Σαν σήμερα, στις 15 Σεπτεμβρίου 1825, οι κάτοικοι του χωριού Βρoνταμάς θανατώνονται σε ένα σπήλαιο το οποίο είναι Ιερός Ναός από το 1100 μ.Χ.
Ο Βρονταμάς είναι πεδινός οικισμός σε απόσταση 38 χιλ. από την Σπάρτη, της επαρχίας Λακεδαίμονος, Ν. Λακωνίας. Το Ολοκαύτωμα των Βρονταμιτών κατά τη διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων κατά των Οθωμανών (1821 – 1829) αποτελεί παράδειγμα ηρωισμού και αυτοθυσίας.
Το καλοκαίρι του 1825 στην προσπάθεια καταστολής της ελληνικής επανάστασης είχε εμπλακεί, κατόπιν συνεννοήσεως με την Υψηλή Πύλη, ο Ιμπραήμ Πασάς της Αιγύπτου, θετός υιός του ηγεμόνα της αφρικανικής χώρας, Μεχμέτ Αλή. Ο Ιμπραήμ, προκειμένου να εξαλείψει τις επαναστατικές εστίες της Πελοποννήσου όπου και αποβιβάστηκε το εκστρατευτικό του σώμα, κατέφυγε σε ενέργειες φθοράς εναντίον των ελληνικών πληθυσμών.
Στον αντίποδα, οι Έλληνες, οι οποίοι δεν διέθεταν στρατιωτική δύναμη ανάλογη του εχθρού, περιορίζονταν σε καταδρομικές επιχειρήσεις, κατά τα πρότυπα των παλαιότερων κλέφτικων τακτικών. Χαρακτηριστικές ήταν οι εξορμήσεις τους εναντίον των Αιγυπτίων σε Καστρί, Καστανιά, Γεωργίτσι, Λαγκάδα.
Ο Αιγύπτιος αρχιστράτηγος εφάρμοζε μεθόδους αθέτησης της αρχής της μπέσας, απευθύνοντας συχνά προτάσεις παράδοσης και εν συνεχεία δεν τηρούσε τις υποσχέσεις του για σεβασμό ζωής και τιμής και σκότωνε τους παραδιδόμενους Έλληνες. Με τον τρόπο αυτό πέτυχε να εξολοθρεύσει το σώμα του Κώστα Σουλιώτη, ο οποίος είχε εγκλωβιστεί, επικεφαλής 70 ανδρών, σε πύργο της περιοχής Τρίνησα.
Ακόμη, στο Κυπαρίσσι της Μονεμβασιάς, ο Ιμπραήμ αφού αιχμαλώτισε με παραπειστικές κινήσεις περί τους 700 κατοίκους που είχαν βρει κρυψώνα σε μια σπηλιά, διαχώρισε τους ικανούς για καταναγκαστική εργασία και τις νεότερες και ωραιότερες γυναίκες και κατέσφαξε τους υπολοίπους.
Το αποκορύφωμα της εγκληματικής δράσης του Ιμπραήμ αποτέλεσε η θυσία των 300 περίπου, κατοίκων του χωριού Βρονταμά, στην ίδια περιοχή. Οι τελευταίοι, είχαν αναζητήσει άσυλο στη βυζαντινή Μονή της Ζωοδόχου Πηγής που ήταν κτισμένη εντός σπηλαίου, κοντά στον ποταμό Ευρώτα. Βασισμένος σε πληροφορίες εντόπιων Τούρκων, ο Ιμπραήμ απέκλεισε την είσοδο της σπηλιάς και κάλεσε τους έγκλειστους να παραδοθούν, με τις γνωστές του υποσχέσεις.
Όταν εκείνοι, υπερήφανα, αρνήθηκαν, οι Αιγύπτιοι έσκαψαν ένα άνοιγμα στην οροφή του σπηλαίου και από εκεί έριξαν εντός της κοιλότητας, εμπρηστικές ύλες. Από την προκληθείσα πυρκαγιά στη Μονή σώθηκαν ελάχιστοι, οι οποίοι οδηγήθηκαν δέσμιοι στο Ναυαρίνο και μετά στάλθηκαν σαν σκλάβοι στην Αίγυπτο. Ένας άνδρας που κατάφερε να δραπετεύσει πριν τον απόπλου και δυο γυναίκες που μπόρεσαν να επιστρέψουν αργότερα στην Ελλάδα, ήταν οι μόνοι διασωθέντες.
Στην μνήμη των θυμάτων που βρήκαν φρικιαστικό θάνατο κάθε χρόνο γίνονται εορταστικές εκδηλώσεις.
