Μια παλιά ιστορία, ειπωμένη και γραμμένη με πολλά διαφορετικά δεδομένα αλλά κυρίως μια ιστορία που δε φαίνεται να έχει τέλος, είναι εκείνη της σύγκρουσης γεωστρατηγικών συμφερόντων του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ρωσίας – Σοβιετικής Ένωσης και ξανά Ρωσίας.
Η αρχή της είναι πολύ παλιά, περίπου στις αρχές του 18ου αιώνα, αλλά δε θ’ ασχοληθούμε μ’ αυτή. Η αιτία, για τη θαλασοκράτειρα Μεγάλη Βρεταννία (ΗΒ) υπήρξε πάντα η βούλησή της για παντοκρατορία στη Μεσόγειο Θάλασσα, μιας και η Βαλτική και η Μαύρη Θάλασσα ήταν δύσκολο να ελεγχθούν. Η Μεσόγειος, παλιότερα το Σουέζ, μετά τα πετρέλαια και τελικά οι ενεργειακοί άξονες έθεταν πάντα το ΗΒ απέναντι στη Ρωσία.
Η δημιουργία του Ελληνικού κράτους, η δολοφονία του Καποδίστρια και ο διαρκής φόβος μήπως η Ρωσική επιρροή γίνει μεγαλύτερη από τη Βρετανική έφεραν πολλά δεινά στους κατοίκους του προτεκτοράτου. Πάντα όμως ο κερδισμένος ήταν το ΗΒ που όλως περιέργως πάντα είχε ένα χαρτί παραπάνω να παίξει, συχνότατα “άσσο”. Οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι, στους οποίους η Ελλάδα έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στη Βρεταννική Υψηλή Στρατηγική βοήθησαν σημαντικά τις επιδιώξεις του ΗΒ για κυριαρχία στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.
Η Βρεταννική Στρατηγική Υπερεξάπλωση όμως έθεσε άλλους όρους και στο παιχνίδι μπήκαν και οι ΗΠΑ. Η δημιουργία του ΝΑΤΟ με πρώτο ΓΓ το Λόρδο ‘Ισμεϊ, υπήρξε για το ΗΒ μια εξαιρετικά έξυπνη κίνηση, κυρίως γιατί μείωσε δραματικά το κόστος του ελέγχου της Μεσογείου αλλά και της Ευρώπης συνολικά και έβγαλε από το κάδρο το ΗΒ ως κύριο εκφραστή της αντιπαλότητας έναντι της Σοβιετικής Ένωσης.
Το City του Λονδίνου και η Κύπρος
Θα ξεφύγουμε όμως κι από αυτή την περίοδο και θα έρθουμε στα σημερινά. Με το ΗΒ να έλεγχει συστηματικά ένα μεγάλο μέρος του ΝΑΤΟ, η μετάβαση της Σοβιετικής Ένωσης σε Ρωσία πέρναγε μέσα από το City του Λονδίνου, κυρίως γιατί κάποια κεφάλαια γύρευαν εναγωνίως parking. Κάτι Ελβετοί τραπεζίτες και μερικοί πρώην Ανατολικογερμανοί πρώην πράκτορες συμβούλεψαν τους Ρώσους επιχειρηματίες να παίξουν με εκείνους που κυρίως τους αντιστρατεύονταν. Πολύ χρήμα από τη Ρωσία αλλά και άλλες πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες έρευσε στην αγορά του City μέσα από πολλά κανάλια, ακόμα κι από το ποδόσφαιρο (Chelsea, Abramovich). Κι εκεί αρχίζει το μάτς.
Μόλις οι ιδιοκτήτες των κεφαλαίων συνειδητοποίησαν με ποιούς έπαιζαν και τι έχαναν άρχιζαν να ψάχνονται και για άλλες λύσεις. Μια απ’ αυτές άκουγε στο όνομα Κύπρος. Μεγάλα νούμερα μετακόμισαν εκεί μεταξύ 2000 και 2007. Αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο από τους τραπεζίτες του City αλλά και από τους decision makers του ΗΒ. Κι έτσι η Κύπρος βρέθηκε σε οικονομικό αδιέξοδο το οποίο έληξε με κούρεμα τραπεζικών καταθέσεων, έλεγχο ροής κεφαλαίων και αυστηροποίηση του Κυπριακού τραπεζικού συστήματος. Πολλοί Ρώσοι έχασαν και χρήματα αλλά κυρίως ασφάλεια.
…και ύστερα ήρθε το Brexit
Αυτό δε θα πέρναγε έτσι. Ο πρόθυμος συντηρητικός δήμαρχος του Λονδίνου από το 2008, Alexander Boris de Pfeffel Johnson, έβαλε μπρος μια εκστρατεία για να βγεί το ΗΒ εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μόνος του; Με πατριωτικά κίνητρα; Με κεφάλαια δικά του να στηρίζουν μια από τις πιο ακριβές εκστρατείες στο ΗΒ; Ερωτήματα που επιδέχονται πολλές απαντήσεις.
Ο πρώην δήμαρχος έγινε Υπουργός Εξωτερικών μετά την απόφαση γα το BREXIT αλλά δεν κράτησε για πολύ, πιθανόν γιατί ο ρόλος του έλαβε τέλος. Ποιός του έδωσε το ρόλο; Η Teresa Mei; Ή κάποιοι άλλοι. Κανείς δε μπορεί να πει με σιγουριά. Και πάνω σ’ αυτό ήρθε και μια άλλη περίεργη ιστορία μ’ έναν διπλό πράκτορα που κάποιος πήγε να τον καθαρίσει. Και ω του θαύματος αυτή η απόπειρα έγινε αφορμή για να εκτραχυνθούν οι σχέσεις του ΗΒ, των ΗΠΑ αλλά και άλλων χωρών με τη Ρωσία. Περίεργα πράγματα.
Η Ελλάδα, ασφαλές καταφύγιο για τη Ρωσική διπωματία, και όχι μόνο, πέρασε κι αυτή μια κρίση πρόσφατα με τη Ρωσία λόγω της ξαφνικής (;) έμπνευσης του πρώην ΥΠΕΞ Νίκου Κοτζιά να απελάσει κάποιους Ρώσους για άγνωστους μέχρι στιγμής λόγους καθότι η απόπειρα να πείσει πως ήταν πράκτορες μάλλον απέτυχε. Η παρουσία του Ιβάν Σαββίδη στα επιχειρηματικά, μιντιακά, πολιτικά και αθλητικά δρώμενα του τόπου δεν τον ενοχλούσε τον κύριο Κοτζιά; Μάλλον όχι καθότι όλα είναι γνωστά γύρω από το συγκεκριμένο πρόσωπο όπως και η συμπάθειά του για το μοντέλο εξουσίας ΣΥΡΙΖΑ.
Ποιό είναι το μέλλον στο όλο σκηνικό;
Ένας Θεός ξέρει, αλλά ποιός Θεός. Η “χρηματηστηριακή” αξία της Μεσογείου έχει πέσει, η Μέση Ανατολή έχει χάσει μεγάλο μέρος του ενδιαφέροντός της και το μόνο που απομένει είναι οι ενεργειακοί άξονες. Η ζημιά από το BREXIT θα είναι μεγάλη για το ΗΒ και οι ΗΠΑ δεν είναι πρόθυμοι να το υποστηρίξουν (ξανά) στην προσπάθεια για να βρει ηγετικό ρόλο στην Ευρώπη καθότι θα τους στοιχίσει πολύ ακριβά. Ποικιλοτρόπως. Η Τουρκία έχει κάνει κίνηση Ρουά Ματ με την αναβάθμιση του ρόλου της κι η Ελλάδα έχει γίνει πιο υπάκουη από ποτέ στην Αμερικανική εξωτερική πολιτική. Τα Σκόπια – Βόρεια Μακεδονία (κάτι σα Βόρεια Κορέα;) είναι πλέον κράτος – μέλος του ΝΑΤΟ σε χρόνο ρεκόρ.
Πως θα εξελιχθεί το παιχνίδι στη γεωστρατηγική σκακιέρα και κυρίως πως θ’ αντιδράσει η αυτοκρατορία που αργοπεθαίνει, ποιός ή ποιοί θα πεθάνουν μαζί της; Γιατί είναι απολύτως βέβαιο πως κάποιοι θα πνιγούν παρέα. Ερωτήσεις χωρίς απαντήσεις. Τα εσωτερικά της αυτοκρατορίας είναι εκείνα που θα τη διαλύσουν, όπως άλλωστε και τις άλλες αυτοκρατορίες του παρελθόντος, όμως κατά τη διάρκεια που θα πνέει τα λοίσθια αρκετά θ’ αλλάξουν και οι κίνδυνοι για σαρωτικές αλλαγές (π.χ. συνόρων) μάλλον είναι πλέον ορατοί δια γυμνού οφθαλμού. Για όσους φυσικά διαθέτουν όραση αλλά και ορατότητα.
*Το παρόν “αριστούργημα” ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα και δεν έχει σκοπό να θίξει ή να εκθέσει κανέναν, απευθύνεται δε μόνο σε κοινό με υψηλό δείκτη συναισθηματικής νοημοσύνης (υπάρχει τέτοιοιο στην Ελλάδα;).
