Ο Στέλιος Φενέκος, Υποναύαρχος ΠΝ ε.α., απαντά στην ανάρτηση στο facebook του συγγραφέα – μελετητή Απόστολου Δοξιάδη, ο οποίος αναφέρεται με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς στην πληθώρα των απόστρατων αξιωματικών που σχολιάζουν δημόσια την επικαιρότητα του πολέμου στην Ουκρανία.
Η ανάρτηση του κ. Απόστολου Δοξιάδη:
Ο κ. Φενέκος απαντά με ένα μακροσκελές σχόλιο στην ανάρτηση του κ. Δοξιάδη και στη συνέχεια με μια ξεχωριστή ανάρτησή του:
Το σχόλιο του κ. Φενέκου στην ανάρτηση του κ. Δοξιάδη:
“Απόστολε καλησπέρα. Διάβασα το σχόλιο σου.
Επίτρεψέ μου όμως να πω ότι είναι υπερβολικά επικριτικό και άδικο για μία κατηγορία συμπολιτών μας, που δεν έχει την εμπειρία της έκθεσης στα ΜΜΕ, όταν αυτά που τους ρωτάνε είναι αποκλειστικά περί των επιχειρησιακών στοιχείων της Ρωσικής εισβολής στο πεδίο της μάχης, όπου επικρατεί δυστυχώς ένας σκληρός κυνισμός.
Εκφράζω αυτήν την άποψη, γιατί κι εγώ εκτιθέμενος σε αρκετές τηλεοπτικές συζητήσεις βρέθηκα στην ανάγκη να προσπαθώ να διευρύνω την συζήτηση, μιλώντας για τον πολιτικό έναντι του επιχειρησιακού σκοπού, για το διεθνές δίκαιο, για τα εγκλήματα πολέμου, για τις αποφάσεις της ΓΣ/ΟΗΕ, του ΔΔΧ και του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης για την απαίτηση να τεθούν προτεραιότητες όσον αφορά την προστασία και ασφαλή εκκένωση των αμάχων, για τις ευθύνες του ΟΗΕ και την ανάγκη προώθησης ενός ειρηνευτικού σχεδίου από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, για την επίκληση του άρθρου 4 της Συμμαχίας και την υποχρέωση του ΝΑΤΟ να ενισχύσει τις δυνάμεις του σε Νατοϊκές χώρες περιφερειακά της σύγκρουσης (που νοιώθουν να απειλούνται) και να μην καταφέρνω να εκθέσω τις απόψεις μου, γιατί αυτό που προεξήρχε στο ενδιαφέρον των ΜΜΕ ήταν οι στρατιωτικές ενέργειες, η εξέλιξη των επιχειρήσεων στο πεδίο, οι βομβαρδισμοί και οι στρατηγικές των αντιπάλων.
Και μάλιστα είχα τονίσει πολλές φορές, ότι αυτός ο εγκλωβισμός της δημόσιας συζήτησης κατά κύριο λόγο στις στρατιωτικές ενέργειες, αποδυνάμωνε την ανθρωπιστική πλευρά του πολέμου και την ειρηνευτική διαδικασία που θα έπρεπε να είναι η πρώτη προτεραιότητα.
Και παρά το γεγονός ότι κάποιες απόψεις μπορεί να είναι εξαιρετικά ακραίες είτε δογματικές από πολλούς στρατιωτικούς, εν τούτοις δεν αφίστανται στατιστικά οι απόψεις τους από ανάλογες απόψεις που ακούγονται από πολλούς καθηγητές, διεθνολόγους, καθηγητές του Διεθνούς Δικαίου (ναι άκουσα καθηγητή Διεθνούς Δικαίου να λέει με στόμφο ότι δεν υπάρχει διεθνές δίκαιο και ότι η σκληρή ισχύς είναι το κυρίαρχο στο διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον και μόνο), πολιτικούς, επιχειρηματίες, δικηγόρους, επιστήμονες κλπ.
Μετά από όλα αυτά, ελπίζω να συνεισέφερα, ώστε να αναθεωρήσεις τις εξαιρετικά επικριτικές σου απόψεις όπως εκφράζονται εν πολλοίς γενικευμένα για τους στρατιωτικούς που εκτέθηκαν στα ΜΜΕ.
Όσον αφορά για την ποιότητα εκπαίδευσης των σχολών γνωρίζεις πολύ καλά τις απόψεις μου και σε πολλά σημεία συμφωνώ μαζί σου, για την απαίτηση βελτίωσης πέραν των άλλων εξειδικευμένων αντικειμένων της κριτικής ικανότητας όλων των αξιωματικών, και ιδίως όσων εξελίσσονται σε ανώτερα και ανώτατα επίπεδα. Και οπωσδήποτε με κατάλληλους, έγκριτους καθηγητές.
(ΣΗΜ: Αν και πρωτοστατήσαμε μαζί στην επιθυμητή αυτή βελτίωση, εν τούτοις ΠΟΤΕ δεν με κάλεσαν από τότε που αποστρατεύθηκα για κάποια καθηγεσία ή έστω διδασκαλία, όπως κι εσένα άλλωστε και πολλούς από τους εξαίρετους καθηγητές, που στελέχωσαν το πρωτοποριακό τότε πρόγραμμα που είχαμε καταρτίσει, με πολύ όρεξη και δουλειά στην Ναυτική Σχολή Πολέμου).”
Η ανάρτηση του κ. Φενέκου
“ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΟΥ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΠΙΚΡΙΣΕΩΝ ΔΟΞΙΑΔΗ ΚΑΤΑ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ως κοινωνικό ον, ένα χαρακτηριστικό μου έμεινε αμετάβλητο. Να αντιδρώ όταν βλέπω κάποιον να αδικείται.
Νέος αξιωματικός, αντέδρασα άμεσα όταν ο κυβερνήτης του πλοίου ήθελε να με χειραγωγήσει σε ΕΔΕ που είχα αναλάβει, ώστε να είναι εις βάρος συγκεκριμένου αξιωματικού .
Αντέδρασα άμεσα όταν άλλος κυβερνήτης σε αντιτορπιλικό που υπηρετούσα πέταξε ένα τασάκι στον σηματονόμο στη γέφυρα καθυβρίζοντάς τον.
Αντέδρασα άμεσα επίσης όταν ο διοικητής της μοίρας αντιτορπιλικών έβρισε νεαρό υπαξιωματικό και χαστούκισε άλλον ένα. Αντέδρασα άμεσα όταν κάποιος διοικητής πήγε να αδικήσει αξιωματικό στην τελική του βαθμολογία σε σχολή που δίδασκα. Αντέδρασα άμεσα και κατήγγειλα στην δικαιοσύνη 60 οπαδούς του ΠΑΣΟΚ (και τιμωρήθηκαν) όταν εμπόδισαν το πλήρωμα του πλοίου που ήμουν κυβερνήτης να ψηφίσει.
Αντέδρασα άμεσα στο ΝΑΤΟ σε καταχρηστικές πρακτικές αλλά και στις ΗΠΑ όταν οι ενημερώσεις για το Ιράκ και την Μέση Ανατολή που μας έκαναν Αμερικανοί πολιτικοί και στρατηγοί αδικούσαν είτε υποτιμούσαν τις χώρες Αράβων συμμαθητών μου. Αντέδρασα άμεσα όταν μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ υποτιμήθηκε Ρώσος συμμαθητής μου (ικανότατος κυβερνήτης πυρηνικού υποβρυχίου) και δεν του έδωσαν την δυνατότητα να παρουσιάσει ο ίδιος την χώρα του αλλά την ενέταξαν στις ανατολικές χώρες όλες μαζί και έδωσαν σε εμένα την ευθύνη να κάνω την ενημέρωση για όλες, στο σακί. Μπροστά σε όλο το ακροατήριο έλαβα την ευθύνη και τον κάλεσα να ανέβει στο βήμα και να παρουσιάσει με αξιοπρέπεια και την δέουσα υπερηφάνεια την δική του χώρα.
Αντέδρασα πάντα άμεσα όταν οι αποφάσεις και οι πράξεις πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας ήταν παράνομες, προσβλητικές και καταχρηστικές. Και αυτό σημάδεψε κυριολεκτικά την καριέρα μου και δεν μετάνιωσα ποτέ γι’ αυτό.
Πριν μερικές ημέρες καλός μου φίλος, ο Απόστολος Δοξιάδης, με τον οποίο αγωνιστήκαμε επί μακρόν με σθένος απέναντι σε όλο το κυβερνητικό σύστημα, υπέρ της εφαρμογής του Δικαίου στην χώρα μας, έγραψε κάτι που θεωρώ ότι είναι εξόχως προσβλητικό για τους αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων.
Επέκρινε τους απόστρατους αξιωματικούς που εκλήθησαν από τα ΜΜΕ για να σχολιάσουν την επιχειρησιακή στρατιωτική κατάσταση στην Ουκρανία.
Έγραψε συγκεκριμένα ο Απόστολος Δοξιάδης:
«…Αλλά η πληθώρα των απίστευτων απόστρατων στρατηγών, ναυάρχων και πτεράρχων, που σχολιάζουν δημόσια την επικαιρότητα του πολέμου, επιδεικνύοντας ένα φάσμα διανοητικής παθολογίας, από κρετινισμό, ως παράνοια, ως κτηνώδια άγνοια της πραγματικότητας, ως σοβαρές ψυχολογικές ταυτίσεις με φασιστικές νοοτροπίες, και άλλα φρικαλέα, είναι πραγματικά ανατριχιαστική. Η σκέψη ότι αυτοί οι τύποι θα είχαν τις τύχες μας στα χέρια τους, σε περίπτωση πολέμου, σε παραλύει….»
https://www.facebook.com/apostolos.doxiadis/posts/10158706056458848
Εξαιρετικά επικριτικό σχόλιο, όταν μάλιστα προσδιορίζει ότι αφορά την πληθώρα των απίστευτων απόστρατων…κλπ.
Όμως επειδή παρακολούθησα πολλές τηλεοπτικές συζητήσεις και αναλύσεις, είδα το αντίθετο:
Πληθώρα ικανών αξιωματικών, αποδεδειγμένα καταρτισμένων με πράξεις και θέσεις σε όλη τους την καριέρα, Δημοκράτες, με ήθος και ευφυείς, να αναλύουν τα πράγματα με ευπρέπεια, απλότητα, σαφήνεια, γνώση και εμπειρία, και μάλιστα σε πολλά περισσότερα πεδία διεθνών σχέσεων, συμμαχιών και διεθνών οργανισμών, πέραν από το επιχειρησιακό-στρατιωτικό.
Και επειδή μου αρέσει να μιλάω συγκεκριμένα, αναφέρομαι σε αυτούς που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω όπως είναι οι αντιστράτηγοι Ζαζιάς, Μπαλτζώης, Δασκαλάκης, Τζούμης, ο αντιπτέραρχος Γεωργούσης, οι Αντιναύαρχοι Διακόπουλος, Καβουλάκος, Κονιδάρης, οι οποίοι, πέραν της αναμφισβήτητης ικανότητάς τους (που έχει αποδειχθεί σε όλη την καριέρα τους), έχουν και άριστες σπουδές, ευπρεπή δημόσια παρουσία που φυσικά έπραξαν άριστα και συμμετείχαν σε συζητήσεις επιτυγχάνοντας να αναλύσουν την κατάσταση και να μας ενημερώσουν με σαφήνεια και πολύ καλύτερα από οιονδήποτε νομίζει ότι γνωρίζει τα ζητήματα αυτά θεωρητικά είτε από την θητεία του.
Αναγκάστηκα να τοποθετηθώ επί του θέματος μετά από πολλή σκέψη και επειδή ο Απόστολος Δοξιάδης απαξίωσε να απαντήσει στο σχόλιο μου στην δημόσια ανάρτησή του είτε να ανασκευάσει.
Θεωρώ όμως ότι οφείλω να αντιδράσω στην γενίκευση αυτή που αδικεί ικανότατους συναδέλφους.
ΣΗΜ: Τα όσα αναφέρω αφορούν και πληθώρα συναδέλφων που με επικριτική διάθεση και γενικευμένα (χωρίς να αναφέρονται συγκεκριμένα) καταφέρονται στα κοινωνικά δίκτυα κατά όσων αξιωματικών έλαβαν μέρος σε συζητήσεις και αναλύσεις στα ΜΜΕ.
Ο καθένας έχει το δικαίωμα να το κάνει, να συμμετέχει και να εκτεθεί για όσα λέει. Και οι απόστρατοι είναι πολίτες με ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις με όλους τους άλλους και δικαιούνται να μετέχουν στην δημόσια ζωή .
Άλλωστε η ευθύνη επί των λεγομένων και των συμπεριφορών είναι ατομική και είναι εσφαλμένη ηθικά και λογικά η απλουστευτική επικριτική γενίκευση, από το έλασσον για το μείζον.”
Περισσότερα άρθρα από το Στέλιο Φενέκο:
