Το διπλωματικό παζλ της οργάνωσης του ελληνοτουρκικού διαλόγου ή των διερευνητικών επαφών όπως τον βάφτισαν όπως δείχνει σιγά -σιγά συμπληρώνεται με την ευγενική συμβολή όλων των μεγάλων δυνάμεων και μέσα στην εβδομάδα θα αρχίσει να αποκαλύπτεται ολόκληρη η εικόνα.
Και αυτή η εικόνα δεν θα είναι τίποτε άλλο από το τι είδους διάλογος ετοιμάζεται να γίνει και με ποιους όρους και προϋποθέσεις για να αντιληφθούμε αυτό που σχεδιάζεται. Τα μηνύματα που εκπέμπει η κυβέρνηση μέχρι σήμερα είναι αμφίσημα για το τι θα πάει να συζητήσει με την Τουρκία μετά από την τούρκικη στρατιωτική απειλή που επικρατούσε κοντά δύο μήνες.
Ο Αμερικάνικος παράγοντας πάντως όπως αποδείχτηκε, είναι αυτός που τελικά έπαιξε και τον καταλυτικό ρόλο για να προχωρήσουν οι διπλωματικές αντιπροσωπείες των δύο χώρων στην οργάνωση του διαλόγου αν και όπως αποκαλύφθηκε είχε συμφωνηθεί καιρό πριν στην περιβόητη τριμερή του Βερολίνου.
Μάλιστα, μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί η αιφνιδιαστική επίσκεψη του Αμερικανού ΥΠΕΞ Μάικ Πομπέο στις 27 και 29 Σεπτεμβρίου στην Ελλάδα. Βέβαια, εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι αρκετοί είναι αυτοί που ακόμα προσπαθούν να μεταφράσουν το τι σημαίνει «να μειωθεί το στρατιωτικό αποτύπωμα» από τις δύο χώρες, στο οποίο και έχει αναφερθεί ο Αμερικανός ΥΠΕΞ. Σε αυτό ήρθε να προστεθεί και η δήλωση του Αμερικανού Πρέσβη Τζέφρι Πάιατ που από την πλειοψηφία των μέσων πέρασε στα «ψιλά» και μίλησε για «αναγκαίους συμβιβασμούς» που εκτιμά ότι θα κάνει η κυβέρνηση στο διάλογο.
Από εδώ και πέρα λοιπόν αρχίζουν τα δύσκολα με πληθώρα ερωτημάτων να έχουν συσσωρευθεί από όσα έχουν ακουστεί και ειπωθεί τις προηγούμενες ημέρες και κυρίως από όσα συνεχίζουν να διατυμπανίζουν από την Τουρκία. Από το ότι το Oruc Reis αποσύρθηκε για …εργασίες και ότι θα επιστρέψει, μέχρι και την εμμονή στην αξίωση αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου και ζητήματα κυριαρχίας τους. Ουσιαστικά, όπως μονότονα επαναλαμβάνουν στο τραπέζι του διαλόγου πως δεν θα υπάρχουν προϋποθέσεις και θα υπάρχουν πάνω όλα τα ανοιχτά θέματα που θέτουν.
Το ίδιο μονότονα και ο Έλληνας πρωθυπουργός επαναλαμβάνει πως μόνο μια διαφορά υπάρχει με την Τουρκία στο τραπέζι του διαλόγου αυτό των θαλάσσιων ζωνών, ωστόσο το μεγάλο ερώτημα που πλανάται είναι ευνόητο: Τι ακριβώς θα συζητήσουν οι αντιπροσωπείες των δύο χωρών; Και αφού το γνωρίζουν αυτό Ερντογάν και Μητσοτάκης γιατί επιμένουν στο διάλογο και τι προσδοκούν; Θέλουν να συμφωνήσουν ότι διαφωνούν; Και αν ναι τι εξελίξεις θα φέρει αυτό το διαχρονικό αδιέξοδο στο μέλλον;
Ο Αμερικανός Πρέσβης είπε προχθές ότι προτιμάει να δει τις δύο χώρες να συζητάνε για επενδύσεις και την οικονομική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής, δηλαδή να κάνουν «δουλειές» αντί να «τσακώνονται».
Εδώ βέβαια σκοντάφτει και στη μεγαλομανία του Ερντογάν που βλέπει την Τουρκία σε μεγάλη παγκόσμια δύναμη και ουσιαστικά θέλει να παίρνει μόνη της αποφάσεις για όλη την περιοχή και οι υπόλοιπες χώρες να αποτελούν δορυφόρο της.
Ίσως εδώ να φταίει και ο Αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ ο οποίος στα σχέδιά του ήταν η «αποχώρηση» των ΗΠΑ από την περιοχή και η αντιπροσώπευσή τους από την Τουρκία και τον Ερντογάν! Κάτι που δείχνει μάλλον πόσο ανίδεος είναι από τη γεωπολιτική κατάσταση της περιοχής και τι επιπτώσεις θα υπάρχουν από μια στρατιωτική σύγκρουση δύο χωρών – μελών του ΝΑΤΟ. Ο Ερντογάν όμως όπως φαίνεται έχει στηρίξει την πολιτική του επιβίωση σε μια τέτοια εξέλιξη και τα πράγματα θα είναι δύσκολα αν κάτι πάει στραβά.
Θα επιδιώξουν λοιπόν οι Αμερικάνοι να σώσουν τον Ερντογάν αλλά και τα μεγάλα project που όπως λέγεται υπάρχουν για την περιοχή με το να του ικανοποιήσουν κάποια από τα αιτήματα που έχει; Κάτι που σημαίνει ότι θα πρέπει να πιέσει την ελληνική κυβέρνηση να υποχωρήσει και να συμβιβαστεί να παραχωρήσει δικαιώματα. Είναι η κυβέρνηση όμως αποφασισμένη να το κάνει αλλά κυρίως θεωρεί ότι μπορεί; Από την άλλη είναι μεγάλο δέλεαρ αυτά τα project και για κατεστραμμένη οικονομικά Ελλάδα.
Είναι δύσκολο λοιπόν να πιστέψουμε ότι ο διάλογος που επιμένουν όλοι, θα γίνει απλά για να συζητήσουμε και να διαφωνήσουμε με την Τουρκία. Πρέπει λοιπόν να προετοιμαστούμε για τα χειρότερα; Και όταν λέμε χειρότερα εννοούμε από κάθε άποψη!
Υ.Γ. Για τους Ευρωπαίους δεν αναφέρουμε τίποτα γιατί απέδειξαν και πάλι ότι είναι ανίκανοι να διαχειριστούν την ελληνοτουρκική κρίση. Η ΕΕ ταλανίζεται από τις εσωτερικές της αντιφάσεις και ανταγωνισμούς και δεν μπορεί να ξεφύγει γι΄αυτό και δεν μπορεί να λύσει προβλήματα. Η κάθε χώρα σύρεται από τα συμφέροντα που έχει με την Τουρκία σκεπτόμενη μόνο τις επιχειρήσεις και τις τράπεζες της. Γι΄αυτό το προβλέπουμε από τώρα: Μην περιμένετε απόφαση για κυρώσεις στην Τουρκία στη Σύνοδο κορυφής στις 24 και 25 Σεπτεμβρίου.
Η πολιτική Τραμπ συμπίπτει απόλυτα με την φιλοτουρκική πολιτική της Μέρκελ και είναι σαφώς αντίθετη στα Ελληνικά συμφέροντα.Η Κυβέρνηση πρέπει να ξέρει ότι όχι μόνον αυτή, αλλά και κάθε άλλη Ελληνική Κυβέρνηση ΔΕΝ έχει το δικαίωμα να διαπραγματευτεί με γνώμονα άλλον ,από τα Εθνικά δίκαια και τα Εθνικά μας συμφέροντα.
Και είναι λυπηρό,σε αυτόν τον διάλογο,η Ελλάδα να αφήνει μόνη την Κύπρο,της οποίας τα δικαιώματα χρόνια καταπατά ηΤουρκια.