Σάββατο βράδυ και πλησιάζοντας το παλιό κτίριο στο Στρατόπεδο Χαϊδαρίου γνωστό ως ΜΠΛΟΚ 15 έδειχνε επιβλητικό από τους προβολείς αλλά κυρίως για τη μαρτυρική ιστορία που κλείνει στους πολύχρονους ψυχρούς τοίχους του.
Το αισθανόντουσαν όσοι πλησίαζαν αργά – αργά μιλώντας σιγά, σχεδόν ψιθυριστά, σαν να ήθελαν να ακούσουν τις παλιές φωνές που πέρασαν από εκεί. Τις φωνές των βασανιστηρίων, τις φωνές από τα τραγούδια και τους χορούς πριν ξεκινήσουν τα Γερμανικά καμιόνια για την τελευταία πράξη του εκτελεστικού αποσπάσματος. Και από την άλλη το εσωτερικό του ίδιου του κτιρίου.
Τα μικρά υγρά κελιά με ένα κερί αναμμένο να δημιουργεί σκιές, σαν αυτές των ανθρώπων που πέρασαν ατελείωτες ώρες εκεί μέσα βασανισμένοι αλλά με υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια.
Αυτό που δεν μπόρεσαν να τσακίσουν οι Γερμανοί κατακτητές. Και στην είσοδο του κτιρίου ένα Μαγιάτικο στεφάνι, σαν αυτό που κρέμασαν οι 200 λίγο πριν φύγουν για το Σκοπευτήριο της Καισαριανής την Πρωτομαγιά του 1944.
Απλοί άνθρωποι, άντρες και γυναίκες που είχαν βασανιστεί συγγενείς τους στο παρελθόν, πολιτικοί από πολλούς κομματικούς χώρους και στρατιωτικοί ήταν οι προσκεκλημένοι του ΑΝΥΕΘΑ Παναγιώτη Ρήγα σε μια ακόμα πρωτοβουλία του στο μικρό διάστημα που βρίσκεται στο υπουργείο. Με μια εμφανή προσπάθεια που κάνει ο ΑΝΥΕΘΑ για να πάνε στην άκρη αγκυλώσεις και προκαταλήψεις για τις Ένοπλες Δυνάμεις και να αναδείξει τα κοινά στοιχεία που συνδέουν τους ανθρώπους αυτού του τόπου που δεν είναι λίγα.
Μια εκδήλωση λιτή με αφορμή τον εορτασμό της Εθνικής Αντίστασης που δεν ήθελε να εξάψει πάθη αλλά στόχευε να υπενθυμίσει ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε.
Η επιλογή άλλωστε της ταινίας που προβλήθηκε «Το τελευταίο σημείωμα» του Παντελή Βούλγαρη, έδωσε τη βιωματική ευκαιρία σε όσους συμμετείχαν να νιώσουν κάποιες λίγες έστω στιγμές από αυτές που βίωσαν χιλιάδες άνθρωποι που κρατήθηκαν και βασανίστηκαν μέσα στο ΜΠΛΟΚ 15 για μέρες ή και χρόνια.
Μια ταινία που στηρίχτηκε στη στάση του φυλακισμένου Ναπολέων Σουκατζίδη να αρνηθεί την πρόταση του Γερμανού Διοικητή να αλλάξει την τελευταία στιγμή τη θέση του με κάποιον άλλο και να σωθεί.
Αυτό ήταν άλλωστε το μοναδικό τους έγκλημα όσων φυλακίστηκαν εκεί: Η αντίσταση τους στους Γερμανούς ΝΑΖΙ, η άρνηση τους να καταδώσουν συμπατριώτες τους αλλά και οι αρχές και τα πιστεύω τους.
Ήταν τα τελευταία λόγια του ίδιου του Ναπολέων Σουκατζίδη στην ταινία που υπενθύμισε και ο Αρχηγός ΓΕΣ Αλκιβιάδης Στεφανής στον πραγματικά συγκινημένο ηθοποιό Στέφανο Ληναίο που ευχαρίστησε τις Ένοπλες Δυνάμεις για την εκδήλωση: «Για την πατρίδα»
Δείτε το βίντεο με τον συγκινητικό χαιρετισμό του ηθοποιού στην εκδήλωση:
