Γράφει ο Φώτης Σαραντόπουλος
Η 25η_Μαρτίου_1821 δεν ήταν ένα ξέσπασμα.
Ούτε ξύπνησαν οι ραγιάδες από τη μία στιγμή στην άλλη.
Ήταν αποτέλεσμα οργάνωσης και συστηματικής προσπάθειας που κράτησε χρόνια.
Έτσι γίνονται οι επαναστάσεις και οι αλλαγές.
Ούτε ήταν αποτέλεσμα της σκληρής καταπίεσης.
Δύσκολα γίνονται επαναστάσεις, όταν ο εχθρός είναι ισχυρός. Και κανένας δεν ξεσηκώνεται, απλά και μόνο επειδή υποφέρει και καταπιέζεται.
Αν συνέβαιναν έτσι τα πράγματα, θα ξεσηκώνονταν τον 16ο ή τον 17ο αιώνα, δεν θα περίμεναν 4 αιώνες.
Το 1821, η Οθωμανική Αυτοκρατορία κλονιζόταν. Και οι επαναστάτες αξιοποίησαν την ευκαιρία για να ξεσηκώσουν τον κόσμο. Και δεν νίκησαν εύκολα. Πολλές φορές κινδύνεψε η Επανάσταση.
Οργάνωση_Προσπάθεια_Επιμονή
Αυτά είναι για μένα τα διδάγματα του 1821.
Οι ηρωισμοί δεν αρκούν.
Ηρωικά έπεσε και ο Παλαιολόγος, αλλά δεν νίκησε.
Η νίκη θέλει οργάνωση, στρατηγική, εκμετάλλευση των αδυναμιών του αντιπάλου και αξιοποίηση των ευκαιριών.
Συμπληρώθηκαν ήδη 200 χρόνια.
Πώς είναι η Ελλάδα του 2021;
Είναι όπως την ονειρεύτηκαν οι επαναστάτες του 1821;
ΥΓ. Άφησα για το τέλος ένα ζήτημα που μας πονάει:
Τη διχόνοια.
Ε, λοιπόν, δεν την θεωρώ καθοριστική.
Ούτως ή άλλως είναι στο … DNA μας. Δεν φεύγει …
Και φαίνεται (τελικά) ότι αρκεί να ενωνόμαστε για λίγους μήνες ή λίγα χρόνια για να μεγαλουργούμε.
Αυτή η μανία μας να κριτικάρουμε τα πάντα είναι η άλλη πλευρά του ανήσυχου και διερευνητικού ελληνικού πνεύματος, που τόσα προσέφερε στον ανθρώπινο πολιτισμό.
Τα μεγάλα μας προτερήματα είναι και μεγάλα κουσούρια.
Αν το καταλάβουμε, ίσως καταφέρουμε να τα βάλουμε λίγο σε τάξη. Κέρδος θα είναι.
