Καινά Δαιμόνια…

Λίγες δυσάρεστες σκέψεις που με απασχολούν προσφάτως, μετά από 25 χρόνια ενασχόλησης με το στράτευμα
Γράφει ο Νικόλαος Λαδιανός
δημοσιογράφος στην ΕΡΤ 3
Λοιπόν, λυπάμαι για αυτό που θα πω. Και ίσως δεν ήθελα να το αποδεχθώ τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για διαπιστώσεις με απόλυτη συναίσθηση. Αλλά και διαπιστώσεις που μου προκαλούν βαθιά θλίψη:
Δυστυχώς, παρατηρώ πλέον δομές, κανονισμούς και θεσμικές καταστάσεις των Ενόπλων Δυνάμεων να εξελίσσονται σε ξέφραγο αμπέλι.

  • Ανώτατοι (ενεργοί ή απόστρατοι) που -σε αρκετές περιπτώσεις- αλληλοκατηγορούνται και κουτσομπολεύονται σαν Κατίνες…
  • Αμφισβητούμενοι νέοι θεσμοί και πρόσωπα να εντάσσονται σε μια καινοφανή, διαλυτική, συνδικαλιστική μεθοδολογία…
  • Φωτογραφίες και βιντεάκια, που μπαινοβγαίνουν εντός κι εκτός μονάδων…
  • Υπερβολή και κατάχρηση της αυτοπροβολής σε κάθε μορφής social media από στελέχη που αυτο-απαξιώνονται καθημερινά…
  • Στελέχη, που καθημερινά παρασύρονται από τις “σειρήνες” διαφόρων μέσων και ανθρώπων, οι οποίοι εμφανίζονται ως “δημοσιογραφούντες” ή “δημοσιολογούντες”…
  •  Άμεση ή έμμεση, αλλά σαφής, δημόσια πολιτικοποίηση πολλών και ξεκάθαρη προβολή ακραίων ιδεών ή και επιδιώξεων. Πιστεύω πως δεν ταιριάζει στον στρατιωτικό να συμπεριφέρεται ως “αγανακτισμένος”…
Ανέφερα ορισμένα από τα σημεία των καιρών.
Είναι κρίμα, διότι τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων, στην πλειονότητά τους, τα τελευταία χρόνια, έχουν αξιοπρόσεκτη μόρφωση και καλλιέργεια.
Ξέρω πως πολλοί φίλοι θα στενοχωρηθούν.
Αλλά πρέπει, όσο προλαβαίνουμε, να επικρατήσει στο στράτευμα η απαραίτητη πειθαρχία, σύνεση και αυτοσυγκράτηση.

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ