Της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου , Ιστορικού- Διεθνολόγου *
Όλα τα κράτη που είχαν και έχουν συνεργασία με την έννοια των οικονομικών συμβολαίων και συμβάσεων με τη Ρωσία, είναι φυσικό ότι βρήκαν και θα βρουν στο “οικονομικό κατεστημένο” τους τις συνέπειες σε μεγαλύτερο βαθμό από ό, τι οι χώρες που συνεργάζονταν μαζί της σε πολυμερές επίπεδο, δηλαδή κυρίως μέσω των Διεθνών Οργανισμών.
Αν και είναι γνωστό, νομίζω ότι είναι καλό να επαναλάβουμε κάτι. Τα κράτη έχουν το δικαίωμα να ρυθμίζουν μονομερώς ή πολυμερώς τις διεθνείς, οικονομικές τους σχέσεις. Και τι εννοούμε με αυτό; Ότι μία χώρα μπορεί σε πολυμερές επίπεδο, ούσα μέλος ενός Διεθνούς Οργανισμού ή ενός διεθνούς μηχανισμού, πχ G7 ή G20, να λειτουργήσει μέσω αυτού, ωστόσο παράλληλα κανείς δεν την εμποδίζει να λειτουργήσει μονομερώς, συνάπτοντας ως κράτος τις οικονομικές, εταιρικές του σχέσεις. Συνήθως και το πιο πιθανό καθίσταται, ότι τα κράτη λειτουργούν ταυτόχρονα σε πολυμερές και μονομερές επίπεδο.
Όμως το θέμα είναι, τι γίνεται, όταν αναγκάζονται να λειτουργήσουν ή επιδιώκουν να λειτουργήσουν μόνο σε μονομερές επίπεδο;
Αυτήν την στιγμή, η Ρωσία μέσω των κυρώσεων και της οικονομικής απομόνωσης που υφίσταται, αναγκάζεται ή θα αναγκαστεί (αν και ήδη είναι από τα κράτη που “τιμά” ιδιαίτερα το μονομερες οικονομικό σύστημα, γιατί είναι και ένας τρόπος επίδειξης ισχύος) να συνάψει οικονομικές συμβάσεις, ώστε να μπορέσει να “επιβιώσει”.
Είδαμε ότι πολλά κράτη του ευρωπαϊκού περιβάλλοντος είναι απρόθυμα να επιβληθούν περαιτέρω κυρώσεις στο ρωσικό κράτος για τη συμπεριφορά του στην Ουκρανία, και δεν είναι μόνο το ζήτημα της επισφάλειας από τα ενεργειακά προϊόντα, αλλά εξαιτίας της διμερούς συνομολόγησης συμβολαίων /συμβάσεων στη βάση νευραλγικών τομέων και κυρίως των τομέων της Οικονομίας που έχουν ήδη συνομολογήσει.
Όσες συνέπειες θα έχει η Ρωσία με την επαναφορά της στους διεθνείς μηχανισμούς που είναι μέλος, τόσες και ίσως περισσότερες βιώνουν αυτήν την στιγμή σε εσωτερικό, οικονομικό επίπεδο τα κράτη που έχουν συνάψει συμφωνίες σε στρατηγικούς τομείς της Οικονομίας και του Εμπορίου με τη Ρωσία.
Η Ρωσία αυτό που θα “υποστεί”, όταν θα επανέλθει στο διεθνές οικονομικό “γίγνεσθαι”, είναι ότι θα πρέπει να διαχειριστεί τις συνέπειες μίας τέτοιας επαναφοράς με βάση του εσωτερικού δικαίου της αυτήν την φορά, δηλαδή ακόμα και την αναθεώρησή του στο σκέλος Εμπόριο και Οικονομία.
Απλά πρέπει να πούμε κάτι, ότι είναι τελείως ανεδαφικό να πιστεύεται ότι η Ρωσία μετά την Κρίση στην Ουκρανία δεν θα επανέλθει στο πρότερο “οικονομικό καθεστώς” της, δηλαδή στο πολυμερες περιβάλλον, καθώς τα ίδια τα κράτη (και αναφερόμαστε λχ και κυρίως στα ευρωπαϊκά) που ήδη έχουν συνομολογήσει συμφωνίες μαζί της στο Εμπόριο και την Οικονομία, θα την επαναφέρουν με ταχύτατους ρυθμούς, καθώς αυτήν την στιγμή βιώνουν σε ίδιο, αν και μπορεί σε μεγαλύτερο μέγεθος, τις συνέπειες του ουκρανικου πολέμου σε εσωτερικό, οικονομικό επίπεδο, απλά επειδή είναι τα περισσότερα εξ αυτών μέλη σε Διεθνείς Οργανισμούς και Ενώσεις υφίσταται μία απορρόφηση των τεράστιων κραδασμών.
Όμως οι κραδασμοί αυτοί υφίστανται και μάλιστα σε σημείο, που την επόμενη μέρα από τη λήξη του Πολέμου, θα φανεί σε εσωτερικό, οικονομικό επίπεδο το “μάρμαρο που πλήρωσαν”. Και τότε το τσουναμι που βίωσε ο Κόσμος με τους Lehmann Brothers το 2008, θα θεωρείται ότι απλά ήταν ένα “πρώτο πείραμα” μετά από αυτό του 1929, και ένα ενδιάμεσο πλήγμα από αυτούς τους κραδασμούς που θα βιώσουν οι Κοινωνίες σε διεθνές επίπεδο μετά τη λήξη του Πολέμου στην Ουκρανία (καθώς ας μην ξεχνάμε ότι έρχεται ταυτόχρονα με την πανδημία).
Περισσότερα άρθρα από την Άννα Κωνσταντινίδου:
*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός – Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα ΑΠΘ (Νομικής Σχολής και Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ), Εξωτερική Συνεργάτιδα της Ανώτατ
