Αρκούσε να βγει η είδηση το βράδυ της Τρίτη σε τούρκικα μέσα ενημέρωσης ότι μαζικά περίπου 6000 μετανάστες συγκεντρώνονται στα σύνορα στον Έβρο για να πάρει «φωτιά» στη συνέχεια τα μεσάνυχτα το Ίντερνετ.
Μάλιστα, η κυρίως ελληνική εστία της μετάδοσης της τούρκικης προπαγάνδας δεν ήταν παρά ένα μικρό τοπικό blog και «ρεπορτάζ» ελάχιστες λέξεις.
Αυτό για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας ήταν δείγμα και μάλιστα αρνητικό για το πως η τούρκικη προπαγάνδα εκμεταλλεύεται τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Και δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει και μάλλον δεν θα είναι η τελευταία. Τα παραδείγματα είναι πολλά από την πρόσφατη αναστάτωση στον Έβρο, με τα περί «κατάληψης ελληνικού εδάφους» και την τραγική επικοινωνιακή διαχείρισή του μέχρι και δεκάδες άλλα.
Το θετικό ήταν ότι τουλάχιστον αυτή τη φορά τα Επιτελεία αντί να σιωπήσουν πολύ γρήγορα ενημέρωσαν δημοσιογράφους και μέσα ενημέρωσης για την κατάσταση, ότι η υπάρχει δηλαδή φυσιολογική κινητικότητα «ξεφουσκώνοντας» τα νούμερα των 6000 μεταναστών και επαναλαμβάνοντας φυσικά ότι παραμένουμε σε επιφυλακή.
Αν και για να είμαστε ειλικρινείς και από τις πληροφορίες που συλλέγουμε στον Έβρο, υπάρχει κάποια κινητικότητα στην Αδριανούπολη, αλλά σε καμία περίπτωση στα επίπεδα και μεγέθη που δημοσιεύτηκαν προχθές και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας ίσως θα έπρεπε να είναι πιο μετρημένος αντί να δηλώνει «δεν επιβεβαιώνεται καμία ασυνήθιστη κινητικότητα» για να μην βρεθούμε προ εκπλήξεως.
Είναι δεδομένο λοιπόν ότι οι Τούρκοι που κάνουν πολύ καλά τη «δουλειά» τους, μας «παίζουν» ότι ώρα θέλουν με αυτό τον τρόπο. Και σε αυτό οι μόνοι που φταίμε είμαστε εμείς, που έχουμε μετατραπεί ουσιαστικά σε «φερέφωνα» στο ότι μεταδίδουν οι Τούρκοι αλλά και οι επίσημες κυβερνητικές πηγές με μια τουλάχιστον περίεργη προσπάθεια να υποτιμήσουν τα πάντα.
Πρέπει όμως να επισημάνουμε ότι το θέμα ξεκινάει και από ψηλά από την ίδια την κυβέρνηση που «φωνάζει» συνεχώς και «πανηγυρίζει» για το αυτονόητο που έγινε στα σύνορα του Έβρου επιδιώκοντας να την καρπωθεί μόνη της και φυσικά να την εκμεταλλευτεί πολιτικά.
Αποτέλεσμα πολλές ημέρες μετά να συντηρείται η υπόθεση με τον Έβρο από δεκάδες κυβερνητικά στελέχη που τον επικαλούνται συνεχώς και με κάθε λόγο κάτι που φυσικά βλέπουν και ακούν στην Τουρκία και εκμεταλλεύονται στο έπακρο είτε με δηλώσεις είτε με δημοσιεύματα που βρίσκουν υποχρεωτικά και μη, φιλοξενία στα ελληνικά μέσα.
Οι δύο τελευταίες περιπτώσεις με τον Έβρο έχουν μια κοινή συνισταμένη και δεν είναι άλλη ότι ξεκίνησαν από ελληνικά μέσα του διαδικτύου και αμέσως μετά η κυβέρνηση έτρεχε να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα.
Επειδή όμως τα συγκεκριμένα θέματα είναι πολύ σοβαρά και αφορούν εθνικά ζητήματα πρέπει να γίνουν μάθημα, γιατί τείνουν να μετατραπούν σε επικίνδυνα και από τα πολλά πανηγύρια να ψάχνουμε από που μας ήρθε.
Ίσως όλο αυτό πρέπει να διδάξει πολλούς κυβερνητικούς παράγοντες αλλά και Επιτελείς στο ΥΠΕΘΑ ότι πρέπει πλέον να αντιδρούν με πολύ πιο γρήγορα αντανακλαστικά σε παρόμοιες περιπτώσεις.
Μπορεί κάποιος βέβαια για να του δώσει μεγάλη υπόσταση να το χαρακτηρίσει και «υβριδικό πόλεμο» αλλά τα πράγματα είναι πιο απλά. Η πληροφόρηση εδώ και αρκετό πλέον καιρό λόγω του διαδικτύου δεν ελέγχεται, διαδίδεται αστραπιαία και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό ότι έχει επιπτώσεις. Ο «πολιτικός» έλεγχος μεγάλων μέσων ενημέρωσης δεν εξασφαλίζει σήμερα τον έλεγχο της ενημέρωσης όπως γινότανε πριν λίγα χρόνια.
Έχοντας αυτό κατά νου θα πρέπει να αντιμετωπιστεί αναλόγως. Και σίγουρα δεν είναι κάτι ακατόρθωτο, υπάρχουν πολλοί τρόποι, από το να παρθούν μέτρα σε ακραίες καταστάσεις μέχρι το απλό της ακόμα μεγαλύτερης επίσημης ενημέρωσης για το τι ακριβώς γίνεται.
Ίσως για κάποιους θεωρείται μάλλον «δύσκολο» ή ακόμα και αδιάφορο ως «μη σοβαρό» θέμα για να ασχοληθούν πιο …επαγγελματικά. Η νέα εποχή και ειδικά μετά την πανδημία θέλει να σκεφτόμαστε όλοι διαφορετικά.
Υπάρχει και κάτι ακόμα που δεν βλέπω να απασχολεί καθόλου τον συντάκτη του άρθρου. Είναι αυτό που λέγεται “Δεοντολογία”. Γνωστό ότι ο κάθε δημοσιογράφος/ισκος θέλει να προβληθεί ως σπουδαίος με πρώτη είδηση!. Ανθρώπινο. Υπάρχουν όμως και κανόνες που πρέπει να ακολουθεί και να σέβεται. Ακόμα, υπάρχει και αρχή αρμόδια να θέτει και να ελέγχει την εφαρμογή των κανόνων. Εν προκειμένω η ΕΣΗΕΑ, ή όποια άλλη που αγνοώ, που όπως φαίνεται δεν “κάνουν καλά τη δουλειά τους”.