Της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου , Ιστορικού- Διεθνολόγου *
Καθώς τα τελευταία 24ωρα κυκλοφορούν στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης οι δυσμενείς απόψεις κάποιων δημοσιολογούντων για την παρουσία αποστράτων σε τηλεοπτικά κανάλια με σκοπό οι δεύτεροι να καταθέσουν την άποψη και την οπτική τους σχετικά με το ουκρανικό, θα ήθελα να πω τα κάτωθι ως άτομο ενεργό στα κοινωνικά πράγματα και κυρίως επιστήμονας που ασχολείται με τα συγκεκριμένα ζητήματα που σχολιάζουν οι προσκεκλημένοι, πρώην αξιωματικοί στις διάφορες δημοσιογραφικές εκπομπές :
Α. Τα ζητήματα Γεωπολιτικής δεν είναι αποτόκα μίας θεωρητικής επιστημης που είτε αποστηθίζεις κάποιες πτυχές της είτε αναλύεις πάνω σε μία αποδεδειγμένη επιστημονική συνθήκη, για να ερευνήσεις μία ενδεχόμενη ανεξερεύνητη διάστασή της… Η Γεωπολιτική είναι μία πρακτική Επιστήμη, βασική πτυχή των Διεθνών Σχέσεων και ως εκ τούτου για την πληρέστερη κατανόησή της χρειάζεται να υφίσταται η πρακτική εμπειρία (όπου είθισται και είναι απαραίτητη) συνακόλουθα με την επιστημονική γνώση…
Πόσω δε μάλλον, όταν ένα γεγονός γεωπολιτικης διάστασης “μεταμορφώνεται” σε πολεμικό.
Και ως εκ τούτου, είτε το θέλουμε είτε όχι, και φυσικά πρώτα και κύρια μιλώ προσωπικά, ακόμα και να έχω αναμφισβήτητες περγαμηνές και γνώσεις επί των θεμάτων αυτών, είναι αδύνατο να φτάσω (και αναφέρομαι σε ζητήματα που δεν αρκεί μόνο το θεωρητικό υπόβαθρο) έναν αξιωματικό…
Και αυτό διότι, οι περισσότεροι αυτών, δεν έχουν μόνο τη θεωρητική γνώση, αλλά όλα αυτά που εμείς διαβάζουμε ως τυφλοσούρτι για να τα διδαξουμε ή για να τα αρθρογραφήσουμε, αυτοί τα βιώνουν, ακόμα κι αν όχι σε ένα πραγματικό πεδίο μάχης ή προσέγγισης ενός γεγονότος με διπλωματική “υφή” , σε έναν επιχειρησιακό σχεδιασμό για το πώς θα διαμορφώσουν τις συνθήκες είτε για να αποφύγουν ακραίες καταστάσεις, (ακόμα και αν την κύρια πρωτοβουλία τη φέρει η πολιτική ηγεσία), και ως εκ τούτου ένα γεγονός να παραμείνει διαχειριστικά στα στενά πλαίσια της Διπλωματίας είτε για να βγουμε, όσο το δυνατόν, πιο αλώβητοι από μία δυσμενή κατάσταση, όπως είναι ο Πόλεμος .
Β. Δεν μπορούμε όλοι εμείς οι πολίτες να απαιτούμε από το συγκεκριμένο Θεσμό, και εννοώ των ΕΔ (εν ενεργεία και απόστρατους) να λαμβάνει θέση επί ζητημάτων που θεωρούμε ΕΜΕΙΣ ως πολίτες ότι τους αφορούν, και από την άλλη, να βρισκόμαστε απέναντί του, όταν τα στελέχη του (κυρίως πρώην) λαμβάνουν θέση στα ζητήματα που πρέπει να εκφράζουν θέση λόγω εμπειρίας και γνώσης ! Ποιοι είναι αυτοί που κρίνουν ποιοι πρέπει να έχουν δημόσιο λόγο επί συγκεκριμένων θεμάτων;
Πάντως, θεωρώ ότι έχουν λιγότερο δικαίωμα να μιλούν αυτοί που θεωρούν ότι έχουν γνώμη για να κρίνουν τους αλλους, αν και οι ίδιοι τις περισσότερες φορές, δυστυχώς ως αποδεικνύεται, δεν έχουν την απαραίτητη επιστημονική γνώση για να κρίνουν, όχι μόνο τους αποστράτους, αλλά και τον οποιοδήποτε που έχει τη γνώση βάσει σπουδών και επιστημονικής κατάρτισης και που οφείλει να μιλήσει…
Γ. Θα κάνω μία ερώτηση. Βάσει Συντάγματος το πολίτευμα που έχουμε, δεν είναι η Δημοκρατία; Εκτός κι αν κάνω λάθος, και έχουμε κάποιο άλλο πολίτευμα, οπότε θα πρέπει να υφίσταται η φίμωση ομάδων και επαγγελμάτων.
Δ. Πλέον οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, όσοι ανήκουν στις ΕΔ ή διετέλεσαν στελέχη τους φέρουν πτυχία και γνώσεις περισσότερες από το μέσο Έλληνα, σε σημείο που επειδή προσωπικά μπαίνω σε ακροατήριο για να διδάξω τόσο πανεπιστημιακό όσο και στρατιωτικό, σας διαβεβαιώνω ότι η προετοιμασία που κάνω για το δεύτερο (και μιλώ για τη σύγκριση ακροατηρίου μεταπτυχιακού επιπέδου στο Πανεπιστήμιο που η ηλικία των φοιτητών είναι ακριβώς η ίδια με τους σπουδαστές της ΑΔΙΣΠΟ και της ΣΕΘΑ, δηλαδή δεν είναι νεαρά άτομα) είναι πολύ πιο πολύωρη και “επίπονη”, για να μην εκτεθώ, καθώς κάποιοι εκ των εκπαιδευομένων στις στρατιωτικές αυτές σχολές έχουν πολύ καλύτερη γνώση από εμένα σε συγκεκριμένα αντικείμενα, και κάποιοι εξ αυτών πτυχία σε συγκεκριμένα αντικείμενα…
Γιατί πολύ απλά το κοινό που έχει ένας διδάσκων να αντιμετωπίσει σε ένα στρατιωτικό ακροατήριο δεν είναι ομοιογενές ως προς τη γνώση (όπως συμβαίνει στο Πανεπιστήμιο), καθώς όπως ανέφερα, εκτός από το πτυχίο της Στρατιωτικής Σχολής έχουν και ένα διαφορετικό πλήθος πτυχίων… Οπότε κάποιοι εξ αυτών των εκπαιδευομένων είναι πολύ καλύτεροι πολλές φορές από αυτούς που τους διδάσκουν. Και για να επιβιώσεις σε στρατιωτικό, εκπαιδευόμενο κοινό είναι απλά στοίχημα με τον εαυτό σου.
Οπότε όλοι αυτοί οι δημοσιολογούντες θα ήταν πολύ πιο δόκιμο, προτού εκφράσουν δημόσια μία “φιλοσοφία” θα ήταν πολύ καλύτερα να έχουν τουλάχιστον μία βασική γνώση για το γνωσιακό επίπεδο πρώην και εν ενεργεία στελεχών των ΕΔ.
Προσωπικά και ειδικά για το ουκρανικό, αλλά και για παρεμφερή θεματολογία προτιμώ και στέκομαι να δω ένα πρώην στέλεχος των ΕΔ, καθώς θα μάθω και μία πτυχή που δεν έχω την απαραίτητη γνώση. Γιατί άλλο Θεωρία και φυσικά άλλο Πράξη.
Και φυσικά, για να μην αδικήσω κανέναν, υφίστανται συνάδελφοί μου, Πολιτικοί Επιστήμονες και Διεθνολόγοι, που προσπαθούν και προσεγγίζουν σε μεγάλο βαθμό τα επιχειρησιακά πράγματα λχ. σε ένα πεδίο μάχης, ωστόσο σε καμία περίπτωση, όσο και την απόλυτη επιστημονική γνώση να έχουν, δεν έχουν την απαραίτητη εμπειρία που ακόμα και σε επίπεδο “επί χάρτου” περνάνε σε διαρκές επίπεδο όσοι υπηρετούν τις ΕΔ.
Περισσότερα άρθρα από την Άννα Κωνσταντινίδου:
*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός – Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα ΑΠΘ (Νομικής Σχολής και Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ), Εξωτερική Συνεργάτιδα της Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και της Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)
