Γράφει ο Βαγγέλης Χωραφάς , δρ. Πολιτικών Επιστημών
Πριν από λίγες ημέρες δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα στη περίπτωση του Ιάπωνα fictosexual-κατά τον αυτοπροσδιορισμό του- Ακιχίκο Κόντο, ο οποίος έχει παντρευτεί την εικονική τραγουδίστρια Χατσούνε Μίκου, ένα ολόγραμμα.
Η Γιαπωνέζα «τραγουδίστρια» έχει καταφέρει να πουλήσει από την πρώτη στιγμή δεκάδες χιλιάδες εισιτήρια για τις «παραστάσεις» της. Και αυτός είναι ένας φανταστικός γυναικείος χαρακτήρας, σχεδιασμένος από την εταιρεία “Krypton Future Media”, και τη φωνή δανείζει ο τραγουδιστής Saki Fujita. Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει στην πραγματική ζωή, είναι δημοφιλής σε όλο τον κόσμο εδώ και 15 χρόνια. Την βοήθησε η εμφάνιση της στο άνοιγμα της συναυλίας της παγκοσμίου φήμης τραγουδίστριας Lady Gaga, το 2014.
Τώρα, το ζευγάρι αντιμετωπίζει προβλήματα, όχι σαν και αυτά που αντιμετωπίζουν τα ζευγάρια στην πραγματική ζωή. Το ειδικό λογισμικό που βοηθούσε το ζευγάρι να αλληλοεπιδράσει φαίνεται ότι καταργείται, επομένως υπάρχει πλέον ένα πρόβλημα επικοινωνίας.
Ο Κόντο δεν είναι ο πρώτος που κινήθηκε στον χώρο με τους φανταστικούς χαρακτήρες. Πριν από περίπου 15 χρόνια, ένας 27χρονος Ιάπωνας “otaku” (ένας όρος που μεταφράζεται γενικά ως “εμμονικός” των manga, των anime και των βιντεοπαιχνιδιών) που ακούει στο όνομα χρήστη “Sal 9000”, παντρεύτηκε την Nene Anegasaki από το βιντεοπαιχνίδι εικονικών γνωριμιών του Nintendo DS, που ονομάζονταν Love Plus.
Στο γάμο του, τον οποίο μετέδωσε ζωντανά στο διαδίκτυο, ο Sal 9000 φόρεσε ένα λευκό σμόκιν και έφερε τη φορητή κονσόλα βιντεοπαιχνιδιών του με τη Nene. Αφού είπε τους όρκους του, ο Sal 9000 φίλησε τη νύφη μπροστά σε ένα διαδικτυακό κοινό χιλιάδων θεατών.
Πρόκειται για μια παλιά και μια νέα ιστορία αντικειμενοφιλίας. Αυτό που τις διαφοροποιεί, είναι η εξέλιξη της τεχνολογίας.
Η ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
Όλοι γνωρίζουμε ότι στη γεωπολιτική εκφράζονται συμφέροντα κρατών, διεθνών οντοτήτων, ισχυρών ομάδων κλπ. Είναι ένας κόσμος που χαρακτηρίζεται από συγκρούσεις και βιαιότητα. Κάποιες φορές, αγγίζει και τον χώρο της αντικειμενοφιλίας.
Το 1979, η Eija-Riitta Berliner-Mauer από τη Σουηδία επινόησε τον όρο “objectum sexual” όταν παντρεύτηκε τον μακροχρόνιο έρωτά της – το Τείχος του Βερολίνου.
Δεν ήταν νόμιμος γάμος, αλλά άλλαξε το επίθετό της σε “Berliner-Mauer”, που σημαίνει Τείχος του Βερολίνου στα γερμανικά. Όταν γκρεμίστηκε το Τείχος το 1989, η Berliner-Mauer τρομοκρατήθηκε φωνάζοντας: «Ακρωτηρίασαν τον άντρα μου».
Η Erika La Tour Eiffel, πρώην στρατιώτης των ΗΠΑ, παντρεύτηκε με το ορόσημο του Παρισιού το 2008, τον πύργο του Άιφελ. Άλλαξε επίσης το επίθετό της για να τιμήσει το νέο της σύζυγο. Αλλά η γνωστή σε όλους μεταλλική κατασκευή, δεν ήταν η πρώτη της αγάπη: είχε στο παρελθόν αισθήματα για το Τείχος του Βερολίνου, τη γέφυρα Golden Gate και ένα τόξο που ονομαζόταν Lance, με το οποίο έγινε τοξότης παγκόσμιας κλάσης.
Η Σάντυ K. από το Βερολίνο ήταν ερωτευμένη με τους Δίδυμους Πύργους στη Νέα Υόρκη από τα 8 της χρόνια. Είχε ένα μοντέλο φτιαγμένο με αλουμίνιο, όπως ακριβώς οι αρχικοί πύργοι, ενώ όπως εξήγησε, κουκουλώνεται και λούζεται μαζί τους. Σχετικά με το ασυνήθιστο έρωτά της, είπε: “Όσον αφορά την αγάπη, με ελκύουν μόνο τα αντικείμενα. Δεν μπορούσα να φανταστώ έναν έρωτα με έναν άνθρωπο.” Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, η Σάντυ είδε τον έρωτα της να εκτελείται από τους τρομοκράτες που είχε οργανώσει ο Οσάμα Μπιν Λάντεν.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα τέτοιων περιπτώσεων, που αποτελούν εκδηλώσεις συγκεκριμένων προσανατολισμών, αλλά σημασία έχει το μέλλον. Και το μέλλον προσδιορίζεται, εν πολλοίς, από την τεχνολογία.
ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΜΕΤΑΣΥΜΠΑΝ
Γιατί οι φανταστικοί κάτοικοι του μετασύμπαντος, όπως η Χατσούνε Μίκου είναι τόσο δημοφιλείς στο σύμπαν στο οποίο βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή; Πώς φτάνει κανείς να αφιερώσει τη ζωή του στη λατρεία κάποιου εντελώς φανταστικού;
Τα εικονικά είδωλα είναι το αποτέλεσμα της τρέχουσας εμπειρίας του πολιτισμού μας και σχετίζονται με το τι είναι ταυτότητα και τι είναι επιθυμητή ζωή. Πίσω από τη δημοτικότητα τους κρύβεται η πεποίθηση ότι πρέπει να είμαστε πάντα χαρούμενοι και ότι κάθε κακό συναίσθημα είναι ανεπιθύμητο. Γι’ αυτό σιχαινόμαστε τα γηρατειά, τις ασθένειες και όλα τα συναφή προβλήματα.
Σε αντίθεση με την πραγματική ζωή, τα εικονικά είδωλα είναι ιδανικά. Είναι άπιαστα. Και εξιδανικεύοντας κάποιον που είναι άπιαστος, ξεφεύγουμε από τη δική μας ευθύνη. Γιατί όταν κάποιοι άνθρωποι σαν εμάς είναι τα πρότυπά μας, τότε δεν είναι και τόσο ακατόρθωτο να γίνουμε σαν και αυτά. Αλλά αν είναι άπιαστα, αν είναι πάνω από εμάς, τότε το μόνο πράγμα που χρειαζόμαστε και μπορούμε να κάνουμε είναι να τους θαυμάζουμε.
Και όλα αυτά, αντανακλώνται σε άλλους τομείς της ζωής, από τις ερωτικές σχέσεις, την αναζήτηση εργασίας, ως τη συμπεριφορά στις φιλίες.
Η καλή πλευρά της ύπαρξης αυτών των εικονικών ειδώλων είναι ότι έτσι διασυνδέονται άνθρωποι που έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα. Δημιουργούνται κάποιες μίνι κοινότητες και μετά οι άνθρωποι νιώθουν ότι ανήκουν σε κάτι, γιατί αυτό είναι καλύτερο από την ατομικότητα.
Είναι όμως κακό να χάνουμε την ευθύνη, το σχέδιο ζωής, τις ιδέες για το πώς πρέπει να ζήσουμε και τι να κάνουμε στη ζωή, ποιοι είναι οι στόχοι που μπορούμε να πετύχουμε. Η πραγματικότητα μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε μια νέα ιδεολογία, βασισμένη σε κάτι σαν μια νέα θρησκεία, όπου δεν είναι σωστό να «είσαι σκληρός, να είσαι μέτριος, να ζεις τη ζωή που θέλεις». Έτσι, οι άνθρωποι γίνονται καταναλωτές περιεχομένου που πωλείται – και κάποιοι αποκομίζουν τεράστια κέρδη- μόνο για να τους κάνει ευτυχισμένους.
Περισσότερα άρθρα από το Βαγγέλη Χωραφά:
