Γράφει ο Κωνσταντίνος Κούσαντας, Αντιστράτηγος ε.α.
Η έλλειψη ταπεινότητας και λιτότητας αποτελεί σημείο αναφοράς των υψηλών κρατικών λειτουργών των τελευταίων χρόνων της νεότερης ιστορίας, πλην ελαχίστων περιπτώσεων. Η πλειοψηφία των ‘’υψηλών προσώπων’’ ζουν σε ένα ‘’κόσμο της χλιδής και της καλοπέρασης’’, αυτών και των συμβούλων τους, προκαλώντας τους ανθρώπους του μεροκάματου και της βιοπάλης ενώ η έλλειψη επαφής με τους ανθρώπους της καθημερινότητας είναι εμφανής.
Δεν έχουν κανένα ενδοιασμό στην χρησιμοποίηση υπερβολικών υπηρεσιακών μέσων και προσωπικού (συμβούλους, ανώτατα στελέχη, γραμματείς, ασφάλεια, οδηγούς) για κάθε είδους υπηρεσιακή μετακίνηση ή μετακίνηση δημοσίων σχέσεων προκαλώντας την κοινή γνώμη για την αναγκαιότητα αυτή. Πρόκειται για καταφανέστατη και αλόγιστη διασπάθιση δημόσιου χρήματος που προκύπτει καθημερινά από το κόστος των μετακινήσεων, των ημερησίων αποζημιώσεων, διαμονής και διατροφής, σε μία εποχή αυστηρής λιτότητας με 200% και πλέον δημόσιου εξωτερικού χρέους της χώρας μας.
Δεν έχουν καταλάβει ότι ο θεσμός των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας δεν είναι να τους διαθέτουν VIP αεροπλάνα, ελικόπτερα και ταχύπλοα που κοστίζουν πανάκριβα στον φορολογούμενο πολίτη, για τις δημόσιες σχέσεις ή τις κοινωνικές εκδηλώσεις των ιδίων. Εάν δεν έχουν χρόνο μπορούν να στέλνουν εκπροσώπους της ευρύτερης περιοχής που γίνονται οι εκδηλώσεις.
Δεν αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να κλείνουν μια ολόκληρη λεωφόρο 15 χιλιομέτρων για την διέλευση αυτών ως VIP για 10 – 15 λεπτά ενώ οι υπόλοιποι πολίτες κάθονται στην ουρά με παλαιά αυτοκίνητα 20ετίας.
Δεν μετακινούνται με το μετρό, τα λεωφορεία, τα ΤΑΞΙ όπως όλοι οι πολίτες. Δεν περιμένουν ποτέ στην ουρά στα ΑΤΜ ακόμα και όταν έκλεισαν τις τράπεζες μόνο και μόνο από συμπαράσταση στους συνταξιούχους που έλειωναν στην ζέστη.
Δεν περιμένουν στις ΔΟΥ, στα ΚΕΠ, στις ΔΕΚΟ, στα νοσοκομεία γιατί έχουν δικό τους τρόπο προτεραιότητας και παράκαμψης.
Δεν ταξιδεύουν με ‘’κοινά’’ αεροπλάνα εκεί όπου θα πραγματοποιηθεί η σύσκεψη κορυφής ή η κάθε επιπέδου σύσκεψη επικαλούμενοι την έλλειψη χρόνου ή την ασφάλειά τους. Δεν ταξιδεύουν με low cost πτήσεις όπως κάνει η πλειοψηφία του κόσμου που ταξιδεύει όσο φτηνότερα μπορεί.
Δεν λειτουργούν δια του παραδείγματος βάζοντας οι ίδιοι ‘’πλάτη’’ έμπρακτα ώστε να συνδράμουν ηθικά τους πολίτες, να συμμορφωθούν με τους κανόνες της κοινωνίας και να ‘’τσαλακωθούν’’ εάν χρειαστεί αναλαμβάνοντας την ευθύνη των πράξεών τους.
Δεν τους ενδιαφέρουν τα επιχειρήματα και η χρησιμότητα των δημοσίων συζητήσεων των ΜΜΕ που συμμετέχουν. Εκεί διαπιστώνει κανείς τον υπερβολικό εγωισμό και την αλαζονεία ακόμα και εάν τα επιχειρήματα τους είναι αίολα και ανίσχυρα διακόπτοντας και προσπαθώντας να κερδίσουν την μάχη των εντυπώσεων.
Δεν έχουν τους κατάλληλους συμβούλους οι οποίοι τους κρατούν στον γυάλινο κόσμο της αλαζονεία της εξουσίας μη επιτρέποντας τους να κατέβουν έστω και ένα σκαλί χαμηλότερα μήπως και φθαρούν. Δεν γνωρίζουν ότι εάν κατέβουν ένα σκαλί χαμηλότερα προς τους πολίτες μόνο οφέλη θα έχουν και όχι φθορά.
Δεν γνωρίζουν την λέξη συγγνώμη διότι έχει πολιτικό κόστος. Δεν ακούγεται ποτέ αυτή η λέξη διότι προφανώς για αυτούς όλα λειτουργούν τέλεια και κανείς δεν φταίει για τόσα λάθη και παραλήψεις που γίνονται καθημερινά.
Αναζητούνται ηγέτες της ταπεινότητας, της λιτότητας, της παρρησίας, της αίσθησης της κατάστασης των πολιτών ώστε να αναπτερώσουν το ηθικό των Ελλήνων δια του παραδείγματος σε έναν καλύτερο κόσμο αξιών.
Πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται (Κατά Λουκά, ιη΄, Τελώνου & Φαρισαίου)
