Ερντογάν, ο Δούρειος Ίππος του Πούτιν

ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΠΟΥΤΙΝ

Του Luc de Barochez στο AFP, μετάφραση – απόδοση του Χαράλαμπου Τζιγκουνάκη, Αντιστράτηγου ε.α.

Η Τουρκία, η οποία εμποδίζει τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ εν μέσω του πολέμου στην Ουκρανία, δεν πρέπει να έχει πλέον θέση στην Ατλαντική Συμμαχία.

Ο πράκτορας της καλύτερης επιρροής του Βλαντιμίρ Πούτιν στο ΝΑΤΟ ονομάζεται Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν!

Ο κυνισμός του Τούρκου προέδρου δεν ταιριάζει με αυτόν του Ρώσου ομολόγου του. Μπλοκάροντας, για ψευδείς λόγους, την επέκταση του υπερατλαντικού στρατιωτικού οργανισμού στη Φινλανδία και τη Σουηδία , ο σατράπης της Άγκυρας κονιορτοποιεί την ενότητα που επιδεικνύουν οι Δυτικοί απέναντι στην επιθετικότητα της οποίας η Ουκρανία είναι θύμα. Υπονομεύει την αξιοπιστία της Ατλαντικής Συμμαχίας, ακριβώς τη στιγμή που αποδείκνυε ότι ήταν το πιο αποτελεσματικό προπύργιο για την προστασία των Ευρωπαίων από τα επιθετικά σχέδια των αυταρχιών της περιοχής του.

Η Τουρκία είναι το μόνο από τα 30 κράτη μέλη που αντιτάχθηκε στην έναρξη της διαδικασίας προσχώρησης . Η προσέγγισή του δεν είναι τετριμμένη, καθώς η διεύρυνση του ΝΑΤΟ εν μέσω του ρωσο-ουκρανικού πολέμου είναι ένα πολιτικό και στρατηγικό πλήγμα πρώτης τάξης για τη Δύση. Σε αντίθεση με τις “λαογραφικές” προσχωρήσεις όπως αυτές της Βόρειας Μακεδονίας (2020), του Μαυροβουνίου (2017) ή της Αλβανίας και της Κροατίας (2009), αυτές των δύο πρώην ουδέτερων χωρών αποφέρουν προφανές στρατιωτικό όφελος. Η Φινλανδία έχει έναν ισχυρό, πολυάριθμο και εκπαιδευμένο στρατό και η Σουηδία μια ισχυρή βιομηχανία όπλων.!!

Ο Ερντογάν δεν είναι στην πρώτη του προσπάθεια. Το 2017, απέκτησε στη Μόσχα, προς απογοήτευση των Αμερικανών και των συμμάχων τους, ένα υπερσύγχρονο ρωσικό σύστημα αεράμυνας S-400 – αλλά όχι συμβατό με δυτικό εξοπλισμό. Το 2020 επιδόθηκε σε επανειλημμένες προκλήσεις με γεωτρήσεις για υδρογονάνθρακες στους θαλάσσιους χώρους της Ελλάδας και της Κύπρου. Φέτος, η χώρα του είναι η μόνη από τους Συμμάχους που αρνήθηκε να εφαρμόσει τις οικονομικές κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία μετά την εισβολή της 24ης Φεβρουαρίου. Εάν η Τουρκία έχει πουλήσει drones στην Ουκρανία των οποίων η αποτελεσματικότητα στο μέτωπο είναι τρομερή, έχει ταυτόχρονα επιδείξει την ουδετερότητά της παρουσιάζοντας τον ενδιάμεσο μεταξύ Μόσχας και Κιέβου.

Καθώς διαλύει τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου, ο ισχυρός άνδρας της Τουρκίας φέρνει τον λαό του ενάντια στους Δυτικούς που παρουσιάζονται ως ισλαμοφοβικοί, φιλοκουρδικοί και αντιτουρκικοί. Είναι περίεργο που το 58% των Τούρκων βλέπει τώρα τις Ηνωμένες Πολιτείες ως «την κύρια απειλή για τα τουρκικά συμφέροντα» (δημοσκόπηση του Γερμανικού Ταμείου Μάρσαλ τον Απρίλιο του 2022); Και ότι το 70% αυτών πιστεύει ότι οι Ευρωπαίοι «θέλουν να διχάσουν και να διαλύσουν την Τουρκία» (idem); Ή ότι μόνο το 34% των Τούρκων κατηγορεί τη Ρωσία για τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά το 48%  κατηγορεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ (δημοσκόπηση Metropoll Μαρτίου 2022);

Το βέτο που ασκεί ο Ερντογάν δεν είναι προς το συμφέρον της Τουρκίας, εκτός αν ήθελε να αποκοπεί από την Ευρώπη. Στη συνέχεια, θα πρέπει να επισύρει τις συνέπειες εγκαταλείποντας την Ατλαντική Συμμαχία και οριστικά αποκηρύσσοντας την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ΝΑΤΟ έχει επιδείξει για πάρα πολύ καιρό επιείκεια προς ένα κράτος που είναι μέλος εδώ και 70 χρόνια αλλά το οποίο, σε αντίθεση με τη Φινλανδία και τη Σουηδία, θα ήταν δύσκολο σήμερα να εκπληρώσει τις προϋποθέσεις για ένταξη, μεταξύ των οποίων: να είναι δημοκρατικό,  να μην γίνονται διακρίσεις κατά των μειονοτήτων, να δεσμευτεί για την ειρηνική επίλυση των συγκρούσεων.

Με ένα έτος εκλογών που υπόσχονται να είναι κακές για το κόμμα του και για τον ίδιο σε ένα πλαίσιο καλπάζοντας πληθωρισμού και οικονομικής ύφεσης, ο Ερντογάν ελπίζει ότι η στάση του απέναντι στη Δύση θα τον σώσει. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους πρέπει να απορρίψουν τον εκβιασμό του. Η παράδοση αντιπάλων, την οποία ισχυρίζεται από τη Σουηδία, αποκλείεται εφόσον δεν μπορεί να τους εξασφαλιστεί δίκαιη δίκη στην Τουρκία. Η ισόβια κάθειρξη του εκδότη και φιλάνθρωπου Οσμάν Καβάλα , τον περασμένο μήνα, στο τέλος μιας παρωδίας δικαιοσύνης, αποδεικνύει αν χρειαζόταν ακόμη τα τουρκικά δικαστήρια να μην απολαμβάνουν πλέον καμία ανεξαρτησία.

Οι Δυτικοί την έπαθαν μια φορά  επειδή υποτίμησαν τη νεο-αυτοκρατορική φιλοδοξία του Βλαντιμίρ Πούτιν, δεύτερη με αυτόν  είναι έγκλημα.

 


Περισσότερα άρθρα από την Χαράλαμπο Τζιγκουνάκη:

ΑΠΟΨΕΙΣ – ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΤΖΙΓΚΟΥΝΑΚΗΣ


 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ