Του Κώστα Α. Λάβδα, Καθηγητή Ευρωπαϊκής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έπληξε τον πυρήνα της ειρηνικής συμβίωσης στη διεθνή κοινωνία: τον σεβασμό της εδαφικής και κυριαρχικής ακεραιότητας των υπαρχόντων κρατών.
Αντίστοιχα, οι κυρώσεις πρέπει να είναι σφοδρές και εκτενείς. Σε αυτά είμαστε σύμφωνοι – και ως μέλη μιας πολιτισμένης κοινωνίας και ως μέλη του ΝΑΤΟ και ως Ελλάδα που απειλείται από τη αναθεωρητική γείτονα (και σύμμαχο) Τουρκία.
Όπως όμως εξηγώ από την περασμένη εβδομάδα (βλ., μεταξύ άλλων, (From unwinnable war to reflective peace: the role of sanctions in the Ukrainian tragedy) και πιο πρόσφατα σήμερα νωρίς το πρωϊ από τις 8.15 στο ΣΚΑΪ- χρειάζεται ΑΜΕΣΑ μια στρατηγική εξόδου. Όχι μόνο για το “μετά” αλλά κυρίως για την ίδια την μετάβαση στη φάση της διαπραγμάτευσης.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι κυρώσεις πρέπει να είναι σαφές ότι αποτελούν χρήσιμο εργαλείο με συγκεκριμένη στόχευση:
Την παύση της σύγκρουσης και το πέρασμα στις διαπραγματεύσεις. Ούτε την αλλαγή καθεστώτος στο Κρεμλίνο ούτε την άμεση είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Τις εκθέσεις ιδεών για την “τιμωρία” της Ρωσίας (οι “έγκυρες” εφημερίδες έχουν γεμίσει τέτοιες εκθέσεις ιδεών) αφήστε τες και ξανασκεφτείτε τες μετά από ένα-δυο χρόνια.
Τώρα, με την αποτροπή να έχει αποτύχει, τον πόλεμο να έχει ξεκινήσει και προχωρήσει και την Ρωσία να έχει σημαντικά εδαφικά κέρδη στην ανατολική και νότια Ουκρανία, για να περάσουμε σε μια διαπραγμάτευση με σκοπό την ειρήνευση, χρειάζεται όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές να πάρουν κάτι και όλες να έχουν κάποιο κόστος.
Πολύ απλά, δεν γίνεται αλλιώς ειρήνευση. Εκτός αν είμαστε διατεθειμένοι να εισέλθουμε σε μια μακρά περίοδο οικονομικής κατάρρευσης και απώλειας ανθρώπινων ζωών, υποδομών και -ίσως- θεσμών.
Υ.Γ. 1 Τα κρυπτονομίσματα, όποιον ρόλο και αν διαδραματίσουν, δεν θα σώσουν ούτε την Ρωσία -που δικαίως θα τρωθεί- ούτε τη Δύση.
Υ.Γ. 2 Ο “φίλος” της Δύσης ΟΠΕΚ δεν θα αυξήσει δραστικά την παραγωγή; Και αν ναι, πότε;
*Ανάρτηση στο facebook
