Της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου , Ιστορικού- Διεθνολόγου *
Μπορούν να αναβιώσουν οι Αδέσμευτοι; Τυπικά το Κίνημα των Αδέσμευτων υπάρχει, ουσιαστικά όμως όχι. Και φυσικά να πούμε κάτι αυτονόητο στη βάση όσων θα αναπτύξουμε παρακάτω. Η Ελλάδα είναι χώρα της Δύσης, χώρα της Συμμαχίας και της ΕΕ και τίποτα δεν αλλάζει ως προς αυτό, γιατί οφείλαμε και οφείλουμε για τον πολιτισμό και την Ιστορία μας να ανήκουμε στους Ισχυρούς.
Από εκεί και ύστερα, γιατί ως χώρα οφείλουμε να συνδράμουμε, οι Αδέσμευτοι να επαναδιατυπώσουν αρχές και επιδιώξεις, ιδιαίτερα τη σημερινή εποχή, ακόμα και σε μία πιο εξελιγμένη βάση. Να σημειώσουμε ότι η πιο πρόσφατη Σύνοδος του Κινήματος διεξήχθη το 2011 στο Βελιγράδι (από εκεί που πρωτοξεκίνησε, άλλωστε).
Αυτήν την περίοδο μελετώ συγκεκριμένο αρχειακό υλικό που αφορά κράτη της Μέσης Ανατολής που η ελληνική παρουσία ήταν αισθητή, συγχρόνως δε επικεντρώνομαι και στις πολιτικο-διπλωματικές σχέσεις ενός “αγνώστου” για πολλούς, αν και θα έπρεπε να είναι “γνωστός”, καθώς είναι άκρως προβλέψιμος στη συμπεριφορά του, Αραβικού Κόσμου.
Δυστυχώς, ο Κόσμος αυτός αν και δεν μπόρεσε να ενωθεί κάτω από την ιδέα του Νασερισμού (που αποτέλεσε τη σύγχρονη μορφή του Παναραβισμού), ωστόσο είχε φανεί πως θα μπορούσε να είναι πιο δεκτικός σε ιδέες που “σεβόντουσαν” την αυθυπαρξία του ως αυτόνομες εθνικές οντότητες (κι όχι ως μία ενιαία εθνοτική- πολιτειακή οντότητα), απολαμβάνοντας στοιχεία που θα μπορούσαν να εναρμονιστούν ακόμα και με το ιδιαίτερο αξιακό υπόβαθρό του, που εν πολλοίς ήταν (και συνεχίζει να είναι) απότοκος της θρησκείας.
Ερχόμαστε στο σήμερα και το τώρα (και κυρίως εστιάζοντας στα Κράτη της ανατολικής περιφέρειας που είναι μέλη των Αδεσμεύτων) εκεί που πρέπει -ιδιαίτερα δε να επικεντρωθούμε – ακόμα και με απλό μπούσουλα τους Αδέσμευτους, είναι ότι οι Συμφωνίες του Αβραάμ μαζί με τους Αδέσμευτους θα πρέπει και είναι αναγκαίο να διαμορφώσουν ένα νέο Οργανισμό της Ανατολικής Περιφέρειας, καθώς εκτός από το Ισραήλ θα βάζει στη νέα δομή δυνάμεων, την Ινδία. Η Ινδία, ως γνωστόν, είναι ένα κράτος κλειδί στο γεωγραφικό περιβάλλον της, μια ανερχόμενη στρατιωτική δύναμη που αν και έχει αντίπαλο το Πακιστάν, παρόλα αυτά δεν έχει από τη Δύση τα νώτα της καλυμμένα στο βαθμό που θα έπρεπε.
Θα ήταν φενάκη να υποστηριχθεί, ότι ένας Οργανισμός, ο οποίος θα ήταν απότοκος του Κινήματος των Αδεσμεύτων και των Συμφωνιών του Αβραάμ δεν θα έφερε αντιδράσεις, πρώτες και καλύτερες από Ρωσία και Κίνα. Ακόμα δε, και από τις ΗΠΑ, καθώς η Τουρκία θα έμενε έξω από τον Οργανισμό αυτό. Και φυσικά ας επικεντρωθούμε σε κάτι, η Τουρκία θα είχε ακόμα πιο δυσχερή θέση, καθώς κάτω από ένα τέτοιο πλαίσιο, οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα τελείως απλοϊκά να το πούμε, θα απομειωνόντουσαν ως δυνάμεις, αφού, αφενός εκ των πραγμάτων, δεν μπορεί να αναπτυχθεί συμμαχικό περιβάλλον μεταξύ τους αφετέρου η Τουρκία θα ήταν μία μη χρήσιμη χώρα για τα συμφέροντά τους.
Ωστόσο το ζήτημα είναι, ότι η Ένωση δειλιάζει. Εδώ Ευρωστρατό αδυνατεί να δημιουργήσει.
Όμως η Ευρωπαϊκή Ένωση (και το έχουμε ξαναπεί) είναι αναγκαίο να σταματήσει να αποτελεί την θεραπαινίδα της Αμερικής, γιατί είναι σίγουρο, ότι θα “αποσυντεθεί”. και ιδιαίτερα μάλιστα με την ενεργειακή κρίση που βιώνει, μη έχοντας ενιαίο σχεδιασμό, αλλά και με τα ακροδεξιά κόμματα που λαμβάνουν όλο και μεγαλύτερα πατήματα στους ευρωπαϊκούς λαούς.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να επενδύσει στο μέλλον της και οφείλει στη βάση των ενεργειακών ζητημάτων που έχουν ανοιχτεί στη ΝΑ Μεσόγειο (με το bras de fer ΗΠΑ και Γαλλίας) με αφορμή την όδευση του αγωγού, που ο αγωγός αυτός πρέπει να είναι ο EastMed, ως ενιαία πολιτική οντότητα (επιτέλους) ο Θεσμός πρέπει για τα δικά του συμφέροντα να διαμορφώσει ή πιο σωστά να αναπλάσει τον θεσμικό επίγονο του Κινήματος των Αδεσμεύτων και των Συμφωνιών του Αβραάμ. Φανταστείτε τον χάρτη της περιοχής μας στη βάση ενός τέτοιου Οργανισμού.
Περισσότερα άρθρα από την Άννα Κωνσταντινίδου:
*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός – Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα ΑΠΘ (Νομικής Σχολής και Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ), Εξωτερική Συνεργάτιδα της Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και της Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)
