Της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου , Ιστορικού- Διεθνολόγου *
Προς ένα νέο γεωπολιτικό δόγμα, που θα αφορά αποκλειστικά το μεσογειακό χώρο, και θα είναι η δικλείδα ασφαλείας για την επιβίωση τριών λαών, του Ελληνισμού (Ελλάδα και Κύπρος), Ισραηλινού και Αιγυπτιακού.
Ο EastMed και αυτό που λέμε συχνά, ότι ακόμα κι αν δεν κατασκευαστεί είναι αναγκαίο να υφίσταται στα χαρτιά, ήταν το προπέτασμα για μία Μεσογειακή Ένωση, ωστόσο όχι στα πλαίσια που το 2008 ο Σαρκοζί έθεσε την Ένωση για τη Μεσόγειο.
Ιδιαίτερα το νοτιοανατολικό τμήμα της Μεσογείου ήταν ο χώρος όπου τρεις μεγάλοι πολιτισμοί διαμόρφωσαν όχι μόνο τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στους Δυνατούς της εκάστοτε περιόδου, αλλά και το θρησκειολογικό και το πολιτισμικό κομμάτι ολόκληρης της ανατολικής περιφέρειας, αλλά και της δυτικής. Δεν υπάρχουν κράτη αυτήν την στιγμή στην ανατολική περιφέρεια και μέχρι την Κεντρική Ασία που να μην έχουν κάποια είδους πρόσδεση (είτε θρησκευτική, είτε φυλετική) με τους τρεις πολιτισμούς, τον ελληνικό, ιουδαϊκό και αιγυπτιακό. Ωστόσο το ίδιο συμβαίνει και με τη Δύση.
Θα πρέπει να πούμε αυτό, οι χώρες που είναι κραταιές στο διεθνές σύστημα διαμόρφωσαν στη βάση του δικού τους ερείσματος τις θεωρίες της Γεωπολιτικής. Αυτό που γράφουμε δεν είναι ούτε πρωτόγνωρο, ούτε τετραγωνίζουμε τον κύκλο. Πιο απλοϊκά είναι αναγκαίο να σκεφτούμε και να παραλληλίσουμε τις βασικές σχολές της Γεωπολιτικής ως τον “πολιτικό επίγονο” των εθνικών οραμάτων των κρατών του 19ου αι. -αρχών 20ου αι. Κάτω από αυτόν τον παραλληλισμό μπορούμε να κατανοήσουμε και την αναγκαιότητα των σημερινών εθνικών οραμάτων.
Όμως, καθώς η έννοια του “χώρου”, έτσι όπως σήμερα διαμορφώνεται με την διάσταση της ζωτικότητας που εκ των πραγμάτων έθεσαν οι θεωρίες Γεωπολιτικής, και κυρίως η Γερμανική, και η Μεσόγειος είναι η μήτρα μέσα στην οποία αναπτύσσονται ως δίδυμα, η Ανατολή με τη Δύση, οι τρεις πολιτισμοί που φέρουν εθνικό-πολιτισμικά ερείσματα αιώνων, είναι αναγκαίο να διαμορφώσουν ένα ενιαίο δόγμα επιβίωσης.
Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι τα κράτη αυτά που αντιπροσωπεύονται από τους συγκεκριμένους λαούς θα χάσουν την ταυτότητά τους, όμως διαμορφώνοντας ένα πλαίσιο κοινών επιδιώξεων σε συγκεκριμένους τομείς, αλλά ερμηνεύοντας και σχεδιάζοντας τα επόμενα βήματα της επιβίωσής τους στο άναρχο περιβάλλον που κείτονται, πατώντας πάνω στη σημασία της περιοχής τους για το Διεθνές Σύστημα, δημιουργούν μία σχέση ανάμεσά τους στρατηγικής σημασίας.
Ο Κόσμος εξελίσσεται στη βάση των αναγκών που δημιουργούνται μέσα στο συστημικό περιβάλλον που αναπτύσσεται. Η Ρωσική Σχολή Γεωπολιτικής Σκέψης ουσιαστικά διαμορφώθηκε μετά το 1989. Φυσικά τώρα μελετάμε (και ήδη αρχίσαμε να μελετάμε από το 2005) το φαινόμενο Κίνα.
Είναι αναγκαίο να μελετήσουμε ως το νέο δόγμα επιβίωσης με τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός ενιαίου οράματος, αυτό της ελληνοαραμαϊκοαιγυπτιακής μεσογειακής σκέψης και θεωρίας. Αυτό που αναφέραμε ανωτέρω για την απόδειξη ότι όλοι οι λαοί της ευρύτερης περιοχής φέρουν, καθώς δανείζονται, ως επί το πλείστον, χαρακτηριστικά από αυτούς τους τρεις πολιτισμούς, διαμορφώνει μία νέα θεωρία σκέψης που η διαφορά της με τις υπόλοιπες είναι ότι:
Α. Στηρίζεται σε 3 διαφορετικούς λαούς
Β. Αποδεικνύει την αλληλεπίδραση 3ων πολιτισμών
Γ. Οι 3 πολιτισμοί αυτοί διαμόρφωσαν την κουλτούρα των κρατών, Ανατολής και Δύσης
Δ. Είναι ο γεωγραφικός χώρος που όλες οι θεωρίες των Διεθνών Σχέσεων βρίσκουν το απόλυτο αντίκρισμα…
Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε είναι αναγκαίο να υλοποιηθεί αυτό το ενιαίο δόγμα. Αυτή η θεωρία.
Περισσότερα άρθρα από την Άννα Κωνσταντινίδου:
*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός – Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα ΑΠΘ (Νομικής Σχολής και Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ), Εξωτερική Συνεργάτιδα της Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και της Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)
