Από την αρθρογραφία του πρωθυπουργού των Ιμίων Κωνσταντίνου Σημίτη (για τους έχοντες καλή μνήμη εκείνου που ευχαρίστησε την κυβέρνηση των ΗΠΑ στην Ελληνική Βουλή για τη συνδρομή τους να μη γίνει πόλεμος) ξεκίνησε μια συζήτηση που έφερε στο φως πολλά και διάφορα.
Ανέδειξε για μια ακόμη φορά την πλήρη έλλειψη ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ στα πλαίσια της δεδομένης κατάστασης με την Τουρκία. Φτιάξαμε πολλά τηλεοπτικά παράθυρα με αναλυτές παντός είδους, ειδικούς του πολέμου και της ειρήνης και απίστευτους πολιτικούς που στο βωμό των εκλογών δε είχαν κανένα πρόβλημα να εκφράσουν πολλές ηλίθιες, επικίνδυνες και αστήριχτες απόψεις. Αυτά όλα είναι γεγονότα που δεν μπορούν να παραγνωριστούν.
Επισήμως είχαμε ένα ΚΥΣΕΑ το οποίο “έβγαλε” δηλώσεις του απερχόμενου σε κάθε περίπτωση πρωθυπουργού, αντιδράσεις από την ΕΕ και τις ΗΠΑ εναντίον της Τουρκίας και “τσαμπουκάδες” από την Τουρκική πλευρά χωρίς καμία αίσθηση της πραγματικότητας.
Δε θα μπούμε στη λογική της πολεμολατρείας, των ενδελεχών και εν πολλοίς βλακωδών αναλύσεων και των λοιπών εκπληκτικών γεγονότων, προεκλογικού χαρακτήρα, των οποίων γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες. Αντίθετα θα θέσουμε μερικά ερωτήματα, έτσι για να απαντήσει ο κάθε αναγνώστης με το δικό του τρόπο.
Ο πόλεμος έχει απώλειες για κάθε πλευρά, σε όλα τα επίπεδα, σε ανθρώπινο δυναμικό, σε οικονομία, σε κοινωνία, σε πολιτικό, αλλά κυρίως κανείς δε μπορεί να προδικάσει το νικητή και το νικημένο, πολλώ δε μάλλον να εκτιμήσει από πριν τις πιθανές απώλειες. Ποιόν θα βόλευε ένας πόλεμος στο Αιγαίο; Την Ελλάδα, την Τουρκία, τις ΗΠΑ, τη Ρωσία ή την ΕΕ;
Γιατί αυτός ο σκυλοκαβγάς στην ΑΟΖ της Κύπρου; Έχουμε κάνει κάποιο λάθος στην πολιτική μας σχετικά με τη διαχείριση της όλης κατάστασης, έχουμε βάλει στο παιχνίδι λάθος παίκτες και με τρόπο που κάνουμε την Τουρκία ν’ αντιδρά με αυτόν τον τρόπο; Ή μήπως χτυπάμε το σαμάρι για να πονέσει το γαϊδούρι;
Το πολιτικό μας σύστημα, όχι μόνο η κυβέρνηση, είναι σε θέση να διαχειριστεί μια κρίση στο Αιγαίο (δε μιλάμε για την Κύπρο) ή το πιο πιθανό είναι να έχουμε Ίμια σε νέα και πιο περίπλοκη έκδοση;
Γιατί συνεχίζουμε να παίζουμε προεκλογικά παιχνιδάκια με φόντο κρίσιμες εθνικές καταστάσεις και επικίνδυνα εθνικά ζητήματα; Πότε θα βάλουμε μυαλό, αν βάλουμε, σχετικά με το ότι κανένα εθνικό θέμα δεν είναι πεδίο προεκλογικής προπαγάνδας;
Διαθέτουμε και σε τι βαθμό ικανές Ένοπλες Δυνάμεις με προσωπικό, υλικό και μέσα που να μπορούν να εγγυηθούν τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Κύπρο εδαφική ακεραιότητα και είμαστε έτοιμοι ως κοινωνία να θυσιάσουμε τους νέους μας για να προασπίσουμε το Κράτος μας;
Και τελικά, ποιοι είναι οι στόχοι μας ως Κοινωνίας, Κράτους και Έθνους; Τι θέλουμε από τους εαυτούς μας, πως το θέλουμε και τι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε για να το πετύχουμε; Έχουμε ακόμα ιδεολόγους ή αποφασίζουμε με μόνο γνώμονα την τσέπη μας και το βραχυπρόθεσμο συμφέρον μας; Μπορούμε να λειτουργήσουμε συλλογικά και να στηρίξουμε την κοινωνία ή όχι;
Να περιμένουμε απαντήσεις ή δε χρειάζεται;
