Τα οικονομικά δεδομένα που υπάρχουν στην χώρα καλούν για αποφάσεις σε ότι έχει να κάνει με τα Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη τα γνωστά μας και ως UAV
Οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας καλούνται με συρρικνωμένους προϋπολογισμούς να εποπτεύσουν όχι μόνο για αμυντικούς λόγους αλλά και για ανθρωπιστικούς τα σύνορα μας.
Στο οπλοστάσιο τους διαθέτουν μια σειρά Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών εκ των οποίων όπως προκύπτει από την τελευταία τιμολόγηση που έγινε για το κόστος χρήσης τους ανά ώρα τα UAV του Στρατού έχουν το υψηλότερο κόστος χρήσης το οποίο είναι μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις πολλαπλάσιο των μεταφορικών ελικοπτέρων και αεροσκαφών των Ε.Δ.
Από την άλλη υπάρχει στις ΕΔ και UAV με μειωμένο κόστος ανά ώρα όμως και αυτό απέχει πολύ από το να διεκδικήσει την θέση του φθηνότερου ιπτάμενου μέσου συγκρινόμενο με ελικόπτερα και α/φ του Στρατού και της Π.Α.
Στα Επιτελεία υπάρχουν σκέψεις για ανανέωση του Στόλου των UAV με φθηνότερα (κόστος χρήσης) όμως εδώ μπαίνει το ερώτημα του πως θα καλυφθεί το κόστος αγοράς τους όταν άλλα λεφτά δεν υπάρχουν στο ΥΠΕΘΑ ειδικά μετά τα προγράμματα – μαμούθ των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας και των F-16.
Οι παλιότεροι ίσως βέβαια να θυμούνται πως είχαν γίνει βήματα για ανάπτυξη ελληνικού UAV με φθηνό κοστολόγιο παραγωγής και αυτό όμως δεν περπάτησε.
To ερώτημα βέβαια είναι τώρα τι κάνουμε. Η άποψη μας είναι πάντως πως λύση υπάρχει αρκεί να αφήσουν τα ελληνικά χέρια να δημιουργήσουν και σύντομα τα τούρκικα προγράμματα ΜΕΑ θα μοιάζουν με παιδικό παιχνίδι απέναντι στα δικά μας ΜΕΑ.
