Προγραμματισμένο ραντεβού για βίαιες ενέργειες και παθιασμένη οργή κατά της εξουσίας ΔΕΝ πάνε μαζί.
Γράφει ο Γιάννης Παρασκευάς, Συνταγματάρχης ε.α.
Γενικά είμαι υπέρ της τήρησης της τάξης και της εύρυθμης λειτουργίας της κοινωνίας και των θεσμών. Παρ’ όλα αυτά, μπορώ να κατανοήσω, ότι κάποιοι δεν είναι ικανοποιημένοι από μια κατάσταση κι επιθυμούν να το εκφράσουν, ακόμη και με τρόπο ακραίο, αναρχικό, βίαιο, αντιδημοκρατικό, παθιασμένο.
Ε, λοιπόν, προγραμματισμένο ραντεβού για βίαιες ενέργειες και παθιασμένη οργή κατά της εξουσίας ΔΕΝ πάνε μαζί.
Πχ. Κίτρινα γιλέκα. Ένα αυθόρμητο κίνημα που ξεκίνησε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χωρίς ξεκάθαρη ηγεσία, με κοινό παρανομαστή την οργή κατά της αύξησης των τιμών, κυρίως των καυσίμων. Βγήκαν στους δρόμους, σπάνε, καίνε, συγκρούονται με την αστυνομία, ουρλιάζουν, επί σειρά ημερών. Μία, δύο, τρεις; Περισσότερες; Υποθέτω, για όσο καιρό αντέξουν. Μέχρι να κοπάσει η οργή τους ή να μην αντέχουν άλλο ξύλο.
Σίγουρα όμως, δεν κλείνουν ραντεβού με τα γαλλικά ΜΑΤ, κάθε 17 Νοέμβρη, 6 Δεκέμβρη και 2-3 άλλες φορές το χρόνο, αποκλειστικά σε συγκεκριμένη περιοχή, όχι με αληθινή πρόθεση να συγκρουστούν, αλλά απλώς και μόνο να δημιουργήσουν θόρυβο κι αναταραχή, εκτοξεύοντας μολότοφ από απόσταση εκ του ασφαλούς και τρέχοντας μετά στην ασφάλεια του βλακώδους πανεπιστημιακού ασύλου.
Αυτό δεν είναι πραγματική θέληση για σύγκρουση. Στα νιάτα μου το λέγαμε … Αμπάριζα! Κι ήταν παιχνίδι για 8χρονα.
Αλήθεια ρε μάγκες, τις υπόλοιπες 360 ημέρες του χρόνου, πού ακριβώς είστε; Τι κάνετε; Δουλεύετε; Τα ξύνετε; Είστε άνεργοι και ψάχνετε για δουλειά; Ή απλώς απολαμβάνετε την πρέζα ή ακόμα καλύτερα την κόκα που σας εξασφαλίζουν τα πατρικά έσοδα;
Γιατί δεν μου φαίνεται να έχετε πρόβλημα όλο το χρόνο, αλλά μόνο συγκεκριμένες ημερομηνίες.
Τελικά είστε ανάξια πιόνια. Δειλοί, κότες κι ανάξιοι για πραγματική σύγκρουση. Σας χρησιμοποιούν και το χαίρεστε. Δεν σας κάνει εντύπωση, ότι όλα συμβαίνουν σε μια συγκεκριμένη περιοχή; Μόνο εκεί υπάρχει πρόβλημα;
Ή όπως κάποιος, (που φαίνεται να γνωρίζει) πριν λίγο καιρό μου έλεγε, ότι απλά πολλοί είναι εκείνοι που έχουν συμφέρον μια περιοχή να είναι ουσιαστικά απροσπέλαστη για τις δυνάμεις της αστυνομίας; ‘Ένας χώρος, όπου τις υπόλοιπες 360 ημέρες του χρόνου, στην περιοχή αυτή ανίερες συναλλαγές και συμμαχίες, λαδώματα, καρφώματα και ρουφιανιές λαμβάνουν χώρα, από πολιτικούς, επιχειρηματίες, πολιτευτές, νονούς, πράκτορες και πάσης φύσεως εγχώριους ή ξένους αξιωματούχους, χωρίς κανείς να επεμβαίνει σε αυτήν την no man’s land…
