Του Γεώργιου Χατζηθεοφάνους, Υποστράτηγου ε.α.*
Ένας αξιόλογος αναλυτής
1) Προσδιορίζει τον πολιτικό σκοπό του πολέμου. Πως; Παρακολουθεί και αναλύει κάθε δημόσια παρέμβαση-δήλωση των ηγετών των δύο πλευρών.
Σε ότι αφορά στον Πούτιν ήταν ξεκάθαρο, ακόμη και για μένα που δεν παρακολουθώ στενά τις εξελίξεις και βέβαια δεν είμαι αναλυτής, πως ο πολιτικός σκοπός ήταν και είναι η αντικατάσταση της φιλοδυτικής με ρωσόφιλη Κυβέρνηση στην Ουκρανία που θα οδηγήσει στη “Φιλανδοποίηση” της Χώρας.
2) Στη συνέχεια αναζητά το ή τα κέντρα βάρους (ιδανικά υπάρχει ένα) η προσβολή του οποίου θα οδηγήσει στην επίτευξη του πολιτικού σκοπού του πολέμου.
Σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε να είναι οι αποσχισθείσες περιοχές όπου οι περισσότεροι εστίασαν τις αναλύσεις τους.
Αν υπήρχε μόνο ένα Κέντρο Βάρους αυτό θα ήταν το Προεδρικό Μέγαρο κι ο ίδιος ο Ζελίσνκι.
Κατά συνέπεια οι πολεμικές επιχειρήσεις θα στόχευαν στην εξουδετέρωσή του (δολοφονία, σύλληψη ή εξαναγκασμό σε φυγή).
Στο Κίεβο λοιπόν θα έπρεπε να εστιάσουν το ενδιαφέρον τους και να διερευνήσουν τρόπους εξουδετέρωσης (μορφή της πολεμικής επιχείρησης-υπήρξαν σχετικές ενδείξεις) του Ζελίνσκι.
Τα υπόλοιπα είναι εκθέσεις ιδεών…
Περισσότερα άρθρα από το Γεώργιο Χατζηθεοφάνους:
ΑΠΟΨΕΙΣ – ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΑΤΖΗΘΕΟΦΑΝΟΥΣ
*Ο Γιώργος Χατζηθεοφάνους είναι Υποστράτηγος ε.α.-Οικονομολόγος και συγγραφέας του βιβλίου «Εθνική Στρατηγική-Πρόταση για ένα νέο θεσμικό πλαίσιο» η δεύτερη έκδοση του οποίου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ι.ΣΙΔΕΡΗ».
H άποψη αυτή έχει δύο λάθη, όχι απαραίτητα ηθικά. Πρώτον, παρακάμπτει την ανάγκη για γενικευμένες συρράξεις, οι οποίες δικαιολογούν εμπράκτως τις αμυντικές δαπάνες. Προσωπικά, δεν έχω κανένα πρόβλημα με την πλήρη αποστρατικοποίηση, και ως εκ τούτου με τον πλήρη αφοπλισμό. Ηθικά, λοιπόν, είναι σωστή αυτή η άποψη, αν ηθική σημαίνει να μην πατάς επί πτωμάτων. Δεύτερον, η εστίαση στο Κίεβο εμπεριέχει ή θα μπορούσε να εμπεριέχει τον άμεσο ή έμμεσο, αλλά πάντως ορατό κίνδυνο γενικευμένης κοινωνικής αναταραχής στην καρδιά του κράτους, που είναι η πρωτεύουσά του. Εκτιμώ πως αυτό θα είχε πολλές περισσότερες έμψυχες απώλειες, καθώς ο πόλεμος αυτός αφενός θα είχε ή θα έπαιρνε χαρακτήρα εμφυλίου, τουλάχιστον από ένα σημείο και μετά, αφετέρου θα απειλούσε το status quo του κέντρου βάρους της χώρας, που είναι η πρωτεύουσά της, και ως εκ τούτου των παραγωγικών της δραστηριοτήτων, καθώς και όλων εν γένει των υποδομών της (συγκοινωνίες, πολιτιστικά μνημεία, νοσοκομεία, κλπ.). Συμφωνώ πως γράφονται και λέγονται πολλά, πολλά περισσότερα από όσα τελικώς γίνονται για να αποτραπούν τέτοιου είδους αίσχη.