Του Κωνσταντίνου Θ. Λαμπρόπουλου, Ανώτερου Στρατηγικού Αναλυτή, Εταίρου του Κέντρου Μελετών Ασφάλειας της Γενεύης
Μία από τις καθοριστικές μάχες της παγκόσμιας ιστορίας είναι αναμφίβολα η Μάχη του Τευτοβούργιου Δρυμού το 9.Μ.Χ στη περιοχή της νότιας Σαξονίας βορειοανατολικά του Osnabrück.
Τρεις Ρωμαϊκές λεγεώνες υπό την ηγεσία του Publius Quintilius Varus, η ΧVII η XVIII και η XIX και τα βοηθητικά τμήματά τους 6 κοόρτεις και 3 ίλες ιππικού ( alae) , σφαγιάστηκαν από τις ενωμένες γερμανικές φυλές των Χερούσκων των Χάττων και των Μάρσων υπό την υγεσία του εκρωμαϊσθέντος Γερμανού φύλαρχου των Χερούσκων, τον Αρμίνιο.
Ο Αρμίνιος καθώς υπηρετούσε ως praefectus στις ίλες του ρωμαϊκού ιππικού, έχοντας συνεπώς επίγνωση της απαράμιλλης ισχύος της ρωμαϊκής λεγεώνας σ ανοικτό πεδίο, στόχευσε την αδυναμία της.
Επέλεξε εκείνος ως πεδίο της μάχης ένα στενό δρόμο που εκτεινόταν 20 μίλια μέσα στο δάσος για να εξολοθρεύσει την ρωμαϊκή εμπροσθοφυλακή αρχικά και να επιφέρει πλήγματα τμηματικά σ όλη τη γραμμή του μετώπου, επιτιθέμενος με πολλαπλάσιες δυνάμεις σε κατακερματισμένα ρωμαϊκά τμήματα..
Αν οι λεγεώνες κατόρθωναν να βγουν απ’ το δάσος τους περίμενε δεύτερη παγίδα. Έχοντας να διασχίσουν ένα λασπωμένο έδαφος θα δέχονταν επίθεση από απόσταση με βέλη και ελαφρά ακόντια από τον λοφίσκο που δέσποζε στην άκρη του δρυμού…ο λόφος ονομαζόταν Kalkriese και οχυρώθηκε με πασσάλους από τον Αρμίνιο ώστε να αντέξει τα κύματα επιθέσεων που θα εξαπέλυαν οι απεγνωσμένοι Ρωμαίοι λεγεωνάριοι..
Όπερ και εγένετο… Τα κατακερματισμένα ρωμαϊκά τμήματα δέχονταν βροχή επιθέσεων χωρίς να δύνανται να ανταποδώσουν καθώς ο στενός δρόμος είχε μπλοκαριστεί από κορμούς δέντρων και δεν υπήρχε δυνατότητα ελιγμού.. Οι επιζήσαντες στο δάσος μόλις βγήκαν στο ξέφωτο δέχθηκαν νέα επίθεση και προσπάθησαν να σπάσουν τον κλοιό χωρίς αποτέλεσμα.. Ο Βάρος αυτοκτόνησε για να μην πιαστεί αιχμάλωτος και οι λεγεώνες συνετρίβησαν ενώ απωλέσθησαν και οι 3 αετοί τους στα χέρια των βαρβάρων.
Οι γερμανικές φυλές κατακρεούργησαν τους Ρωμαίους εναπομείναντες κρεμώντας πολλά πτώματα επιδεικτικά στα δέντρα…
Ο Αρμίνιος αναδείχθηκε στον πρώτο μεγάλο ηγέτη που προσπάθησε να ενώσει τα γερμανικά φύλα και σε στρατιωτική ιδιοφυία.
Το σοκ για την Ρώμη ήταν τεράστιο.. Η μάχη του Τευτοβούργιου Δρυμού ονομάστηκε απ τους Ρωμαίους ιστορικούς (Cladis Variana)..η καταστροφή του Βάρου.
Ο Σουετόνιος περιγράφει πως ο Οκταβιανός Αύγουστος σε κατάσταση απελπισίας αναφωνούσε διαρκώς το περίφημο: Quintili Vare, legionis redde, ήτοι Κουιντίλιε Βάρε, δώσε μου πίσω τις λεγεώνες μου..
Οι αριθμοί των συγκεκριμένων λεγεώνων ουδέποτε αποκατάστάθηκαν στον ρωμαϊκό στρατό.
Το γεγονός αποτέλεσε ιστορικό ορόσημο καθώς η στρατηγική επίπτωση από την έκβαση της μάχης, ήταν καταλυτική για το ρωμαϊκό imperium στη Magna Germania, το οποίο σταμάτησε ανατολικά του Ρήνου και δεν επεκτάθηκε πέρα απ το συγκεκριμένο όριο.
Οι Ρωμαίοι στρατηγοί Δρούσος ο πρεσβύτερος και Γερμανικός αποκατέστησαν την ρωμαΐκή τάξη και το κύρος της Ρώμης κατανικώντας τον Αρμίνιο και τις γερμανικές φυλές τα επόμενα χρόνια..
Εντούτοις ο Αρμίνιος δεν ξεχάστηκε στις γερμανικές ιστορικές αναφορές και χρησιμοποιήθηκε ως πρότυπο στο πλαίσιο της γερμανικής ενοποίησης τον 19ο αιώνα.. Ιδιαίτερη επιρροή της ιστορίας του Αρμινίου υπήρξε στις περιοχές της Πρωσίας και της Σιλεσίας..
ΥΓ: Παραθέτω ένα clip trailer από το Barbarians για την ιστορία του Αρμινίου το οποίο αποτυπώνει τη μάχη του Τευτοβούργιου Δρυμού με τον πληρέστερο τρόπο:
Περισσότερα άρθρα από τον Κωνσταντίνο Λαμπρόπουλο:
ΑΠΟΨΕΙΣ – ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ
