Μπορεί να χωρέσει η ιστορία της Ελλάδας σε 1700 ώρες κινηματογραφικού φιλμ; Μπορεί και θα μπορούσε να ήταν και πολλές περισσότερες ώρες. Το κυριότερο όμως είναι ότι πλέον θα είναι και συγκεντρωμένο σε ένα και μόνο φορέα που λέγεται Πολεμικό Μουσείο της Αθήνας.
Υπεύθυνος για αυτό το τεράστιο έργο που πρέπει να διεκπεραιωθεί είναι ο Γιάννης Κοροδήμος υπεύθυνος του κινηματογραφικού αρχείου του Πολεμικού Μουσείου.
Ρεπορτάζ: Γιώργος Μιχαηλάρης
Το ArmyNow.gr τον εντόπισε στο «άδυτο» του Πολεμικού Μουσείου ανάμεσα σε παλιές μπομπίνες και φιλμ και μας μίλησε για το πώς θα συγκεντρωθεί όλο το κινηματογραφικό υλικό που έχει διασωθεί στα χέρια ώστε να ψηφιοποιηθεί και να μπορεί στη συνέχεια να αξιοποιηθεί κρατώντας ζωντανές όλες τις μεγάλες ιστορικές στιγμές της χώρας.
Ο Γιάννης Κοροδήμος είναι σκηνοθέτης, υπεύθυνος του κινηματογραφικού αρχείου του Πολεμικού Μουσείου, από το 1980 έχοντας περάσει από τα χέρια του 700 ώρες κινηματογραφικού υλικού με όλα τα μεγάλα γεγονότα της χώρας από το 1900. Αυτό το υλικό του Πολεμικού Μουσείου είναι ήδη ψηφιοποιημένο και διαθέσιμο.
«Η μεγάλη εξέλιξη ήρθε το Νοέμβριο του 2018 όταν ήρθε πλέον στην κατοχή μας επιπλέον υλικό 1000 ωρών φιλμ από τα αρχεία του Υπουργείου Εξωτερικών και της παλιάς ΥΕΝΕΔ», θα μας πει.
Βαλκανικοί πόλεμοι, Α΄Παγκόσμιος Πόλεμος, Μικρασιατική καταστροφή, Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, Εμφύλιος, Πόλεμος της Κορέας, τα περιβόητα ελληνικά επίκαιρα των επόμενων χρόνων που παίζονταν στους κινηματογράφους. Και το ευτυχές είναι ότι το υλικό έχει διατηρηθεί σε καλή κατάσταση, καθώς βρισκόταν στα ειδικά μεταλλικά κουτιά που αποδείχτηκαν σωτήρια για τα φιλμ.
Όλο το υλικό αυτό δε μπορούσε πλέον να το διαχειριστεί το ΥΠΕΞ, ενώ υπήρχε ένα σημαντικό τμήμα της παλιάς ΥΕΝΕΔ που διασώθηκε από την καταστροφή.
«Όλο αυτό το υλικό όμως θέλει πρώτα και κύρια ψηφιοποίηση και στη συνέχεια κατηγοριοποίηση και αρχειοθέτηση ώστε να είναι αξιοποιήσιμο είτε από μελετητές είτε από παραγωγούς για εκπομπές, ταινίες ή ντοκιμαντέρ φυσικά έναντι αμοιβής».
Στα ακόμα πιο μελλοντικά σχέδια είναι να υπάρχει αυτό το τεράστιο αρχείο στο διαδίκτυο ως «τράπεζα» ανοιχτό για όσους θέλουν να το προμηθευτούν και να το αξιοποιήσουν.
Πώς φτάσαμε στις 1700 ώρες υλικού και το φιλμ «τσατσάρα»
Φυσικά όπως μας εξηγεί ο Γιάννης Κοροδήμος το υλικό αυτό δεν είναι όσο είχε τραβηχτεί αλλά ουσιαστικά όσο έχει διασωθεί μέσα στις δεκαετίες.
Οι Γερμανοί όπως μας θα πει κατέστρεψαν μεγάλο μέρος από το υλικό στα χρόνια της κατοχής, όπως και στη συνέχεια τα επόμενα χρόνια του εμφυλίου.
Είναι χαρακτηριστική και η περίπτωση των μικροπωλητών εκείνης της εποχής οι οποίοι όταν με διάφορους τρόπους έφτανε στα χέρια τους φιλμ το έκοβαν στην άκρη και το πούλαγαν για τσατσάρες οι οποίες ήταν «ιδανικές» για ξεψείριασμα…
Σημαντικό είναι και το αρχείο της ΥΕΝΕΔ το οποίο καταστράφηκε το 1982, καθώς θεωρήθηκε ως χουντική προπαγάνδα η οποία έπρεπε να εξαφανιστεί.
«Κοστοβόρα και χρονοβόρα» η ψηφιοποίηση και η αρχειοθέτηση
Επανερχόμενοι στη διαχείριση του νέου υλικού ο Γιάννης Κοροδήμος μας είπε ότι είναι μια διαδικασία «κοστοβόρα και χρονοβόρα».
«Γι΄ αυτές τις 1000 ώρες υλικού θα χρειαστούν τουλάχιστον 5000 ώρες εργασίας και φυσικά ειδικά μηχανήματα που κοστίζουν. Πρώτα θα πρέπει να περνάνε τα φιλμ από το μηχάνημα Telecine και στη συνέχεια σε ειδικό πρόγραμμα σε υπολογιστή mac».
Γι΄αυτό το λόγο έχει αρχίσει ήδη η αναζήτηση χρηματοδότησης και μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Το Πολεμικό Μουσείο όμως έχει στραφεί και σε ιδιώτες και ήδη υπάρχουν οι πρώτες απαραίτητες χορηγίες και συνεισφορές, καθώς η εργασία και το αποτέλεσμα θα θεωρείται ανεκτίμητο, αλλά φυσικά απαιτούνται κι άλλες.
Όπως εκτιμά όμως στις αρχές του χρόνου θα είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν τις εργασίες.
Γιάννης Κοροδήμος: Ένας από τους τελευταίους κινηματογραφιστές
Ο Γιάννης Κοροδήμος είναι σκηνοθέτης και ένας από τους τελευταίους κλασικούς κινηματογραφιστές με 120 ταινίες – ντοκιμαντέρ στο ενεργητικό του με ιστορικά θέματα. Στο τοίχο του γραφείου του έχει ένα μικρό δείγμα και το επιδεικνύει με καμάρι.
«Ήρθα στο Πολεμικό Μουσείο στη θέση των κινηματογραφικών αρχείων από το 1980 ως κινηματογραφιστής. Τότε δεν υπήρχε καν αυτή η ειδικότητα», σημειώνει αλλά προσθέτει με σκεπτικισμό «Το πρόβλημα είναι όταν αποχωρήσω εγώ δεν υπάρχει άνθρωπος να αναλάβει. Είμαι από τους τελευταίους στην Ελλάδα που γνωρίζουν τα κινηματογραφικά αρχεία. Το θέμα είναι ότι θα πρέπει να βρεθεί από τώρα κάποιος και να εκπαιδευτεί ώστε να μπορεί να διαχειριστεί στη συνέχεια και όλο αυτό το υλικό».
