Γράφει ο Ηλίας Αναγνωστάκης
Λομβαρδοί πεζοί εμπλέκονται με Σελτζούκους και Τουρκομάνους προσπαθώντας να προστατεύσουν αμάχους Σταυροφόρους, Μερζιφούντα, σύνορα Παφλαγονίας-Πόντου, 20 Αυγούστου 1101:
Κυκλωμένοι απο 50.000 Τούρκους, οι 50.000 Λομβαρδοί και Βόρειοι Γάλλοι, τρελαμένοι απο τη δίψα και διαιρεμένοι σε πέντε(!) φάλαγγες, στην κυριολεξία σφαγιάστηκαν.
Μετά απο τέσσερις μέρες συνεχών συγκρούσεων, και παρ’οτι οι Τουρκοι έχασαν πάνω απο 10.000 άνδρες, μόλις 3.000 Λομβαρδοί και Γάλλοι (στην συντριπτικη τους πλειοψηφία ιππείς) διέφυγαν στήν Σινώπη του Πόντου, ενω πίσω 40.000 Λομβαρδοί και Βόρειοι Γάλλοι γέμισαν με τα πτώματα τους “πεδιάδες”.
Το στρατόπεδο των σταυροφόρων έγινε λίμπα απο τους Τουρκομάνους, ιερείς σφαγιαστήκαν την ώρα της Θείας Κοινωνίας, ενώ πάνω απο 7.000 γυναικόπαιδα και αμάχοι αιχμαλωτίστηκαν και εξαφανίστηκαν για πάντα.
Ήταν η μεγαλύτερη ήττα των Δυτικών σε απόλυτους αριθμούς στην Ιστορία των Σταυροφοριών.
Ακολουθούν:
- η Δαμιέττα/ Ελ Μανσούρα στην Αίγυπτο (17.000 νεκροί, 7.000 αιχμάλωτοι) το 1250 ,
- η μαχη του Δορυλαίου (15.000 Γερμανοί νεκροί-1147),
- η μάχη του Όρους Κάδμου στη Πισιδία (14.000 Γάλλοι νεκροί- 1η Ιανουαριου 1148) και
- το Χαττίν (12.000 νεκροί, 4.000 αιχμάλωτοι) στην Παλαιστίνη το 1187.
Περιττό δε να ειπωθεί, οτι οι Μουσουλμάνοι (Σελτζούκοι, Ντανισμεντίδες, Τουρκομάνοι, άλλοι Τούρκοι, Αγιουβίδδες, Κούρδοι, Σύροι, πάσης φύσεως Άραβες, Αιγύπτιοι) είχαν συνολικά πενταπλάσιες απώλειες, αλλά στήν ουσία οι Σταυροφορίες ήταν μια τρύπα στο νερό, αφού το Τουρκικό φράγμα στην κεντρική Μικρά Ασία και παρυφές της Δυτικής, έμεινε αδιαπέραστο για τους Δυτικους, παρα τις τρομερές απώλειες των Τούρκων.
Μια απόλυτη καταστροφή.
