Γράφει ο Στέλιος Φενέκος, Υποναύαρχος ΠΝ ε.α.
Είναι γεγονός ότι η Τουρκία συνηθίζει να προσφεύγει στην προβολή σκληρής ισχύος για να δημιουργήσει τετελεσμένα. Και σε ένα μεγάλο βαθμό το έχει καταφέρει.
Αυτό ευνοήθηκε μέχρι τώρα και λόγω της δικής μας υποχωρητικότητας, που καταλήξαμε εν αμύνει να κλειστούμε στα όρια της χωρικής μας θάλασσας, παραχωρώντας όλα τα άλλα στην ασύδοτη συμπεριφορά της Τουρκίας.
Η θέση μου εδώ και χρόνια ήταν ότι στο “casus belli” οφείλουμε να αντιπαρατάξουμε το “casus foederis”.
Δηλαδή την ενίσχυση των συμμαχιών μας.
Και θεωρούσα ότι ο σφιχτός εναγκαλισμός μας με την Γερμανία όχι μόνο δεν μας διασφάλιζε μία αντικειμενική στάση της ΕΕ, αλλά ταυτόχρονα μας στερούσε κάθε δυνατότητα πρωτοβουλίας, (την οποία είχαμε πλέον εκχωρήσει στην Τουρκία), αφού η Γερμανία λειτουργούσε κατευναστικά εις βάρος μας, έναντι των καταχρηστικών διεκδικήσεων της Τουρκίας (όπως και οι ΗΠΑ επί Τραμπ).
Από τη στιγμή που αντιληφθήκαμε την σημασία των συμμαχιών και επιτέλους κάναμε το καθοριστικό βήμα να συμμαχήσουμε με την Γαλλία, ΟΛΑ άλλαξαν.
Σήμερα που πήραμε την πρωτοβουλία και καταφέραμε επιτέλους να εξισορροπήσουμε την πολιτική και αμυντική μας αδυναμία με τις συμμαχίες αυτές, και η Τουρκία βρίσκεται σε άσχημη οικονομική κατάσταση και με σημαντικά προβλήματα στις διεθνείς σχέσεις της, κάνουμε ένα τεράστιο λάθος:
Προβάλλουμε με παλληκαρισμούς την αμυντική διάσταση των συμμαχιών μας (που υπάρχει και καλώς υπάρχει) με πλήθος ασκήσεων που υπερπροβάλλονται στα ΜΜΕ ως προβολή σκληρής ισχύος έναντι της Τουρκίας και ως απάντηση εκ των υστέρων στις προηγούμενες ενέργειες.
Προσέξτε, όχι ως απάντηση στις ενέργειες σκληρής ισχύος που συνεχίζει να κάνει σήμερα (παραβιάσεις, υπερπτήσεις, παρενοχλήσεις πλοίων θαλάσσιων ερευνών και αλιευτικών, έρευνες από τα σκάφη της στην υφαλοκρηπίδα και παραβιάσεις χωρικών μας υδάτων), αλλά ως απάντηση (για να φοβηθεί να μην το ξανακάνει;) στις έρευνες με ερευνητικά και γεωτρύπανα που έκανε, πριν την συμμαχία μας με την Γαλλία.
Τεράστιο λάθος αυτή η συμπεριφορά που δείχνει και το φοβικό σύνδρομο που διακατέχει πολλούς πολιτικούς μας.
- Οι συμφωνίες που κάναμε έχουν πολλά πεδία συνεργασίας που όπως πολλές φορές έχω αναλύσει αφορούν συντελεστές ήπιας ισχύος: Πολιτική, Διπλωματία, Οικονομία, ανάπτυξη με μεταφορά τεχνογνωσίας και επενδύσεις, Εκπαίδευση, Πολιτισμός, Περιβάλλον και φυσικά και άμυνα.
- Τα πεδία που αφορούν συντελεστές ήπιας ισχύος είναι αυτά που είναι εξυπνότερο να προβάλλουμε ουσιαστικά και κυρίως επικοινωνιακά, ενισχύοντάς τα και δημιουργώντας αμφίδρομες ροές και σταθερούς δεσμούς, στην λογική του ‘’Έξυπνου Πλέγματος Ασφαλείας’’.
- Φυσικά οφείλουμε να εκμεταλλευθούμε και να ενισχύσουμε την αμυντική διάσταση ως θεμελιώδες στοιχείο των συμμαχιών, πλην όμως είναι εσφαλμένο να το υπερπροβάλλουμε με επιδείξεις ισχύος, και να κυριαρχεί αυτό εις βάρος όλων των άλλων συντελεστών που τείνουν να αδρανοποιούνται στο βάθος του χρόνου.
- Ένας λόγος που συνηγορεί στην αντίληψη αυτή είναι ότι η διεθνής πρακτική από αρχαιοτάτων χρόνων μας δείχνει ότι η άλλη πλευρά, είναι βέβαιο ότι θα επιδιώξει να αναλάβει εκ νέου την πρωτοβουλία για να εξισορροπήσει τα πράγματα (ακόμη και για να κυριαρχήσει) δημιουργώντας αντι-συμμαχίες, και διεθνή ερείσματα που να την ενισχύουν, αυξάνοντας τους εξοπλισμούς και καταφεύγοντας σε αντίστοιχη επίδειξη ισχύος, όχι μόνο για εσωτερικούς λόγους αλλά και σε μία αταβιστική λογική κραυγαλέας αντιπαράθεσης για το ποιος είναι ισχυρότερος.
- Και αυτό προσπαθεί να κάνει, παρά τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Όχι μόνο δεν έχει σταματήσει τις παραβιάσεις και τις υπερπτήσεις, τις παρενοχλήσεις και τις προκλητικές ενέργειες, αλλά προετοιμάζεται για επανεκκίνηση των ερευνών και των γεωτρήσεων, αρχής γενομένης από την ΑΟΖ της Κύπρου, και χτίζει αντι-συμμαχίες με πολλές χώρες και σε πολλά πεδία, οι οποίες περιλαμβάνουν και αμυντικές συνεργασίες, διευρύνει τις προσπάθειες εξοπλισμού της, και προσπαθεί να υπονομεύσει τις δικές μας συμμαχίες.
- Οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι οι συμφωνίες και οι συμμαχίες μεταξύ δύο ή περισσοτέρων χωρών, δεν αφορούν μόνο τις ίδιες αλλά εμπλέκονται και άλλες, οι οποίες θίγονται ή έχουν συμφέροντα από αυτές και που θα προσπαθήσουν να τις επηρεάσουν θετικά είτε αρνητικά, όπως ξεκάθαρα δείχνεται στο συνημμένο σχεδιάγραμμα.
- Είναι αναγκαίο λοιπόν να συνεχίσουμε τις προσπάθειες σταθεροποίησης και διεύρυνσης του “ΕΞΥΠΝΟΥ ΠΛΕΓΜΑΤΟΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ” στην Ανατολική Μεσόγειο εκμεταλλευόμενοι ΟΛΟΥΣ τους συντελεστές ήπιας ισχύος, και να μην παρασυρθούμε σε αταβιστική και άκαιρη κραυγαλέα επίδειξη σκληρής ισχύος. Η αμυντική ενίσχυση είναι αναγκαία, όπως είναι αναγκαίο να γίνεται έξυπνα, να ολοκληρώνεται προοδευτικά με σταθερά βήματα και κατά το δυνατόν ηπιότερα.
ΣΗΜ: Είναι σημαντικό να διδασκόμαστε από την Ιστορία και να μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη: Ο Ούγγρος μηχανικός Ουρβανός, είχε κατασκευάσει ένα εξαιρετικά προηγμένο για την εποχή οπλικό σύστημα, ένα μεγάλο κανόνι με μεγάλο βεληνεκές για την εποχή, και αρχικά θέλησε να το πουλήσει στο Βυζάντιο. Όμως οι Βυζαντινοί καθυστέρησαν πολύ με ασύνετα παζάρια.
Και όπως γράφτηκε: “Ο βασιλιάς του καθόρισε μισθό κατώτερο της τέχνης τους, όμως ούτε αυτόν τον ταπεινό και λιγοστό δεν έδωσαν στον τεχνίτη. Γι’ αυτό κι εκείνος απελπίστηκε και μία των ημερών εγκατέλειψε την Πόλη και τρέχει προς τον βάρβαρο. Κι αυτός τον υποδέχθηκε με εγκαρδιότητα και τον φιλοδώρησε με τροφές και ενδύματα και του έδωσε τόσο μισθό που το ένα τέταρτο αν του χορηγούσε ο αυτοκράτορας, δεν θα εγκατέλειπε την Κωνσταντινούπολη.”
Ας μην επαναπαυθούμε συνεπώς στις πρόσκαιρες δάφνες μας και ας μην κάνουμε το λάθος να καθυστερήσουμε και να μην εκμεταλλευθούμε με σύνεση όλες τις δυνατότητες που μας προσφέρουν σήμερα οι συμφωνίες που επιτύχαμε.
Και οπωσδήποτε ας μην καθυστερήσουμε άλλο την απόκτηση των Belhara, που αποτελεί σημαντικό στοιχείο της συμφωνίας μας με τους Γάλλους, ούτε να αδρανήσουμε στον εκσυγχρονισμό των ΜΕΚΟ, γιατί τότε οι αταβιστικές κραυγές μας όχι μόνο θα είναι άκαιρες αλλά και ανερμάτιστα επικίνδυνες.
Περισσότερα άρθρα από το Στέλιο Φενέκο:
