Γράφει ο Ευάγγελος Π. Γαβρίλης , Υποστράτηγος ε.α. , Πτυχιούχος Παιδαγωγός (ΕΚΠΑ), Πτυχιούχος Συμβουλευτικής & Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΜSc)
Προχθές, παρακολουθώντας την ταινία «Ο άνθρωπος του Θεού», με τον Άρη Σερβετάλη, μου έκανε τρομερή εντύπωση μια σκηνή του έργου:
Στη σκηνή λοιπόν αυτή, κάποιοι χωροφύλακες, με ένα δικαστικό επιμελητή, εισβάλουν στο μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα, με λεκτικούς, απαράδεκτους χαρακτηρισμούς για τον ιερό χώρο, προπηλακίζοντας τον πρωταγωνιστή, που ενσαρκώνει τον Άγιο Νεκτάριο και αυτός αντί να αντιδράσει, συμβολικά, τοποθετεί το χέρι του στο στόμα (υπονοώντας την σιωπή στις ενέργειές του ) και στην συνέχεια δείχνει τον ουρανό (υπονοώντας ότι ο Θεός βλέπει ), κοσμώντας με αυτό τον τρόπο την μεγαλοσύνη των πραξιακών του ενεργειών, με μια απίστευτη γαλήνη εκπεφρασμένης συμπεριφοράς και εσωτερικής ανάτασης.
Κοιτάξτε, η γαλήνη της ψυχής, είναι στόχευση κάθε ανθρώπου. Είναι συνυφασμένη ως σημειολογική έννοια με την ταπεινοφροσύνη, την ταπεινοφροσύνη της ορθολογιστικής ανθρώπινης οντότητας χωρίς να υπονοείται με κανένα τρόπο η έλλειψη αυτοσεβασμού, η μοιρολατρία ή η δειλία. Η ταπεινοφροσύνη, ως προβολική κατάσταση του ΕΓΩ, προϋποθέτει θάρρος, αυτοπεποίθηση, αυτοσεβασμό και σεβασμό για τους άλλους. Η ταπεινοφροσύνη μας βοηθά να καταλάβουμε μια προφανή αλήθεια: «κανείς δεν τα ξέρει όλα και κανείς δεν τα αγνοεί όλα». Όλοι ξέρουμε κάτι. Όλοι αγνοούμε κάτι.
Κάποιος, χωρίς ταπεινοφροσύνη, δεν μπορεί να ακούσει καν με σεβασμό εκείνους που θεωρεί πολύ κατώτερους του δικού του επιπέδου ικανοτήτων. Γίνεται έτσι έρμαιο εσωτερικών εγωπαθών λογισμών, λογισμοί που τον οδηγούν στην απολυτοσύνη της συμπεριφοράς του και συνεπώς στην εσωστρεφή απομόνωση. Αυτόν τον άνθρωπο κανένας δεν θέλει να τον έχει φίλο, κανένας δεν θέλει την παρέα του.
Αντίθετα τώρα, ο εσωτερικά γαληνεμένος άνθρωπος :
- Δεν φοβάται να αντιπαραβάλει τις απόψεις του και να ακούσει τη γνώμη των άλλων.
- Δεν φοβάται να δει ή και να το δέχεται τον κόσμο δίχως πέπλα.
- Δεν φοβάται την επαφή με τούς ανθρώπους, ούτε τον διάλογο μαζί τους.
- Αναλαμβάνει την ευθύνη των λόγων και πράξεών του, δεν διστάζει να ζητήσει πραγματική «συγνώμη» όταν σφάλλει.
- Είναι αποφασισμένος να παλέψει για να κτίσει το μέλλον του, με ορθολογισμό και αλήθειες.
Η γαλήνευση του ανθρώπου είναι απόρροια μιας «γέννας» οδυνηρής. Ό άνθρωπος πού ξεπροβάλλει είναι ένας καινούργιος άνθρωπος, βιώσιμος μόνο στο βαθμό πού του επιβάλλει η συνείδησή του, η πραγμάτωση της ελευθερίας του. Ο ελεύθερος άνθρωπος δεν καταπιέζει το ΕΓΩ του και συνεπώς αμβλύνει κατά πολύ τις απωθήσεις προς το ασυνείδητό του. Έτσι σιγά – σιγά οι απωθήσεις γίνονται ανεπαίσθητες μεταβάσεις, που τελικά μετατρέπονται σε ώριμες και υγιείς συμβιώσεις.
Περισσότερα άρθρα από τον Ευάγγελο Γαβρίλη:
