Περί «Γαλάζιας Πατρίδας»…

ΑΙΓΑΙΟ

Τέτοιες μέρες, Δεκέμβριο του 1912, ο Ελληνικός Στόλος, με επικεφαλής τον Ναύαρχο Κουντουριώτη και με πολλούς άξιους αξιωματικούς και πληρώματα, κατατρόπωνε τα τουρκικά πλεούμενα (δεν τα χαρακτηρίζουμε καν στόλο) και ανάγκαζε τους ανατολικούς εισβολείς στον χώρο του Αιγαίου, αυτούς που ποτέ δεν απέκτησαν ναυτοσύνη και θαλασσινή κουλτούρα και παρέμειναν νομάδες της στέπας, να κλειστούν σε ασφαλή απάγκια…

Γράφει ο Νικόλαος Λαδιανός
δημοσιογράφος στην ΕΡΤ3

ΝΙΚΟΣ ΛΑΔΙΑΝΟΣ

Έτσι έκλεισε και το ζήτημα της “Κυριότητας” στο χώρο τόσο του Αιγαίου όσο και ευρύτερα της Ανατολικής Μεσογείου. Άλλωστε, ποτέ οι Τουρανικές, Τουρκομανικές φυλές δεν μπόρεσαν να ανοιχτούν στη θάλασσα. Ακόμη και στο απόγειο της ισχύος της η Οθωμανική αυτοκρατορία δεν διέθετε πραγματικούς ναυτικούς ηγήτορες, που να προέρχονται από τα σπλάχνα της “κυρίαρχης” φυλής της αυτοκρατορίας.

Πάντα, κυρίως βάσει του γενιτσαρισμού ή της συναλλαγής, έχρηζε επικεφαλής των πλοίων της ανθρώπους άλλων φυλών (κυρίως ελληνικής καταγωγής) προκειμένου να κάνουν κουμάντο στο τσούρμο τους. Τα δε ελληνικά πλοία, ακόμη και τη μακρά περίοδο της Τουρκοκρατίας, ήλεγχαν -με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ευθέως ή πλαγίως,- τις ελληνικές θάλασσες…

Ακόμη και η μη ευνοϊκή για τα ελληνικά συμφέροντα Συνθήκη της Λωζάνης, το 1923, που συνήφθη μέσα σε περίεργες καταστάσεις, υπό ανεξήγητες(?) εξωτερικές πιέσεις και ελληνικό υποχωρητισμό, αναγνώριζε ουσιαστικά την επικυριαρχία του Ελληνισμού στον ευρύτερο χώρο του Αιγαίου. Κάτι που παγιώθηκε μετά και την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στο Ελληνικό κράτος.

Για αυτούς και για πολλούς άλλους λόγους, ας μην είναι οι γείτονες θρασείς. Ούτε οι πραγματικοί Έλληνες αγνώμονες προς τους προγόνους τους και υποχωρητικοί.

Το Αιγαίο από χιλιετίες έχει καταστεί λίκνο του ελληνικού πολιτισμού. Δεν υπάρχει το πονηρό τουρκικό επιχείρημα περί “της θάλασσας ειρήνης, που ενώνει τους δύο λαούς και τους δύο ηπειρωτικούς κορμούς” (όπου επιτρέπεται αόριστα και η όποια συνεκμετάλλευση…).

Το Αιγαίο πράγματι πρέπει να είναι θάλασσα Ειρήνης, αλλά Ελληνική θάλασσα Ειρήνης! Και ο κορμός της Ελληνικής Πατρίδας δεν περιορίζεται στα ηπειρωτικά, χερσαία όρια της Πατρίδας, αλλά αντιθέτως αναπτύσσεται και μεγαλουργεί σε όλο το Αρχιπέλαγος, σε όλη τη νησιωτική χώρα.

Δεν γνωρίζουμε εμείς τη λογική (καθαρά στεριανή και ανατολίτικη) των γειτόνων ότι “η προβολή της ηπειρωτικής χώρας” – βλέπε Ανατολία – δίνει συντριπτικά δικαιώματα στον “ιδιοκτήτη” της! (“Ιδιοκτήτης”! Ας γελάσω!)

Η Ιστορία, λοιπόν, η ελληνική Ναυτοσύνη, το ελληνικό εμπόριο, οι ελληνικές Αποικίες (από την Ιβηρική χερσόνησο ως τις ακτές του Καύκασου) και, βεβαίως, τα ελληνικά όπλα έχουν αποφανθεί:

– Το Αιγαίο ήταν, είναι και θα είναι Θάλασσα Κατ’ Εξοχήν Ελληνικού Ενδιαφέροντος.

– Η Μεσόγειος, ειδικότερα η Ανατολική Μεσόγειος – κατ’ αντιστοιχία – Θάλασσες Ιδιαίτερου Ελληνικού Ενδιαφέροντος.

– Ας το συνειδητοποιήσουμε – κυρίως – εμείς, επιτέλους, ας το συνειδητοποιήσουν και οι άλλοι, εχθροί και φίλοι…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ