Η έκρηξη βίας με μια άλλη ματιά…

ΒΙΑ ΑΙΤΙΑ ΛΥΣΕΙΣ

Γράφει ο Υποστράτηγος ε.α. Ευάγγελος Π. Γαβρίλης , Πτυχιούχος Παιδαγωγός (ΕΚΠΑ), Πτυχιούχος Συμβουλευτικής &  Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΜSc)

 

Πρόσφατα διαβάσαμε και ακούσαμε στην τηλεόραση για τον άδικο χαμό του Άλκη Καμπανού, οπαδού του ΑΡΗ Θεσσαλονίκης, από μια ομάδα παιδιών που υποστήριζαν κάποια άλλη ομάδα της συμπρωτεύουσας. Ταυτόχρονα, παρόμοιες  πράξεις βίας γίνονται καθημερινά και μας καθηλώνουν με τον απεχθή, πολλές φορές, τρόπο εκτέλεσής τους. Γιατί άραγε έχουμε μια τέτοια έκρηξη θυμού; Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Ο Θυμός, θεωρείτο από τον πρωτόγονο άνθρωπο, ως μια έκφραση επιβίωσης, αυστηρού ανταγωνισμού που λειτουργούσε εν ψυχρώ. Στην σημερινή πολιτισμική κοινωνία εκλαμβάνεται ως αγανάκτηση, οργή, πικρία, εχθρότητα, μίσος που εκφράζει ο πολιτισμένος άνθρωπος, καταδεικνύοντας έτσι την ερμηνεία της συναισθηματικότητας του σύγχρονου ανθρώπου σε ένα κόσμο που η επικυριαρχία του ενός στον άλλον θεωρείται δύναμη και η ταπεινότητα ως μειονεξία. Έτσι βιώνει προβολικά ο άνθρωπος τα λόγια και τις πράξεις που καθημερινά μας κατακλύζουν, συναισθήματα, έμμεσες προτροπές, που απλόχερα προβάλλουν τόσο τα ΜΜΕ, όσο και η καθεστηκυία πολιτειακή και πολιτική εξουσία.

Το παράδοξο είναι ότι η υποκύπτουσα αυτή πράξη έχει ως πλατφόρμα εμπέδωσης την Παιδεία. Είναι η έκφραση της Αγωγής από αυτούς που έχουμε ως πρότυπα. Το εύκολο κέρδος είτε ως σημειολογία είτε ως πραγματικότητα μπήκε στο «πετσί» των νέων μας. Το δύσβατο μονοπάτι της αξιακής προόδου αποτελεί τρυφερή ρομαντική ανάμνηση. Έγινε τραχύς ο έφηβος στην εκπεφρασμένη του συμπεριφορά και είναι λογικό και οι πράξεις του να ακολουθούν παρόμοιες εκδηλώσεις.

Αποτέλεσμα μια πρωτοφανή εκδήλωση βίας που ασυνειδησιακά καλύπτει τις ενστικτώδεις παρορμήσεις των νέων, αφού το αξιακό «Υπερ – Εγώ» φιμώνεται και εκδιώκεται με αυτή την έκδηλη συμπεριφορά.

Ποια είναι όμως η αντίδρασή μας σε όλα αυτά που συμβαίνουν; Η κοινωνική αγωγή του σεβασμού της προσωπικότητας του άλλου. Δεν μπορεί να υπάρξει ζωή,  ανθρώπινη ύπαρξη χωρίς κοινωνική συνύπαρξη. Η σύγκρουση ενυπάρχει στη συνείδησή μας αλλά ο κοινωνικός εναγκαλισμός του «ΕΜΕΙΣ» σε σχέση με το ΕΓΩ είναι πορεία σύγκρουσης με τη τραχύτητα των σημερινών ερεθισμάτων. Αν αρνηθούμε τη σύγκρουση, παραβλέπουμε τις πιο θεμελιακές όψεις της φυσικής και κοινωνικής μας εμπειρίας. Προσπαθώντας να αποφύγουμε τη σύγκρουση συντηρούμε το υφιστάμενο κοινωνικοπολιτικό status.

Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση για όλους εμάς, πέρα από την ενότητα μέσα από την ποικιλομορφία των ενδιαφερόντων μας, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας, το δικαίωμα της ελευθερίας, το δικαίωμα της ελεύθερης γνώμης, το δικαίωμα για καλύτερης εργασιακής συνθήκης, το δικαίωμα της Ζωής.

Είναι ευκαιρία τώρα να αδράξουμε την στιγμή και να ποδηγετήσουμε  τους νέους μας προς τις αιώνιες αξίες. Με αγάπη και σεβασμό προς την προσωπικότητά τους να τους νουθετήσουμε προς την ΑΛΗΘΕΙΑ του Καλού, μια Αλήθεια που μας κληροδότησαν ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνας, ο Πυθαγόρας, ο Περικλής και τόσοι άλλοι.

Μια αλήθεια που την ψηλάφισε ο Χριστιανισμός και η Ορθοδοξία και την μετέγνωσαν οι Άγιοι Γέροντες της Πίστης μας. Δεν είναι αναχρονισμός η Αλήθεια, η κατεπίφαση αλήθεια που μας πλασάρουν οι προύχοντες κάθε λογής και τα «πρότυπά» τους είναι οπισθοδρόμηση, απανθρωπισμός.

Ας είναι δε τούτο, η ακροτελεύτια σκέψη μας:

………«Οι αλήθειες δεν είναι σχετικές, αυτό που είναι σχετικό είναι οι απόψεις για την αλήθεια …»

                                            Nicolas Gomez Davila, Κολομβιανός συγγραφέας

 

         


Περισσότερα άρθρα από τον Ευάγγελο Γαβρίλη:

ΑΠΟΨΕΙΣ – ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΑΒΡΙΛΗΣ


                                

                                                        

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ