Περί «ειδικών» και «συμβούλων» του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος

ΜΕΓΑΡΟ ΜΑΞΙΜΟΥ

Η πρόσφατη εμπειρία μας με την κυβερνητική πλημμύρα πριν το χθεσινό ΚΥΣΕΑ και την αποτελεσματική παρέμβαση του πρωθυπουργού, έφερε στην επιφάνεια ένα μείζον θέμα. Ποιοι και με ποιο τρόπο συμβουλεύουν τον πρωθυπουργό αλλά και τους αρμόδιους υπουργούς;

Συνήθως κομματικά στελέχη με σχετικά μικρή εμπειρία και γνώση, ή με καθαρά θεωρητικό – ακαδημαϊκό προσανατολισμό. Οι μετακλητοί υπάλληλοι – σύμβουλοι κάθε υπουργείου είθισται να επιλέγονται με καθαρά κομματικά κριτήρια, το ίδιο και οι Γενικοί – Ειδικοί Γραμματείς. Σπάνια ή και καθόλου στα υπουργεία ή και στο πρωθυπουργικό γραφείο βρίσκονται πραγματικοί Ειδικοί Θεμάτων (Subject Matter Experts, SME’s). Αυτοί είναι κατά κύριο λόγο επαγγελματίες που έχουν εμπειρία και εξειδικευμένη γνώση πάνω σε ένα θέμα και παρέχουν συμβουλευτικές υπηρεσίες σε πρακτικά ζητήματα σχεδιασμού και υλοποίησης συγκεκριμένων λύσεων επί των ζητημάτων της εξειδίκευσης τους.

Οι SME’s είναι πραγματικά υπεύθυνοι για το αποτέλεσμα των υπηρεσιών που παρέχουν και συνήθως έχουν συμμετοχή και στην υλοποίηση. Οι Ελληνικές κυβερνήσεις στην προσπάθειά τους να βολέψουν την κομματική – εκλογική τους πελατεία προσλαμβάνουν σχετικούς – άσχετους, καθηγητές, νεαρούς με καλές σπουδές (άντε και με καμιά πρακτική σε μεγάλες εταιρείες) και γενικά αυτούς που γνωρίζουν από φίλους και γνωστούς και τα κομματικά επιτελεία.

Οι πραγματικοί σύμβουλοι και ειδικοί έχουν μεγάλο κασέ και σε καμία περίπτωση δε γίνονται μετακλητοί υπάλληλοι των 1500 ευρώ, τη στιγμή που ένας τέτοιος ειδικός στο ΝΑΤΟ (ακόμα και σε ασκήσεις) πληρώνεται από 350 – 3000 ευρώ την ημέρα. Υπάρχουν δε και ειδικοί όπως ο πρώην ΓΓ του ΝΑΤΟ, Anders Fogh Rasmussen και η επιχείρησή του Rasmussen Global που η ημερήσια αποζημίωσή τους είναι πολύ μεγαλύτερη.

Οι σύμβουλοι που πηγαινοέρχονται στα γραφεία των υπουργών τις περισσότερες φορές, με τις ανάλογες εξαιρέσεις φυσικά, δεν αναλαμβάνουν ουσιαστική ευθύνη για το πρακτικό αποτέλεσμα των συμβουλευτικών τους υπηρεσιών ή και αν το κάνουν αυτή η ευθύνη δεν έχει κάποια πρακτική συνέπεια.

Στην πρόσφατη διαχείριση ενός τεραστίου ζητήματος ασφαλείας το οποίο έφερε παλινωδίες αλλά και εσωτερική κρίση, δεν είδαμε κανέναν να αναλαμβάνει ευθύνες, όπως άλλωστε γίνεται πάντα σχεδόν, προκειμένου να προστατευτεί η δημόσια εικόνα της εκάστοτε κυβέρνησης.

Αυτή η μόνιμη πληγή έχει κατά καιρούς βλάψει σοβαρά το δημόσιο συμφέρον, αρκετές φορές δε είχαμε και γραφικές εικόνες (βλέπε Καρανίκα σύμβουλο στρατηγικής του πρωθυπουργού Τσίπρα). Μήπως είναι καιρός να το δούμε λίγο διαφορετικά το όλο ζήτημα;

Φαίνεται πως τα πράγματα σοβαρεύουν και η συνεχιζόμενη αβεβαιότητα της χώρας μας σε όλα τα επίπεδα (έχουμε ξεφύγει από την οικονομική κρίση;) δε χωράει άλλους συμβιβασμούς, συμβουλάτορες της φούσκας και ειδικούς “γενικά”. Καιρός για αλλαγές, αν θέλετε φυσικά κύριοι του πολιτικού συστήματος.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ