Σε ηλικία 74 ετών έφυγε από τη ζωή ο γνωστός λαϊκός τραγουδιστής Γιάννης Καλατζής, ερμηνευτής του γνωστού τραγουδιού ” Ο Σταμούλης ο λοχίας”
Ο Γιάννης Καλατζής γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1943 και ξεκίνησε την καριέρα του ως τραγουδιστής στις αρχές του 60 ως μέλος του Τρίο Μορένο στη Θεσσαλονίκη.
Ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του ’60 μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ’70.
Η καριέρα του ως τραγουδιστής ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1960, όταν ο ίδιος ήταν μέλος του Τρίο Μορένο στη Θεσσαλονίκη.
Ο Καλαντζής αργότερα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου αρχικά είχε συνεργαστεί με τον διάσημο συνθέτη Γιώργο Μητσάκη.
Η δημοτικότητά του άρχισε να αυξάνεται και είχε μια παραγωγική συνεργασία με μερικούς από τους πιο διάσημους Έλληνες συνθέτες της περιόδου – Μάνος Λοΐζος, Σταύρος Κουγιουμτζής, Γιώργος Κατσαρός, Μίμης Πλέσσας, ο Γιάννης Σπανός, και Τόλης Βοσκόπουλος. Ο Καλατζής συμμετείχε στο άλμπουμ μαζί με τραγουδιστές όπως ο Γιώργος Νταλάρας, η Χάρις Αλεξίου, ο Γιάννης Πάριος, η Μαρίζα Κωχ, η Λίτσα Διαμάντη και ο Κώστας Σμοκοβίτης. Εμφανίστηκε επίσης σε δέκα ταινίες….
Το Τραγούδι για τον Σταμούλη το Λοχία
«…Βρήκα στην Αμφιλοχία, το Σταμούλη το λοχία,
παλιό μου συμπολεμιστή με το κεφάλι του σταχτί…»
Ο Σταμούλης ο λοχίας, σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα, μετά την μεγάλη επιτυχία του τραγουδιού, αποτελεί το σύμβολο και είναι θρύλος για την Αμφιλοχία.
Στο τραγούδι ο Σταμούλης παρουσιάζεται αφενός μεν να κατοικεί στην Αμφιλοχία μεσήλικας πια με γκρίζα μαλλιά και να πίνει το κρασάκι του (τώρα σ’ αυτή την ηλικία πίνουμε αμίλητοι κρασί) και αφετέρου δε όταν ήταν νέος υπήρξε ηρωικός μαχητής στο Τεπελένι της Βορείου Ηπείρου όπου πολέμησε φορώντας «ματωμένη χλαίνη» τους ιταλούς Φασίστες.
Ο Σταμούλης ο λοχίας που λέει το τραγούδι, ήταν ο Σταμούλης Γερομήτσης του Ιωάννη και της Χρυσαυγής ο οποίος γεννήθηκε το 1933 και είναι γέννημα θρέμμα της Αμφιλοχίας.
Ο Σταμούλης ήταν αθλητικός τύπος, ψηλός, δυνατός, γνήσιος πατριώτης και ήταν αγαπητός σε όλους στην Αμφιλοχία.
Διατηρούσε μαζί με τον πατέρα του παραδοσιακό καφενείο δίπλα στο σημερινό Δημαρχείο και το χαμόγελό του γέμιζε τις ψυχές των κατοίκων.
Η οικογένειά του είχε οικονομική ευχέρεια και θεωρούνταν ότι ανήκε στην υψηλή κοινωνία της Αμφιλοχίας.
Οι φίλοι του τον φώναζαν με το όνομα Γερομήτσος ή Καπακλής.
Ο Σταμούλης σαν ανήσυχος χαρακτήρας δεν έμεινε στο καφενείο και για ένα διάστημα έκανε τον οδηγό σε λεωφορείο του ΚΤΕΛ γραμμής Αμφιλοχία- Αθήνα.
Αργότερα εγκατέλειψε και αυτό το επάγγελμα και έγινε επαγγελματίας δύτης. Από το επάγγελμα του δύτη όμως έπαθε μία αρρώστια που παθαίνουν οι δύτες και μερικές φορές πάθαινε σκοτοδίνη.
Μια μέρα λοιπόν πήγε στην Μπούκα, κάθισε στο καφενείο, ήπιε δυο μπύρες και όταν επέστρεφε, ακριβώς στη διασταύρωση για τα Σαρδήνινα, του έφυγε το αυτοκίνητο (ίσως είχε πάθει σκοτοδίνη) και καρφώθηκε στο βουνό.
Από τη σύγκρουση εκσφενδονίστηκε στο δρόμο και ακριβώς εκεί άγνωστο διερχόμενο αυτοκίνητο τον χτύπησε θανάσιμα.
Η κηδεία του έγινε στην Αμφιλοχία στις 19/09/1971 με μεγαλοπρέπεια, πλήθος κόσμου, πολλούς καλλιτέχνες και παρόντα τον στιχουργό και συνθέτη Πυθαγόρα από το Αγρίνιο.
