F-104: Σαν σήμερα πριν 24 χρόνια πέταξαν για τελευταία φορά στον ουρανό της Ελλάδας οι “αστρομαχητές”! Μια προσωπική μαρτυρία από την πρώτη μου πτήση
Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΗΛΙΑΔΗ
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, το βαφτιστήρι μου επισκέπτεται με το σχολείο του το Πολεμικό Μουσείο. Στον προαύλιο χώρο αναπαύεται ένας “Αστρομαχητής”. Ο μικρός προφανώς για να κάνει “φιγούρα” γυρνάει στην δασκάλα του και λέει: “Η νονά μου έχει πετάξει με αυτό”!
Λίγο αργότερα με παίρνει τηλέφωνο και μου ζητά να του στείλω τις φωτογραφίες από την πτήση με το TF-104G, ως αποδεικτικό στοιχείο, καθώς η δασκάλα του του είπε ότι έχει ζωηρή φαντασία.
Κάθε χρόνο θυμόμαστε αυτό το περιστατικό και γελάμε. Ποιος άλλωστε περίμενε να έχει πετάξει κάποια με αυτό το ιστορικό αεροσκάφος που το αποκαλούσαν και “ιπτάμενο φέρετρο” ή στην καλύτερη των περιπτώσεων “σωλήνα με φτερά”.
Η αλήθεια είναι πως δεν το περίμενα ούτε εγώ. Ήταν τέλος Μαρτίου και θα πηγαίναμε στην τελετή απόσυρσης των F-104 στις 31 Μαρτίου 1993 στο αεροδρόμιο του Αράξου. Ο ανοιξιάτικος καιρός μου είχε προκαλέσει ένα ενοχλητικό “μπούκωμα”. Από την προηγούμενη ημέρα έχω αρχίσει να παίρνω ό,τι φάρμακο μπορούσε να βοηθήσει την αποσυμφόρηση.
Και να που στέκομαι μπροστά στον γιατρό και του λέω: “εγώ σήμερα θα πετάξω!”. Δεν θα με εμπόδιζε τίποτα. Δίνει τη συγκατάθεση και βρίσκομαι στον χώρο που θα έπρεπε να ντυθώ.
Οι πρώτες πλάκες έχουν ξεκινήσει. Από όσα άκουγα και είχαν αποδέκτη εμένα, αυτό που θυμάμαι, ήταν τα πληρώματα των ελικοπτέρων SAR που ήθελαν να με κάνουν να πιστέψω ότι αυτή η υπέροχη κόκκινη κάσκα με τα αστέρια ήταν κάποιου που είχε χάσει τη ζωή του σε ατύχημα! Πολλά τέτοια άκουσα, γνώριζα ότι ήταν πειράγματα και έπαιρναν και τις ανάλογες απαντήσεις.
Και να που βρισκόμαστε πλέον μέσα στο αεροσκάφος με πιλότο τον Άρη Ρότσο. ‘Αλλα τρία αεροσκάφη στη γραμμή. Το πρώτο με τον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας Σπήλιο Σπηλιωτόπουλο, το άλλο με τον συνάδελφο Γιώργο Μαρνέλλο και το τρίτο με τον συνάδελφο Γιώργο Αγγελή.
Μου λέει ο Άρης: “επανέλαβε όσα σου λέω”, και με βάζει να ζητήσω άδεια απογείωσης. Ξαφνικά ακούγονται γέλια από τον πύργο ελέγχου, καθώς ήταν αναπάντεχο μια γυναικεία φωνή να ζητά άδεια απογείωσης για μαχητικό αεροσκάφος.
Παρεμβαίνει ο υπουργός και λέει “Ιωάννα δεν έχεις άδεια απογείωσης”! Απαντώ άμεσα “οι γυναίκες έχουμε προτεραιότητα”, αλλά μάλλον δεν πιάνει. Τελικά απογειώνονται πρώτοι αυτοί και μετά εμείς.
Στα πρώτα λεπτά, κατευθυνόμαστε βόρεια και φθάνουμε το Μεσολόγγι. Είχα περασμένη στο χέρι μου μια φωτογραφική μηχανή. Λέω στον πιλότο: “να βγάλω μια φωτογραφία”. Μου λέει περίμενε να φτιάξουμε λίγο το κάδρο, και στιγμιαία αρχίζω να νιώθω τα “g”, και να βλέπω το Μεσολόγγι ανάποδα!
Οξυγόνο στο 100%. Η πρώτη εμπειρία καταπληκτική. Συνεχίζουμε για Ιόνιο. Ανεβαίνουμε σε μεγάλα ύψη, όπως άλλωστε έκανε με μεγάλη ευκολία ο “Αστρομαχητής” και… κάνουμε ταχεία κάθοδο, μέχρι το ναυγάγιο της Ζακύνου.
Πιάνουμε αρνητικά “g”. Δεν ήξερα καν ότι υπάρχει ναυάγιο στη Ζάκυνθο. Έκτοτε το ξέρω και νομίζω ότι είχα μοναδικό προνόμιο να το δω από τέτοια θέα.
Δεν θυμάμαι και άλλα πολλά από τη διαδρομή πλην του ότι κάποια στιγμή γύρισα το οξυγόνο στο “EMERGENCY”.
Μου λέει ο πιλότος όταν αν νιώσω ναυτία, θα πρέπει να βγάλω το γάντι και να το κολλήσω στο στόμα. Δεν υπήρχε περίπτωση! Σκεφτόμουν ότι κάτι ανάλογο είχε συμβεί σε άλλο συνάδελφο και είχε γίνει θέμα μεγάλης συζήτησης.
Είχα αποφασίσει ότι σε εμένα δεν θα τύχαινε. Άκουγα τον εαυτό μου να παίρνει βαθιές αναπνοές με οξυγόνο, αλλά, δεν θα άφηνα σε καμία περίπτωση περιθώριο να ζαλιστώ.
Πέρασε μια ολόκληρη ώρα χωρίς να το καταλάβω και να που προσγειωνόμαστε στον Άραξο.
Κατεβαίνω απο το αεροπλάνο και πετάω στον 7ο ουρανό. Με πλησιάζει τηλεοπτικό συνεργείο της περιοχής και κάνει την πιο λάθος ερώτηση που μπορεί να κάνει ποτέ δημοσιογράφος σε τέτοιες περιπτώσεις: Πώς αισθάνεσαι. Αποφεύγω να απαντήσω και λέω απλά άλλη ερώτηση.
Το μόνο που ήθελα ήταν λίγο νερό. Οι άλλοι συνάδελφοι ένιωθαν τα πόδια τους να τρέμουν. Εγώ δεν θα έλεγα όχι και σε μια δεύτερη πτήση. Αυτή η πτήση ήρθε μερικά χρόνια αργότερα, το 2007 με το F-16 block 52+, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
F104G Starfighter: Οι Αστρομαxητές στους ελληνικούς ουρανούς
Στα μέσα Μαρτίου του 1964 φτάνει στον Φαληρικό όρμο ένα μάλλον παράξενο στην όψη πλοίο. Έχει αμερικανική σημαία και το γκρίζο χρώμα των πολεμικών. Δεν είχε κανενός είδους οπλισμό.
Είχε κατάστρωμα όπως τα αεροπλανοφόρα που ήταν ασφυκτικά γεμάτο με αεροπλάνα σε περιτύλιγμα!..
Λεγόταν USNS Croatan είχε κωδικό AKV 4322 και ανήκε στην Military Sea Transport Service του Ναυτικού των ΗΠΑ. Ήταν ένας παλαίμαχος του Β΄ Π.Π. Αεροπλανοφόρο συνοδείας της κλάσης Bogue, με εκτόπισμα 9,800tons.
Το πλοίο αυτό έφερνε στην Ελλάδα τα πρώτα F και TF-104G Starfighter. Τα αεροπλάνα τα ξεφόρτωνε σε μαούνες που τις έπαιρναν ρυμουλκά και τις έφερναν στο μικρό τότε λιμανάκι του Δέλτα του Φαλήρου.
Με ελκυστήρες πήγαιναν στο διπλανό Κρατικό Εργοστάσιο Αεροπλάνων. Στο ΚΕΑ τους αφαιρούσαν την προστατευτική επικάλυψη και τα έστελναν, πάλι βέβαια οδικώς, στο αεροδρόμιο του Ελληνικού23. Από εκεί, μετά τις τελικές ρυθμίσεις, απογειώνονταν με προορισμό την 335 ΜΚ στην Τανάγρα.
Στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου εκείνης της χρονιάς, μια έκπληξη περίμενε τους Αθηναίους. Ένας οξύς και δυνατός θόρυβος τους έκανε να στρέψουν το κεφάλι προς τον ουρανό. Ήταν το ΤF-104G με τα στοιχεία 62-12272/FG-272 που έκανε διελεύσεις πάνω από τον άξονα Σύνταγμα-Ομόνοια.
Ήταν η πρώτη δημόσια εμφάνιση ελληνικού Starfighter. Την Πέμπτη 16 Απριλίου 1964 γίνεται στο Ελληνικό η τελετή ένταξης των F-104G.
Πιο επίσημη δεν μπορούσε να γίνει. Παρόντες ήσαν: ο τότε Βασιλιάς Κωνσταντίνος, ο Πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, οι περισσότεροι Υπουργοί και φυσικά ο Πρεσβευτής των ΗΠΑ.
Στις 6 ΜαΪου επιστρέφουν από τις ΗΠΑ οι Ευσταθίου και Παπαδημητρόπουλος.
Δύο ημέρες αργότερα -στις 8- κοντά στην Οινόη πέφτει το πρώτο ελληνικό Starfighter. Ήταν το 62-12272/FG-272, το ΤF-104G δηλαδή που είχε κάνει την πρώτη δημόσια εμφάνιση.
Σκοτώνονται και οι δύο χειριστές του, οι Επισμηναγοί Παναγιώτης Αναγνώστου και Πέτρος Μαρίνος, Διοικητής και Αξιωματικός Επιχειρήσεων αντίστοιχα της 335 Μοίρας Κρούσης. Μένουν έτσι μόνο δύο εκπαιδευτές. Τότε θα έλθουν δύο αμερικανοί εκπαιδευτές, οι Crenshaw και Mumme.
Το Δεκέμβριο του 1964 το Croatan φέρνει άλλο ένα φορτίο F-104G που θα δοθούν στην 336 ΜΚ. Στις 19 Ιουνίου 1965 σκοτώνεται στην Τανάγρα ο Υποσμηναγός Στυλιανός Νικολάου της 335 ΜΚ.
Το αεροπλάνο του ήταν το 63-12726/FG-726. Έναν περίπου μήνα αργότερα, στις 15 Ιουλίου, θα υπάρξει ένα άλλο πλήγμα για την 335.
Ο Διοικητής της Αντισμήναρχος Χρήστος Ευσταθίου θα χάσει τη ζωή του όταν βρισκόταν στην άλλη μία πτώση F-104G, ήταν το 63-12304/FG-304.
Ευτυχώς αυτή τη φορά ο χειριστής του Υποσμηναγός Παπαθανασίου θα χρησιμοποιήσει με επιτυχία το κάθισμα C-2.
Διαβάστε όλες τις λεπτομέρειες της ιστορίας των F-104 στο feltor.wordpress.com
