Μαυροκαραβίτες: Μια σελίδα δόξας της προεπαναστατικής Ελλάδας

Οι Μαυροκαραβίτες, οι αδούλωτοι στεριανοί Έλληνες, που κατέφυγαν στη θάλασσα, αποδείχθηκαν φοβεροί αντίπαλοι για το οθωμανικό ναυτικό.

Μέσα από τις φλόγες της Γαλλικής Επανάστασης δημιουργήθηκε μια νέα ευρωπαϊκή πραγματικότητα, στην οποία όμως δεν φαινόταν να υπάρχει θέση για την Ελλάδα.

Στο πλαίσιο των ανταγωνισμών τους, οι ευρωπαϊκές δυνάμεις, φλερτάριζαν με τους Τούρκους. Έτσι αρχικώς η Ρωσία βρέθηκε σύμμαχος των Τούρκων.

Στη συνέχεια ο Ναπολεών ανέλαβε τον ρόλο του προστάτη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το 1806 ξέσπασε νέος ρωσοτουρκικός πόλεμος.

Ο Ρώσος ναύαρχος Σενιάβιν κατέπλευσε τότε στη Μεσόγειο και επιχείρησε να ξεσηκώσει τους Έλληνες.

Δεν το κατόρθωσε όμως και περιορίσθηκε στην συγκρότηση δύο ελληνικών ταγμάτων στα Επτάνησα, στο πρώτο ελεύθερο τμήμα ελληνικής γης, την «Ιόνιο Πολιτεία», για τη συγκρότηση της οποίας βοήθησε αφάνταστα ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε’.

 




 

Στο μεταξύ οι Γάλλοι διήγειραν τον Αλή πασά κατά της Ιονίου Πολιτείας, η οποία βρισκόταν υπό την «προστασία» της Μ. Βρετανίας. Οι τουρκαλβανοί του Αλή λεηλάτησαν την Πρέβεζα και τη Βόνιστα, αλλά αποκρούστηκαν στη Λευκάδα, την άμυνα της οποίας διεύθυνε ο Ιωάννης Καποδίστριας.

Μετά τη νίκη στη Λευκάδα πολλοί οπλαρχηγοί που είχαν καταφύγει στα Επτάνησα επέστρεψαν στη Ρούμελη και ενώθηκαν με τον περίφημο κλέφτη Κατσαντώνη και τον Σουλιώτη αρχηγό Κίτσο Μπότσαρη.

Την ίδια ώρα και η Υδραίοι κήρυσσαν επανάσταση και άρχιζαν επιθέσεις κατά των Τούρκων.

Την ίδια περίπου εποχή ο περίφημος αρματολός Νικοτσάρας, έχοντας νικήσει τον στρατό του Αλή πασά, αποφάσισε να συγκροτήσει και πολεμικό στόλο.

Με ορμητήριο τον Πλαταμώνα συγκρότησε πειρατικό στόλο με τον οποίο τρομοκρατούσε τους Τούρκους.

Φρόντισε μάλιστα να διαδώσει ότι δεν πολεμά κατά του σουλτάνου αλλά κατά του τυραννικού Αλή. Πιεζόμενος όμως από τους εχθρούς, ο Νικοτσάρας δέχθηκε την παράτολμη πρόταση των Ρώσων να κινηθεί από την Κατερίνη στη Μολδοβλαχία(!).

 




 

Στις 23 Ιουλίου 1806 ο Νικοτσάρας με 550 άνδρες άρχισε την επική του πορεία προς τη σημερινή Ρουμανία. Κατόπιν σειρά μαχών ο Νικοτσάρας έφτασε ως το Νευροκόπι. Από εκεί καταδιωκόμενος από 15.000 Τούρκους στράφηκε ξανά προς νότο και βρήκε καταφύγιο στο Άγιο Όρος. Από εκεί πέρασε με 180 άνδρες του στη Σκόπελο.

Η ειρήνη του Τιλσίτ, το 1807, έθεσε τέρμα στον ρωσοτουρκικό και στο γαλλορωσικό πόλεμο. Οι Έλληνες δεν είχαν συμμετάσχει στον πόλεμο και έτσι είχαν αποφύγει τις σφαγές. Οι Υδραίοι μόνο που είχαν επαναστατήσει συγχωρέθηκαν, μετά την καταβολή πολυτίμων δώρων στον σουλτάνο.

Ο πόλεμος όμως μεταξύ κλεφταρματολών και Αλή συνεχιζόταν. Θύμα του ήταν και ο ήρωας Κατσαντώνης, ο οποίος καταδικάστηκε σε θάνατο δια θρυμματισμού των οστών. Ο Αλή εξαπέλυσε μεγάλη επίθεση κατά των αρματολών Ολύμπου και Βάλτου. Οι Έλληνες πολέμησαν ηρωικά, αλλά τελικά αναγκάστηκαν να συμπτυχτούν και να καταφύγουν τελικά στη Σκιάθο. Εκεί, με επικεφαλής τον Ιωάννη Σταθά, τον Νικοτσάρα και τον Ρομφέη, συγκρότησαν στόλο.

 




 

Τα δε πλοία τους, όπως και τις φορεσιές των ναυτών τα έβαψαν μαύρα, και για αυτό ονομάστηκαν «μαυροκαραβίτες». Μαζί τους πολέμησε για ένα διάστημα και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.

Το 1808 ο «μαύρος» στόλος έφτασε να αριθμεί 70 πλοία, κυρίως γαλιότες. Χωριζόταν σε επτά «ταϊφάδες», όπως και οι κλέφτικες ομάδες, κάθε ένας εκ των οποίων είχε και ξεχωριστό όνομα – π.χ. ταϊφάς «Ολύμπου», «Βάλτου», «Μωρία» «Ρούμελης», «Άσπρης Θάλασσας» (Αιγαίου), «Σκίαθου», «Κασσάνδρας» κ.λ.π. Η δε σημαία του «μαύρου» στόλου ήταν η σύγχρονη ελληνική, η γαλανόλευκη.

Ο σουλτάνος επιχείρησε να διαλύσει τον «μαύρο» στόλο. Το ναυτικό του όμως ηττήθηκε στα ανοιχτά του Αγίου Όρους με αποτέλεσμα να ζητήσει ανακωχή. Με τη συμβολή του πατριάρχη, ο σουλτάνος αμνήστευσε τους Έλληνες και τους επέτρεψε να επιστρέψουν ανενόχλητοι στα αρματολίκια τους.

 




 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ