Του Κωνσταντίνου Θ. Λαμπρόπουλου, Ανώτερου Στρατηγικού Αναλυτή, Εταίρου του Κέντρου Μελετών Ασφάλειας της Γενεύης
Η ισπανοτουρκική συμφωνία έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία για πολλούς.
Κάποιοι από άκρατο συναισθηματισμό αποδίδουν στους Ισπανούς διαχρονικό φιλοτουρκισμό λόγω υποτίθεται κοινών καταβολών στο πολιτικό επίπεδο αναφερόμενοι στο γεγονός οτι διέπραξαν και τα δύο κράτη γενοκτονίες και είχαν φασιστικά καθεστώτα (Φράνκο και Ινονού) στηρίζοντας εμμέσως τον Χίτλερ.
Πλανώνται πλάνην οικτράν.
Ενδο-ευρωπαϊκοί ανταγωνισμοί και γεωοικονομικά συμφέροντα… ο νοών νοείτω.
Η Ελλάδα για να μην αιφνιδιάζεται διαρκώς αφενός πρέπει να αρχίσει να “διαβάζει” το περιφερειακό κ διεθνές περιβάλλον μέσω δομών εθνικής ασφάλειας αφετέρου να σταματήσει αυτή την ακατανόητη άνευ όρων στήριξη στους πάντες άνευ ανταλλάγματος.
Φυσικά αυτό συνάδει και με αύξηση των συντελεστών ισχύος της χώρας σε όλα τα επίπεδα.
Πληρώνουμε ακριβά κ θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε αν δεν αλλάξουμε όλες μας τις αβελτηρίες κ παραλείψεις της προβληματικής νοοτροπίας της ύστερης Μεταπολίτευσης.
ΥΓ1: Mια ματιά στα policy reports των κορυφαίων ισπανικών think tanks θα αρκούσε για να μην αιφνιδιαστούμε ξανά..
Ήδη από τον Αύγουστο το CDTI και το Tübitak ανέλαβαν πρωτοβουλία για κοινά projects έως τις 3 Νοεμβρίου. Προς τι η έκπληξη λοιπόν?
ΥΓ2: Θα πρότεινα σε κάποιους που αρέσκονται σε συνάφεια πολιτικοκοινωνικού υποβάθρου Ισπανίας- Τουρκίας, να ανατρέξουν στη σχέση των Σοσιαλιστών της Ισπανίας με την τουρκική ελίτ επί εποχής Οζάλ.
Θα διαπιστώσουν τον θερμό πολιτικό εναγκαλισμό Φελίπε Γκονζάλες- Τουργκούτ Οζάλ και πως ξεκίνησε επί της η ουσίας η διμερής συνεργασία Ισπανίας -Τουρκίας.
Περισσότερα άρθρα από τον Κωνσταντίνο Λαμπρόπουλο:
ΑΠΟΨΕΙΣ – ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ
