Τον τελευταίο καιρό οι σχέσεις της Άγκυρας τόσο με το ΝΑΤΟ όσο και με τις ΗΠΑ δεν είναι ιδιαίτερα θερμές. Τουναντίον, θα λέγαμε πως μάλλον βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού. Κάτι το πραξικόπημα κι ο Γκιουλέν, κάτι οι εμφανίσεις με στυλ Οθωμανού σουλτάνου του Ερντογάν, λίγο οι τεχνητές εντάσεις με τη συμμαχία και η συνεχιζόμενη πολιτική “ανεξάρτησίας” από την Τουρκία, δε δίνουν ευχάριστα μηνύματα.
Το ότι παίζει με τη φωτιά ο σουλτάνος το γνωρίζει καλά, γι’ αυτό φροντίζει να είναι σε απόσταση που ούτε καίγεται ούτε κρυώνει. Πρόσφατα ο πρώην SACEUR Ναύαρχος James Stavridis δήλωνε με άρθρο του πως η θέση της Τουρκίας είναι στο ΝΑΤΟ και τη δύση. Το άρθρο – μήνυμα αυτό είχε αποδέκτες τόσο στο εσωτερικό των ΗΠΑ όσο και την ίδια την Τουρκία.
Οι συνεχείς και ατυχείς πολλές φορές προσπάθειες του σουλτάνου να τρομάξει τη διεθνή κοινή γνώμη, δε φαίνεται να έχουν αποτέλεσμα καθότι η Συμμαχία δεν τον λαμβάνει σοβαρά υπόψιν. Σ’ αυτή την ιδιότυπη ρουλέττα που έχει επιλέξει να βάλει την Τουρκία, δε φαίνεται να ξέρει που θα “κάτσει η μπίλλια”. Κινείται περισσότερο διαισθητικά παρά λογικά και συστηματικά.
Από την πλευρά της η Ελλάδα έχει επιλέξει μια ψύχραιμη, σε βαθμό αναισθησίας, πολιτική με αποτέλεσμα να παίζει κι αυτή στην ίδια ρουλέττα, με κίνδυνο να έχει εκπλήξεις και μάλιστα δυσάρεστες. Ήδη η φιλανδοποίηση των Ιμίων έχει συντελεστεί, η Κυπριακή ΑΟΖ αμφισβητείται, το Αιγαίο είναι, ως συνήθως, πεδίο συνεχών παραβιάσεων κι εσχάτως έχουμε και ζόρια στον Έβρο. Η άτολμη και εν ολίγοις άπειρη και αλλοπρόσαλη στάση του Έλληνα πρωθυπουργού αυξάνει το ρίσκο να χάσουμε κεκτημένα.
Η επικοινωνιακή εκμετάλευση από την Τουρκία της, βλακώδους κατά τ’ άλλα, τακτικής του “μένω – φεύγω” από το ΝΑΤΟ, δεν έχει γίνει όπλο στα χέρια της Ελληνικής πλευράς, ως θα όφειλε. Αντίθετα, η ιδεοληπτική και μονόπαντη αντιμετώπιση της Συμμαχίας από μεγάλο μέρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν περνάει απαρατήρητη, όπως κάποιοι θέλουν να πιστεύουν.
Επειδή λοιπόν φαίνεται πως η ρουλέττα έχει αρχίσει να γυρίζει και ο κρουπιέρης – ΗΠΑ είναι έτοιμος να πετάξει τη μπίλλια, μήπως θα είχε η κυβέρνηση την ευγενή καλοσύνη να δείξει τα χαρτιά της και τη “συμπάθεια” της στη Συμμαχία; Ούτε λίγο ούτε πολύ το γεγονός ότι τα προβλήματα μας με την Τουρκία δεν είναι μεγαλύτερα, οφείλεται κατά κύριο λόγο στη συμμετοχή και των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ. Κι αυτή την πραγματικότητα οι Τούρκοι την έχουν εκτιμήσει δεόντως. Εμείς;
