίους δανειστές, κάτι η υφέρπουσα φημολογία για τους καλοπληρωμένους στρατιωτικούς και η δουλεία έγινε: Οι Ένοπλες Δυνάμεις επιβιώνουν οριακά και κυρίως λόγω στην αυταπάρνηση και την προσπάθεια του κακοπληρωμένου πλέον προσωπικού τους.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα η Ελλάδα είχε την ευκαιρία μέσω του Στρατηγού Μιχάλη Κωσταράκου να πάρει μια τιμητική, αλλά και ουσιαστική σε βάθος χρόνου και σημειολογία, θέση: Την προεδρία της Στρατιωτικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό από τη «μάνα» του ήταν ένα όργανο συμβουλευτικό αλλά παράλληλα είχε και δυνατότητες να επηρεάζει πρόσωπα και πράγματα στην ΕΕ και να διαμορφώνει καταστάσεις που οδηγούν σε μια κοινή αμυντική ευρωπαϊκή πολιτική.

Η συμβολή αυτού του οργάνου τα τελευταία χρόνια με τον εξαιρετικό σχεδιασμό από πλευράς του Έλληνα Στρατηγού έφερε αξιομνημόνευτα αποτελέσματα: Αύξηση των κονδυλίων για την ευρωπαϊκή άμυνα και ασφάλεια, ανάπτυξη κοινών πολιτικών άμυνας, συστηματική συζήτηση και αποφάσεις για το αμυντικό μέλλον της ΕΕ και τη θέση της στο ΝΑΤΟ καθώς κι ένα σημαντικό πλήθος διαφοροποιήσεων στο European Defense Agency (EDA) προς όφελος της Ελλάδας.

Η Ελλάδα είναι η χώρα της ΕΕ με τα περισσότερα προβλήματα στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας καθότι ο ανταγωνισμός εξοπλισμών με την Τουρκία, το μεταναστευτικό αλλά και τα κοινά θαλάσσια σύνορα με χώρες όπως η Αίγυπτος και το Ισραήλ δημιουργούν ένα πολύπλοκο τοπίο.

Ο Στρατηγός Κωσταράκος και το Επιτελείο του έκαναν μια αξιέπαινη προσπάθεια η οποία είχε και πρακτικά αποτελέσματα, τα οποία και έχουν φανεί αλλά και θα φανούν ακόμα περισσότερο τα επόμενα χρόνια. Παρά ταύτα, η εσωτερική δυσφήμιση που υπέστη και ο ίδιος ο Στρατηγός αλλά και το Επιτελείο του, κυρίως από αυτόν που έπρεπε να τους προστατεύει και να διευκολύνει το έργο τους, δηλαδή τον Υπουργό Άμυνας, υπήρξε πρωτοφανής.

Ποιά ήταν η αιτία; Απλά και μόνο το γεγονός πως ο ΥΕΘΑ είχε δικό του τρόπο να «τρέχει» τα θέματα. Έναν τρόπο βασισμένο στη μικροπολιτική σκοπιμότητα, στις πομπώδεις δηλώσεις, στην αμετροέπεια και την εθνικοφροσύνη.

Κι εκεί επήλθε η σύγκρουση. Ο Στρατηγός Κωσταράκος, χρόνια στο κουρμπέτι και με διεθνή εμπειρία απί των αμυντικών θεμάτων δεν άφησε τον Πάνο Καμμένο να κάνει το κομμάτι του. Κι αυτό ήταν το ασυγχώρητο λάθος του. Ο ΥΕΘΑ με εργαλείο τα Γενικά Επιτελεία τα οποία δε μπορούν εκ του ρόλου τους να του πούνε «όχι», απόφάσισε να πλήξει το Στρατηγό. Σ’ αυτή τη μάχη, είτε αυτόκλητα είτε με σπρώξιμο μπήκαν και κάποια μέσα ενημέρωσης που σε κάθε ευκαιρία την «έλεγαν» στο Στρατηγό γιατί θεωρούσαν την ελληνική αποστολή περιττό έξοδο, ενώ οι δικές τους αμοιβές για να πληροφορούν καλά το «πόπολο» ήταν «αναγκαίο καλό».

Τα λοιπά είναι γνωστά, ο θυμός του Στρατηγού Κωσταράκου, ο λάθος τρόπος που τον εξέφρασε, η επίθεση που έκανε στα Επιτελεία αλλά και ο οχετός που ξεβράστηκε εναντίον του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Αν θέλουμε με μια κουβέντα να πούμε αν είχε δίκιο ο Στρατηγός που αντέδρασε, ναι είχε δίκιο γιατί και τον εαυτό του και το προσωπικό του αλλά και την πατρίδα του προσπάθησε να προστατέψει. Εκεί που το έχασε είναι στον τρόπο με τον οποίο το έκανε. Γιατί και άκομψος ήταν και με λάθος στόχευση.

Εμείς από αυτό βήμα, με σεβασμό κι εκτίμηση προς το πρόσωπο, τη διαδρομή αλλά κυρίως στη στρατιωτική του δεοντολογία, καλούμε το Στρατηγό ν΄ανασκευάσει τα όσα είπε εναντίον του Α/ΓΕΕΘΑ και του Α/ΓΕΝ, δεν τ΄αξίζουν.

Όπως επίσης δε μπορεί κανείς Πάνος Καμμένος και κανείς αμαθής κι αμόρφωτος δημοσιογράφος να κατακρίνει πρόσωπα που έχουν δώσει σαράντα και βάλε χρόνια στην υπηρεσία της πατρίδας.

Οι στρατιωτικοί είναι υποχρεωμένοι από τον όρκο τους να υπηρετούν τον Ελληνικό λαό και τις βουλές του, ακόμα κι αυτές εκφράζονται από ανίκανους, αμετροεπείς και απίθανους πολιτικούς.

Οφείλουν οι στρατιωτικοί να εκτελούν τις εντολές των πολιτικών προϊσταμένων τους ακόμα κι αν τις θεωρούν βλακώδεις, γιατί έτσι ορκίστηκαν, έτσι πορεύονται κι έτσι οφείλουν με βάση το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους να ενεργούν.

Κι όλη αυτή η παραφιλολογία για παραιτήσεις και τα λοιπά ημιβλακώδη σχόλια που ακούγονται, γράφονται και λέγονται κατά καιρούς καιρός να σταματήσει. Γιατί ο στρατιωτικός οφείλει ν’ αγωνίζεται με ότι μέσο έχει μέχρι την τελευταία στιγμή που φέρει τη στολή του και το εθνόσημο στο κεφάλι.

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ