Ανάρτηση στο facebook του Στρατηγού ε.α., Επίτιμου Αρχηγού ΓΕΕΘΑ και πρώην Πρόεδρου της Στρατιωτικής Επιτροπής της ΕΕ Μιχαήλ Κωσταράκου
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος επιφανής Κρητικός πολιτικός και πρωθυπουργός της Ελλαδος από το 1910, υπήρξε ο αρχιτέκτονας της νίκης των Βαλκανικών πολέμων και της πρωτοφανούς επέκτασης του Ελληνικού Κράτους. Με την έναρξη του Α’ΠΠ τάχθηκε στο πλευρό της Αντάντ, της Αγγλογαλλικής συμμαχίας δηλαδή και διαφώνησε με τον Βασιλιά Κωνσταντίνο που ήταν συγγενής αλλά και λάτρης και θαυμαστής των Κεντρικών Αυτοκρατοριών (Γερμανία, Αυστροουγγαρία).
Λόγω αυτής της διαφωνίας, αν και είχε εκλεγεί πρωθυπουργός, παραιτήθηκε δημιουργώντας τα γεγονότα του Εθνικού Διχασμού, μιας τραγικής σελίδας στην ελληνική ιστορία. Έφυγε για τη Θεσσαλονίκη όπου δημιούργησε ξεχωριστή κυβέρνηση «Εθνικής Αμύνης» με τις πιστές σ αυτόν πολιτικές δυνάμεις και στρατεύματα και τάχθηκε ανοικτά στο πλευρό της Αντάντ, μετέχοντας στις πολεμικές επιχειρήσεις της διάσπασης του Μακεδονικού Μετώπου το 1917.
Γνωστοί στρατιωτικοί που τάχθηκαν στο πλευρό του ήταν οι Ζυμβρακάκης, Παρασκευόπουλος, Μηλιώτης-Κομνηνός, Πάγκαλος, Πλαστήρας, Αδελφοί Μαζαράκη κ.α.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η Ελλάδα (του Βενιζέλου) να συμπεριληφθεί στις νικήτριες δυνάμεις του Ά ΠΠ και να λάβει εντολή να καταλάβει (γι αυτούς) και να απελευθερώσει ( για μας) τη Μικρά Ασία. Όταν το 1920 έχασε τις εκλογές και επανέκαμψαν στη κυβέρνηση οι φίλοβασιλικοί και ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος που εθεωρείτο ( και ήταν) εχθρός των Άγγλογάλλων νικητών του Α’ΠΠ, η στάση των ξένων άλλαξε σε απόλυτα εχθρική, κι αυτό οδήγησε στη Μικρασιατική καταστροφή.
Ο Βενιζέλος κλήθηκε να διαχειριστεί την ήττα, διαπραγματεύθηκε με επιτυχία και υπέγραψε τη Συνθήκη της Λωζάννης το 1923, και συνέχισε να μετέχει και να επηρεάζει την ελληνική πολιτική σκηνή μέχρι τον θάνατο του το 1936.
Ο Εθνικός διχασμός, για τον οποίο φέρει ευθύνη, παρόλο που οι γεωπολιτικές επιλογές του ήταν σωστές και σωτήριες για την Ελλάδα, ήταν μια εμφύλια αναμέτρηση ανάμεσα στην «Παλιά Ελλάδα» του πριν το 1912 και στην πλειοψηφία των μέχρι χθες αλύτρωτων Ελλήνων των Νέων Χωρών, όπως θα αποτυπωθεί, και γεωγραφικά, ανάμεσα στο «κράτος των Αθηνών» και στο «κράτος της Θεσσαλονίκης».
Ο διχασμός προκάλεσε εξαιρετικά βαθύ χάσμα στην ελληνική κοινωνία, το οποίο άγγιξε για πρώτη φορά το στράτευμα στρώνοντας τον δρόμο για τη Μικρασιατική καταστροφή αλλά και τις διάφορες στρατιωτικές δικτατορίες που ακολούθησαν.
Ορισμένα απότοκα της πρωτοφανούς στα ελληνικά χρονικά, βαρβαρότητας των διχαστικών γεγονότων της εποχής, στιγμάτισαν άμεσα και έμμεσα την ελληνική κοινωνία για πολλές δεκαετίες αργότερα και οδήγησαν στη Μικρασιατική καταστροφή και στον Εμφύλιο.
